Dolores Soler-Espiauba
| Imię i nazwisko |
Dolores Soler-Espiauba Conesa |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Narodowość |
hiszpańska |
| Język |
hiszpański |
| Dziedzina sztuki | |
| Ważne dzieła | |
|
Los Cobardes, Mujer con paisaje de lluvia, Hermana Ana, ¿Qué ves? | |
| Nagrody | |
|
Premio Felipe Trigo, Premio Andalucía, Premio Café Gijón | |
| Strona internetowa | |
Dolores Soler-Espiauba Conesa (ur. 7 września 1935 w Kartagenie) – hiszpańska pisarka.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Jest absolwentką filologii germańskiej i hiszpańskiej na Uniwersytecie Complutense w Madrycie. Podczas swojej kariery zawodowej pracowała jako nauczycielka w Polsce, Francji oraz Portugalii. W roku 1974 osiedliła się na stałe w stolicy Belgii, gdzie pracowała jako tłumaczka i nauczycielka w siedzibie Unii Europejskiej[1].
Zdobyła kilka nagród za opowiadania, jednak jej działalność literacka rozwinęła się po otrzymaniu pierwszej nagrody w kategorii krótka powieść w 1987 roku. Zawdzięcza to pierwszej powieści zatytułowanej Los Cobardes, dzięki której zdobyła Premio Felipe Trigo. Rok później powtórzyła ten sukces zdobywając kolejny raz Premio Felipe Trigo za powieść Mujer con paisaje de lluvia.
W kolejnych latach nadal otrzymywała liczne nagrody, wśród nich Premio Andalucía de Novela za utwór Hermana Ana, ¿Qué ves? opublikowany w roku 1990, Premio Azorín w 1991 dzięki powieści Elisa o el pasado imperfecto, Premio Café Gijón w 1992 r. za El oro y el moro oraz w 2007 r. Premio Gabriel Miró de Cuentos za opowiadanie La tumba del rey Baltasar[2].
Poza publikacjami powieści i opowiadań, współpracuje z magazynami literackimi i językowymi, gdzie wydaje artykuły dydaktyczne przeznaczone dla studentów hiszpańskiego jako języka obcego[3].
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
Powieści[edytuj | edytuj kod]
- Los canardos, 1987 (VII Premio Felipe Trigo)
- Mujer con paisaje de lluvia, 1988 (VIII Premio Felipe Trigo)
- Crónica del olvido, 1988 (Premio Café Iruña)
- Hermana Ana, ¿Qué ves?, 1990 (V Premio Andalucía)
- Elisa o el pasado imperfecto, 1992 (Premio Azorín de Novela)
- El oro y el moro. Alicante, 1992 (Premio Café Gijón)
- La mancha de la mora, 1997
Opowiadania[edytuj | edytuj kod]
- Doce rosas para Rosa, 1989
- Ladrón de guante negro, 1989
- Más se perdió en Cuba, 1995
- Moros y Cristianos, 1995
- ...Pero se casan con las morenas, 1995
- Más conchas que un galápago, 1998
- Guantanameras, 1997
- Un taxi hacia Coyoacán, 1998
- Mirta y el viejo señor, 1998
- La vida es un tango, 1998
- La tumba del rey Baltasar, 2007
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ escritoras.com: Dolores Soler-Espiauba. Internet Archive, 2008-10-07. [dostęp 2020-06-17]. (hiszp.).
- ↑ Rosa Biot: Un cuento sobre la imaginación gana el premio Gabriel Miró. El País, 2007-06-06. [dostęp 2020-06-17]. (hiszp.).
- ↑ Enciclopedia cubana: Dolores Soler-Espiauba. EcuRed, 2018. [dostęp 2020-06-17]. (hiszp.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- escritoras.com: Dolores Soler-Espiauba. Internet Archive, 2008-10-07. [dostęp 2020-06-17]. (hiszp.).
- Biot Rosa: Un cuento sobre la imaginación gana el premio Gabriel Miró. El País, 2007-06-06. [dostęp 2020-06-17]. (hiszp.).
- Enciclopedia cubana: Dolores Soler-Espiauba. EcuRed, 2018. [dostęp 2020-06-17]. (hiszp.).