Dick i Jane
| Gatunek | |
|---|---|
| Rok produkcji | |
| Data premiery |
9 lutego 1977 |
| Kraj produkcji | |
| Język |
angielski |
| Czas trwania |
99 min |
| Reżyseria | |
| Scenariusz |
David Giler |
| Główne role | |
| Muzyka | |
| Zdjęcia | |
| Scenografia |
James Hulsey |
| Kostiumy |
Danford B. Greene |
| Montaż |
Danford B. Greene |
| Produkcja |
Peter Bart |
| Wytwórnia | |
| Dystrybucja |
Columbia Pictures |
| Budżet |
4,5 mln $ |
| Przychody brutto |
14,3 mln $ (pierwszy weekend dystrybucji w kinach USA) |
Dick i Jane (ang. Fun with Dick and Jane) – amerykańska komedia z 1977 roku w reżyserii Teda Kotcheffa. Zdjęcia kręcono w Los Angeles.
Fabuła[edytuj | edytuj kod]
Dick Harper, dobrze zarabiający inżynier lotniczy niespodziewanie zostaje zwolniony z pracy. Zarówno on jak i jego żona Jane żyją ponad stan i nie posiadają żadnych oszczędności. Sytuacja ta szybko doprowadza ich do ubóstwa – tzn. przymusu imania się do dorywczych zajęć, korzystania z zasiłków oraz (przede wszystkim) z rezygnacji z dotychczasowego, wystawnego stylu życia. Niespodziewanym wyjściem z trudnej sytuacji dla obojga okazuje się być dokonywanie rabunkowych napadów.
Obsada[edytuj | edytuj kod]
- George Segal – Dick Harper
- Jane Fonda – Jane Harper
- Ed McMahon – Charlie Blanchard
- Gloria Stroock – Mildred Blanchard
- Dick Gautier – kaznodzieja Will
- Allan Miller – manager proponujący nową pracę Dickowi
- Hank Garcia – Raoul Esteban
- John Dehner – ojciec Jane
- Mary Jackson – matka Jane
- Walter Brooke – pani Weeks
- Richard Karron – budowniczy basenu
- Sean Frye – Billy
- Fred Willard – Bob
- John Brandon – Pete Winston
- Thayer David – duchowny w kościele
- Burke Byrnes – Roger
- Dewayne Jesse – rabuś
- Darrow Igus – rabuś
- Anne Ramsey – bezrobotna w urzędzie pracy
- Jon Christian Erickson – transseksualista
- Art Evans – człowiek w barze
- Richard Foronjy – projektant ogrodów
- Harry Holcombe – aptekarz
- James Jeter – urzędnik imigracyjny
- Thalmus Rasulala – urzędnik przyznający bony żywnościowe
- Jay Leno – cieśla
- William Callaway – sprzedawca w sklepie płytowym
- Maxine Stuart – sekretarka Blancharda
- Tom Peters – właściciel restauracji
- Edward Marshall – urzędnik w firmie telefonicznej
- Richard Karron – budowniczy basenu
- Richard Keith – senator
i inni.
Odbiór[edytuj | edytuj kod]
Film spotkał się z mieszanymi recenzjami krytyków. Roger Ebert, amerykański krytyk filmowy Chicago Sun-Times określił film jako zarówno przyjemną komedię jak i satyrę społeczną[1].
Spodobał się widzom. W czasie pierwszego weekendu wyświetlania (najbardziej prognostycznego z punktu widzenia przyszłych dochodów) w kinach amerykańskich przyniósł dochód w wysokości ponad 14 milionów dolarów[2]. Był drugim (po Głębi) na liście najbardziej dochodowych filmów wytwórni Columbia Pictures wyprodukowanych w 1977 roku[3].
Film był wyświetlany w polskich kinach od maja 1978 roku[4]. Pokazywany był również w TVP w latach 80. w cyklu filmów z udziałem Jane Fondy. Spodobał się krytykom, jako "doskonała satyra na kruchość stabilizacji, zamożności i luksusu amerykańskiej klasy średniej"[5].
Remake[edytuj | edytuj kod]
W 2005 roku powstał remake filmu pod tym samym tytułem. W polskim tłumaczeniu był to Dick i Jane: Niezły ubaw. Główne role zagrali w nim Jim Carrey jako Dick Harper i Téa Leoni jako Jane Harper. Spotkał się z o wiele gorszym przyjęciem krytyków niż jego pierwowzór z roku 1977[6][7].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Dick i Jane w bazie IMDb (ang.)
- Dick i Jane w bazie Filmweb
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Strona autorska Rogera Eberta
- ↑ Fun with Dick and Jane. [w:] boxofficemojo.com [on-line]. [dostęp 2023-09-01]. (ang.).
- ↑ Aljean Harmetz: Studios Are Picking Up More Films From Independents. [w:] The New York Times [on-line]. 1978-06-28. [dostęp 2023-09-01]. (ang.).
- ↑ Dick i Jane (w kinach). „Film”. 20(1536), s. 23, 1978-05-14. Warszawa: RWS "Prasa-Książka-Ruch".
- ↑ Maria Oleksiewicz. Sympatyczni rabusie. „Film”. 24(1540), s. 8, 1978-06-11. Warszawa: RWS "Prasa-Książka-Ruch".
- ↑ Ann Hornaday: In the End, You Can Have "Fun With Dick and Jane". [w:] The Washington Post [on-line]. 2002-12-21. [dostęp 2023-09-01]. (ang.).
- ↑ Strona autorska Rogera Eberta