Dolina Łężna
Dolina Łężna – dolina na północnych krańcach polskich Tatr Wysokich. Znajduje się w grupie Gęsia Szyja – Kopy Sołtysie. Jest lewą odnogą doliny Filipczańskiego Potoku. Droga Oswalda Balzera przecina Dolinę Łężną w odległości około 400 m na zachód od Zazadniej. Wylot doliny znajduje się poniżej tej drogi, w odległości około 0,5 km na północ. Na odcinku poniżej drogi i jeszcze nieco ponad nią dolina ma łagodne zbocza o nachyleniu 5–15°[1]. W górę nad drogą dolina biegnie w kierunku południowym. Płynący jej dnem Łężny Potok ma koryto o wąskim dnie i pionowych ścianach. Występują w nim progi skalne o wysokości od kilku do kilkunastu metrów, a pod nimi kotły eworsyjne. Stoki doliny mają nachylenie 20-45°[2]. Górna część doliny to Jaworzyński Żleb podchodzący pod Zadnią Kopę Sołtysią[1].
W dolinie znajduje się dziesięć niewielkich jaskiń, m.in. Jaskinia w Jaworzyńskim Żlebie, Grota w Jaworzyńskim Żlebie, Schron przy Grocie w Jaworzyńskim Żlebie, Łężna Dziura, Dziura za Porzeczkami, Zbójnicka Kapliczka i Nyża nad Jaworzyńskim Żlebem[3].
Obecnie zbocza doliny porasta las. Na lotniczych zdjęciach mapy Geoportalu widoczne są na nich jednak obszary trawiaste z podrostem drzew[4]. Dawniej były to tereny wypasowe dwóch hal pasterskich: Hali Kopy Sołtysie (zachodnie zbocza doliny) i Hali Filipka (zbocza wschodnie)[5].
Dolina Łężna ma jedno niewielkie, orograficznie prawe odgałęzienie. Jest to Suchy Żleb wcinający się w zbocza Łężnego Wierchu[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Tatry Wysokie i Tatry Bielskie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000, Warszawa: Wydawnictwo Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2006, ISBN 83-87873-26-8.
- ↑ Krystyna Wit-Jóźwik, Hydrografia Tatr Wysokich. Objaśnienia do mapy hydrograficznej „Tatry Wysokie”'' 1:50 000, Warszawa: Polska Akademia Nauk. Instytut Geografii, 1974.
- ↑ Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2017-07-17].
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna [online] [dostęp 2015-04-01].
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.