Dopuszczalna masa całkowita

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Dopuszczalna masa całkowita (skrót dmc (małymi literami, bez kropek)[1]) – łączna masa pojazdu (lub zespołu pojazdów) na postoju, gotowego do drogi wraz z masą ładunku deklarowaną jako dopuszczalna przez właściwe władze państwa rejestracji pojazdu[2].

Według prawa o ruchu drogowym w Polsce to największa, określona właściwymi warunkami technicznymi, masa pojazdu, obciążonego osobami i ładunkiem, dopuszczonego do poruszania się po drodze[3].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dopuszczalna masa całkowita – dmc - Poradnia językowa PWN. sjp.pwn.pl. [dostęp 2016-12-07].
  2. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 70/2012 z dnia 18 stycznia 2012 r. w sprawie sprawozdań statystycznych w odniesieniu do transportu drogowego rzeczy. (CELEX: 32012R0070).
  3. Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 1 marca 2021 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy – Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2022 r. poz. 988)