Domenico Lucciardi

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	27 grudnia 1846
Konsekrator	Pietro Ostini
Współkonsekratorzy	Giovanni Brunelli; Giovanni Domenico Stefanelli
Współkonsekrowani biskupi
Giuseppe Chiaromanni	1847
Giovanni Corti	1847
Luigi Nazari di Calabiana	1847
Luigi Ricci	1847
Henri-Marie-Gaston Boisnormand de Bonnechose	1848
Giusto Recanati	1848
Enrico Orfei	1848
Francesco Bronzuoli	1848
Luigi Vannicelli Casoni	1850
Matteo Eustachio Gonella	1850
Armand-Françios-Marie de Charbonnel	1850
Antonio Ligi-Bussi	1851
Filippo Fratellini	1851
Francesco Xaverio Giannuzzi Savelli	1851
Raffaele Bocci	1851
Valentino Vignone	1851

Domenico Lucciardi
	Kardynał prezbiter
Kraj działania	Państwo Kościelne
Data i miejsce urodzenia	9 grudnia 1756 ; Sarzana
Data i miejsce śmierci	13 marca 1864 ; Senigallia
	Biskup Senigallii
Okres sprawowania	1851–1864
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	30 lipca 1820
Sakra biskupia	27 grudnia 1846
Kreacja kardynalska	15 marca 1852; Pius IX
Kościół tytularny	San Clemente
	Multimedia w Wikimedia Commons

Domenico Lucciardi (ur. 9 grudnia 1756 w Sarzanie, zm. 13 marca 1864 w Senigallii) – włoski kardynał.

Życiorys

Urodził się 9 grudnia 1756 roku w Sarzanie, jako syn Bartolomea Lucciardiego i Marianny Samanego^[1]. 30 lipca 1820 roku przyjął święcenia kapłańskie^[2]. Następnie został protonotariuszem apostolskim^[1]. 21 grudnia 1846 roku został tytularnym arcybiskupem Damaszku, a sześć dni później przyjął sakrę^[2]. W 1851 roku został łacińskim patriarchą Konstantynopola i arcybiskupem ad personam Senigallii^[1]. 15 marca 1852 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny San Clemente^[2]. Zmarł 13 marca 1864 roku w Senigallii^[1].

↑ ^a ^b ^c ^d Domenico Lucciardi. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2019-07-10]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Domenico Lucciardi. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2019-07-10]. (ang.).