Doradca scenariuszowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Doradca scenariuszowy (ang. script advisor, script doctor), konsultant scenariuszowy (ang. script consultant), script doctor – zewnętrzny ekspert opracowujący scenariusz filmowy. Zadaniem script doctora jest opracowanie ostatecznej wersji scenariusza, rozwiązywanie problemów związanych z kłopotliwymi i sprawiającymi szczególną trudność fragmentami. Ma on zidentyfikować w tekście słabe punkty i wątpliwe rozwiązania oraz odkrywać niewykorzystane możliwości. Wnosi wkład w ostateczny kształt scenariusza, ale nie jest autorem, lecz doradcą pomagającym ulepszyć ostateczną wersję. Doradcą scenariuszowym zostaje zazwyczaj doświadczony scenarzysta[1][2].

Script doctor musi znać zasady tworzenia scenariusza, posiadać wiedzę dramaturgiczną niezbędną do konstruowania fabuły, mieć umiejętność wykonania adaptacji dzieła literackiego na scenariusz filmowy i rozumieć ideę danego filmu, dostosowując się do niej podczas pracy. Ekspert ma przeprowadzić analizę tworzonego scenariusza[2].

Do zadań doradcy scenariuszowego należy wyszukiwanie pomysłów wątków fabuły, połączone z umiejętnością wyszukiwania rzeczywistych wydarzeń, dokumentów lub historii, które może wpleść do scenariusza. Jeśli zachodzi taka potrzeba, może połączyć funkcje poszczególnych postaci, połączyć lub rozdzielić role. Może przenieść akcję w inne miejsca, usunąć ze scenariusza elementy i wątki o małym znaczeniu. W swojej pracy musi zachować dystans do opracowywanego scenariusza i konsultować zmiany ze zleceniodawcą (głównym autorem scenariusza, producentem) i wykazywać dbałość o zgodność przyjętych rozwiązań z obowiązującym prawem autorskim[2].

Script doctoring jest zawodem elitarnym. Zajmują się nim także uznani reżyserzy i scenarzyści, a nawet laureaci Oscarów: David Koepp, John Logan, Aaron Sorkin, Steve Zaillian[3], Robert Towne, Ben Hecht, czy Quentin Tarantino[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Marek Hendrykowski, Scenariusz filmowy. Teoria i praktyka, Poznań: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, 2016 (Seria filmoznawcza nr. 19), s. 38-39, ISBN 978-83-232-3129-5.
  2. a b c ECORYS Polska Sp., Kwalifikacje i kompetencje istotne w zawodzie SCRIPT DOCTOR, „Bilans kompetencji sektora filmowego – między potrzebami branży a możliwościami edukacji”, Polski Instytut Sztuki Filmowej, 2017, s. 8 [zarchiwizowane z adresu 2024-03-18] (pol.).
  3. Barbara Hollender, Czy polskie kino uleczą uzdrowiciele scenariuszy [online], Rzeczpospolita, 1 sierpnia 2011 [dostęp 2019-01-01] [zarchiwizowane z adresu 2024-03-18] (pol.).
  4. Mark Morris, Get me Tom Stoppard, „The Guardian”, 29 listopada 1999 [zarchiwizowane z adresu 2023-10-13] (ang.).