Przejdź do zawartości

Dom św. Kazimierza (stowarzyszenie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Dom św. Kazimierza (fr. Œuvre de Saint Casimir) – instytucja założona w 1846 przez polskich emigrantów w Paryżu (Wielką Emigrację), z inicjatywy księżnej Anny Sapieżanki, służąca pomocą Polakom niemającym innego schronienia we Francji, weteranom, sierotom i ubogim. Dom był finansowany ze składek polskich rodzin szlacheckich, jak również ze spadków i darowizn. Placówka mogła powstać pod obecnym adresem dzięki wsparciu hr. Ksawery Grocholskiej[1]. Nad wejściem do budynku znajduje się herb Grocholskich – Syrokomla.

Gmach Domu św. Kazimierza

Od 1860 r. aż do chwili obecnej zajmuje trzypiętrowy budynek wraz z oficynami i rozległym ogrodem przy 119, rue du Chevaleret w Paryżu. To w tym Domu mieszkał i zmarł (od 9 lutego 1877 r. do 23 maja 1883[2]) poeta Cyprian Kamil Norwid oraz piosenkarka Wiera Gran. Przebywał tu i zmarł polski generał z okresu powstania styczniowego Aleksander Waligórski; pod koniec życia mieszkał tu również emigracyjny działacz i redaktor Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa Maciej Dzierżykraj-Morawski. Od początków Domem i jego pensjonariuszami opiekowały się siostry zakonne z Polski ze Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia zwane szarytkami. Domem zarządza natomiast stowarzyszenie „Dar Św. Kazimierza”.

Obecnie siostry prowadzą opiekę na osobami starszymi, a jedno skrzydło budynku udostępniają przyjezdnym pod wynajem pokoi.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Les Bienfaiteurs | OEUVRE DE SAINT-CASIMIR [online], saintcasimir.net [dostęp 2016-04-27] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-17].
  2. Barbara Stettner-Stefańska, Paryż po polsku, str. 344

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jerzy Szczepański, Weterani powstań narodowych w Zakładzie św. Kazimierza w Paryżu, Warszawa: DiG, 2011, ISBN 978-83-7181-675-8, OCLC 751566801.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]