Dom kultury (album)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dom kultury
Wykonawca albumu studyjnego
N.R.M.
Wydany

24 grudnia 2002

Nagrywany

Studio X-Noise Factory,
wiosna – lato 2002[1]

Gatunek

rock

Długość

57:45

Wydawnictwo

West Records(inne języki)

Album po albumie
Try čarapachi
(2000)
Dom kultury
(2002)
Spravazdača 1994–2004
(2004)

Dom kultury – piąty album studyjny białoruskiego zespołu rockowego N.R.M., wydany 24 grudnia 2002 roku[2]. Na płycie znalazło się dwanaście premierowych utworów przedzielonych fragmentami humorystycznej sztuki Dom kultury, a także bonus w postaci filmu o zespole. Została również wydana skrócona wersja albumu bez słownych przerywników i multimedialnych dodatków[3].

Lista utworów[edytuj | edytuj kod]

Muzyka i teksty wszystkich utworów autorstwa zespołu.

Nr Tytuł utworu Długość
1.„Pjesa 1”0:42
2.„Biełaruskija darohi”5:26
3.„Pjesa 2”0:29
4.„O-o, heta ŭsio”2:50
5.„Pjesa 3”0:41
6.„Vajna!”4:32
7.„Pjesa 4”0:48
8.„Sakret suśvietnaha śviatła”4:50
9.„Pjesa 5”0:34
10.„Prastora”3:32
11.„Pjesa 6”0:25
12.„Lohkija-lohkija”5:08
13.„Pjesa 7”0:27
14.„Chavajsia ŭ bulbu”5:06
15.„Pjesa 8”0:28
16.„Jura, jołki-pałki, Kola!”3:11
17.„Pjesa 9”0:39
18.„FM”3:55
19.„Pjesa 10”0:40
20.„Try čarapachi – 2”2:30
21.„Pjesa 11”0:22
22.„Majo pakaleńnie”4:10
23.„Pjesa 12”0:57
24.„Fabryka”5:23
57:45

Sztuka Dom kultury[edytuj | edytuj kod]

Przed każdą piosenką na płycie zamieszczony jest krótki fragment humorystycznego słuchowiska pt. Dom kultury, którego fabuła inspirowana była problemami zespołu z organizacją występów na Białorusi[4].

Postacie[edytuj | edytuj kod]

  • Felicja Francowna – dyrektorka domu kultury w fikcyjnej miejscowości Jocewicze (biał. Ёцавічы), kobieta w średnim wieku, mówiąca trasianką
  • Iwan Adolfowicz – pijany elektryk, mówiący trasianką
  • Kierowniczka kółka dramatycznego i sekcji muzycznej – młoda kobieta, mówiąca czystym językiem białoruskim
  • Alicja Fiodorowna – księgowa domu kultury, mówiąca trasianką
  • członkowie i menedżer zespołu N.R.M., mówiący czystym językiem białoruskim
  • Chasiabiakin – inspektor drogówki, mówiący trasianką

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

Grupa N.R.M. wybiera się do miejscowości Jocewicze, aby dać koncert w tamtejszym domu kultury. Tymczasem jego dyrektorka Felicja Francowna jeszcze przed przybyciem muzyków zastanawia się, jak się ich pozbyć. Zespół, o którego twórczości nigdy wcześniej nie słyszała, wydaje się jej podejrzany z racji śpiewania w języku białoruskim, obawia się ona też, że miejscowa młodzież zdemoluje dom kultury. Po tym, jak kierowniczka sekcji muzycznej puszcza jej kasetę z muzyką grupy, dyrektorka staje się zdeterminowana, by nie dopuścić do występu, i za radą elektryka postanawia odwołać koncert z przyczyn technicznych. Jednak gdy dowiaduje się, ile pieniędzy zespół oferuje za wynajęcie sali, zmienia zdanie.

Tymczasem na miejsce dociera N.R.M. Na żądanie Felicji Francowny muzycy obiecują, że będą grali cicho, jednakże w trakcie występu nie tylko nie dotrzymują słowa, ale i domagają się od niej piwa. Wzburzona dyrektorka nakazuje elektrykowi przerwać koncert, ale po chwili zmienia decyzję, przestraszywszy się reakcji tłumu słuchaczy. Po zakończeniu występu Felicja Francowna przyznaje, że muzyka N.R.M. nawet jej się spodobała, ale teraz obawia się, że straci pracę z powodu dopuszczenia do odbycia się koncertu.

Twórcy[edytuj | edytuj kod]

Muzycy[edytuj | edytuj kod]

Pozostali[edytuj | edytuj kod]

  • Hienadź Syrakwasz – realizacja nagrań
  • Michał Aniempadystau, Alena Daszkiewicz – projekt okładki
  • Ihar Bykouski – poligrafia

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. West Records :: артисты :: N.R.M. [online], 14 maja 2005 [dostęp 2017-03-23] [zarchiwizowane z adresu 2005-05-14].
  2. N.R.M. - Naviny [online], 21 kwietnia 2006 [dostęp 2018-06-05] [zarchiwizowane z adresu 2006-04-21].
  3. West Records :: артисты :: N.R.M. [online], 14 maja 2005 [dostęp 2017-03-23] [zarchiwizowane z adresu 2005-05-14].
  4. Дом культуры, „Nasza Niwa [dostęp 2017-03-23] (biał.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]