Dhimo Gogollari
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
wrzesień 1986 |
| Narodowość |
albańska |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki |
rzeźba |
| Epoka | |
| Odznaczenia | |
| |
Dhimo Llukan Gogollari (ur. 1931 w Përmecie, zm. we wrześniu 1986 w Tiranie[1]) – albański rzeźbiarz.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był synem Llukana Gogollariego i Katiny[2]. W 1952 ukończył liceum artystyczne Jordan Misja w Tiranie, w klasie Odhise Paskaliego[1]. W 1955 wyjechał na studia w Akademii Sztuk Pięknych w Pradze, na kierunku rzeźby. Studia w klasie prof. Jana Kavana ukończył w 1961 i powrócił do Albanii[1]. Pracował w fabryce porcelany w Tiranie do 1970, kiedy otrzymał etat nauczyciela w liceum artystycznym Jordan Misja. W marcu 1979 był jednym ze świadków oskarżenia w procesie Maksa Velo, potwierdzając krytyczny stosunek Velo do socrealizmu[2]. Zmarł nagle w 1986, w trakcie przygotowywania wystawy indywidualnej[1]. Największa kolekcja rzeźb Gogollariego znajduje się w zbiorach Narodowej Galerii Sztuki w Tiranie.
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
W dorobku artysty dominują rzeźby w konwencji socrealistycznej, w większości odnoszące się do historii Albanii i scen z życia robotników przemysłowych[1]. Po raz pierwszy zaprezentowano publicznie prace Gogollariego na wystawie zbiorowej w 1952 w Tiranie[1]. Rzeźby artysty były także eksponowane na wystawach sztuki albańskiej w Aleksandrii, Skopju i w Rzymie[1]. Za swoją twórczość został odznaczony Orderem Naima Frashëriego I klasy[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dhimo Gogollari ( Përmet 1931 – 1986 ) [online], Galeria Kombetare [dostęp 2021-11-01] (alb.).