Przejdź do zawartości

Polski Instytut Sztuki Filmowej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Polski Instytut Sztuki Filmowej
Logo
Ilustracja
Biurowiec Powiśle Park przy ul. Kruczkowskiego 2 w Warszawie, siedziba PISF
Państwo

 Polska

Data utworzenia

2005

p.o. dyrektora

Kamila Dorbach

Adres
ul. Kruczkowskiego 2,
00-412 Warszawa
Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Polski Instytut Sztuki Filmowej”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Polski Instytut Sztuki Filmowej”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Polski Instytut Sztuki Filmowej”
52°13′49,8360″N 21°01′53,4000″E/52,230510 21,031500
Strona internetowa

Polski Instytut Sztuki Filmowej (PISF) – państwowa osoba prawna, powstała w 2005 r. w celu wspierania rozwoju polskiej kinematografii[1]. Instytut funkcjonuje na podstawie Ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o kinematografii[1], Ustawy z dnia 9 listopada 2018 r. o finansowym wspieraniu produkcji audiowizualnej[2] oraz statutu.

Działalność Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej finansowana jest przede wszystkim z wpłat nadawców telewizyjnych, platform cyfrowych, telewizji kablowych, a także właścicieli kin i dystrybutorów filmów[1]. Instytut mieści się w Warszawie przy ulicy Leona Kruczkowskiego 2[3].

W 2019 roku dzięki dofinansowaniu Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej powstało 40 filmów fabularnych, 42 filmy dokumentalne i 22 filmy animowane[4]. Instytut wspiera też m.in. wszystkie najważniejsze festiwale filmowe odbywające się w Polsce, edukację filmową, rozwój kin i promocję zagraniczną polskiej kinematografii[5].

W 2020 r. PISF został uhonorowany Polską Nagrodą Filmową – Orłem, przyznaną przez Polską Akademię Filmową za „niezwykły wkład w polskie kino”[6].

Zadania

[edytuj | edytuj kod]
Dawna siedziba Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej przy ul. Krakowskie Przedmieście 21 (2005–2019)

PISF realizuje zadania z zakresu polityki państwa w dziedzinie kinematografii, w szczególności przez tworzenie warunków do rozwoju polskiej produkcji filmów i koprodukcji filmowej. Inspiruje i wspiera rozwój wszystkich gatunków polskiej twórczości filmowej, przede wszystkim filmów artystycznych, w tym przygotowania, produkcję i rozpowszechnianie filmów. Instytut wspiera też działania mające na celu tworzenie warunków powszechnego dostępu do dorobku polskiej, europejskiej i światowej sztuki filmowej. Wspiera również debiuty filmowe oraz rozwój artystyczny młodych twórców filmowych[1].

PISF dofinansowuje przedsięwzięcia z zakresu przygotowania projektów filmowych, produkcji, dystrybucji i rozpowszechniania filmów, promocji polskiej twórczości filmowej i upowszechniania kultury filmowej, w tym produkcji filmów podejmowanych przez środowiska polonijne. Instytut świadczy usługi eksperckie organom administracji publicznej, wspiera również utrzymywanie archiwów filmowych[1]. Działa na rzecz rozwoju potencjału polskiego niezależnego przemysłu kinematograficznego, a w szczególności małych i średnich przedsiębiorców działających w kinematografii. Nadaje każdemu filmowi wyświetlanemu w kinie indywidualny identyfikator publikowany na stronie Instytutu w Biuletynie Informacji Publicznej.

PISF angażuje się w programy wspierające debiutantów, m.in. poprzez Studio „Młodzi i Film” im. Andrzeja Munka[7]. Instytut wspiera programy doskonalenia zawodowego prowadzone przez państwowe i prywatne szkoły filmowe, m.in. Szkołę Wajdy i Warszawską Szkołę Filmową.

W 2011 roku PISF uruchomił program cyfryzacji kin[8], w ramach którego kina należące do Sieci Kin Studyjnych i Lokalnych są sukcesywnie włączane do Sieci Polskich Kin Cyfrowych. W 2011 roku Instytut zainicjował powstanie Koalicji dla Edukacji Filmowej – porozumienia instytucji pracujących w systemie edukacji szkolnej i pozaszkolnej, którego celem jest nadanie edukacji filmowej i audiowizualnej spójnego charakteru i podniesienie jej rangi w systemie nauczania[9].

Jednym z prowadzonych przez PISF programów edukacyjnych jest uruchomiona w styczniu 2009 roku Filmoteka Szkolna, dzięki któremu polskie szkoły mają dostęp do najważniejszych dzieł polskiej kinematografii podzielonych na 54 lekcje. Od 2016 roku program jest prowadzony przez Filmotekę Narodową przy wsparciu PISF[10]. Kolejnym programem edukacyjnym Instytutu była adresowana do studentów Akademia Polskiego Filmu – dwuletni kurs historii polskiego filmu fabularnego[11] – od 2016 roku prowadzona przez Filmotekę Narodową przy wsparciu PISF.

W 2013 roku ruszyła kampania społeczna „Skrytykuj” promująca świadomą dyskusję o kinie wśród młodzieży[12]. Ambasadorami kampanii byli m.in. Zofia Wichłacz, Sebastian Fabijański, Joanna Kulig, Eryk Lubos, Mela Koteluk, Marcin Kowalczyk, Arkadiusz Jakubik, Monika Brodka, Michał Oleszczyk, Tomasz Raczek, Andrzej Bukowiecki i Błażej Hrapkowicz. Od 2016 roku kampania prowadzona jest przez Filmotekę Narodową przy wsparciu PISF.

PISF wspiera finansowo wiele wydarzeń, m.in. festiwale filmowe, a wśród nich Festiwal Filmowy w Gdyni, Warszawski Festiwal Filmowy, Nowe Horyzonty we Wrocławiu, Camerimage w Toruniu, Docs Against Gravity Film Festival czy Krakowski Festiwal Filmowy.

Organizacja i struktura

[edytuj | edytuj kod]

Organami Instytutu są: Dyrektor Instytutu oraz Rada Instytutu. Nadzór nad działalnością Instytutu sprawuje minister kultury i dziedzictwa narodowego w zakresie określonym w ustawie, m.in. zatwierdza plan działalności oraz projekt rocznego planu finansowego, a także sprawozdania z działalności oraz finansowe[1].

Dyrektor PISF odpowiada za całokształt działalności Instytutu[1]. Korzystając z opinii ekspertów oceniających wnioski, podejmuje decyzje o dofinansowaniu przedsięwzięć filmowych przez PISF. Kadencja Dyrektora Instytutu trwa 5 lat. Dotychczas funkcję tę pełnili:

  • Agnieszka Odorowicz (3 października 2005 – 2 października 2015)
  • Magdalena Sroka (3 października 2015 – 9 października 2017)
  • Izabela Kiszka-Hoflik (16 października 2017 – 7 grudnia 2017 jako p.o.)
  • Radosław Śmigulski (8 grudnia 2017 – 11 kwietnia 2024)
  • Kamila Dorbach (11 kwietnia 2024 – 3 lipca 2024 jako p.o.)[13]
  • Karolina Rozwód (4 lipca 2024 – 30 października 2024)[14]
  • Kamila Dorbach (od 31 października 2024 jako p.o.)[13]

Rada PISF składa się z 11 członków, tworzą ją przedstawiciele twórców, producentów filmowych, związków zawodowych działających w kinematografii, kin, dystrybutorów, nadawców, operatorów telewizji kablowych i platform cyfrowych. Członków Rady Instytutu powołuje minister kultury i dziedzictwa narodowego na trzyletnią kadencję. Rada PISF opiniuje m.in. plan działalności, plan finansowy i sprawozdania roczne Instytutu, a także podział środków finansowych na poszczególne dziedziny kinematografii[1].

Skład Rady Instytutu kadencji 2024–2026: Andrzej Jakimowski (przewodniczący), Marlena Gabryszewska (wiceprzewodnicząca), Robert Piaskowski (sekretarz), Jacek Bromski, Magdalena Janeczek, Ilona Łepkowska, Mariusz Łukomski, Andrzej Muszyński, Adam Nowe, Mariusz Spisz, Tomasz Wolski[15][16].

Działalność

[edytuj | edytuj kod]

Przychody

[edytuj | edytuj kod]

Budżet PISF stanowią przede wszystkim wpłaty dokonywane przez nadawców telewizyjnych, platformy cyfrowe, telewizje kablowe, a także właścicieli kin i dystrybutorów filmów. Podmioty te zobowiązane są do przekazywania Polskiemu Instytutowi Sztuki Filmowej wpłat w wysokości 1,5% uzyskanego przychodu. Źródłem przychodów jest także dotacja podmiotowa z budżetu ministra kultury i dziedzictwa narodowego. Środki uzyskiwane przez Instytut służą wspieraniu kinematografii, a wydatkowane są w formie dotacji, poręczeń, pożyczek, stypendiów i nagród. Instrumentem do realizacji przedmiotowego wsparcia są Programy Operacyjne, ogłaszane na poszczególne lata przez Dyrektora PISF[1].

Programy Operacyjne

[edytuj | edytuj kod]

Podstawowym zadaniem PISF jest udzielanie dofinansowań w ramach Programów Operacyjnych na produkcję filmową, edukację, upowszechnianie kultury filmowej, rozwój kin i promocję zagraniczną polskiej kinematografii[1]. Programy Operacyjne są najważniejszym instrumentem wypełniania zadań ustawowych przez PISF – określają zakres pomocy publicznej, uprawnionych wnioskodawców i rodzaje zadań[2]. W Programach zawarte są również inne informacje, m.in. określające koszty kwalifikowane, kryteria wyboru projektów, wykaz niezbędnych elementów wniosku oraz tryb rozliczenia.

W 2019 r. PISF prowadził 6 Programów Operacyjnych: Produkcja filmowa, Edukacja filmowa, Upowszechnianie kultury filmowej, Promocja polskiego filmu za granicą, Rozwój kin, Nagrody, eksperci, inne. Dyrektor PISF w 2019 roku podjął decyzje o dofinansowaniu w ramach wszystkich Programów Operacyjnych projektów na łączną kwotę 163 918 655 zł.

30% Cash Rebate – Zachęty

[edytuj | edytuj kod]
„30% Cash Rebate – Zachęty”

Program Udzielania Wsparcia Finansowego dla produkcji audiowizualnych „30% Cash Rebate – Zachęty” został wprowadzony w lutym 2019 roku na podstawie Ustawy z dnia 9 listopada 2018 r. o finansowym wspieraniu produkcji audiowizualnej i rozporządzenia ministra kultury i dziedzictwa narodowego. To systemowe rozwiązanie, którego podstawowym zadaniem jest wspieranie produkcji audiowizualnej w Polsce. Środki finansowe pochodzą bezpośrednio z budżetu państwa, a operatorem programu jest Polski Instytut Sztuki Filmowej. Do zadań Instytutu należy przede wszystkim przyznawanie, wypłata i rozliczanie wsparcia finansowego produkcji audiowizualnej w formie refundacji części polskich kosztów kwalifikowalnych[17]. Od 19 lutego 2019 r. oferuje zwrot poniesionych w Polsce kosztów produkcji w wysokości maksymalnie 30% polskich wydatków kwalifikowanych[17].

Polski system zachęt jest otwarty dla produkcji krajowych i międzynarodowych, filmów i seriali fabularnych, animowanych i dokumentalnych. Zwrot dostępny jest dla produkcji polskich oraz międzynarodowych koprodukcji i usług świadczonych dla zagranicznych produkcji (tzw. serwisy). Aby projekt mógł uzyskać wsparcie, jego producenci muszą wydać w Polsce określoną przepisami kwotę pieniędzy, współpracować z polskimi twórcami i ekipami filmowymi oraz zrealizować zdjęcia w polskich plenerach lub studiach filmowych. Po spełnieniu wymaganych kryteriów wsparcie przyznawane jest automatycznie, nie ma gremium eksperckiego rozdzielającego środki finansowe. Mechanizm oparty jest na kryteriach ekonomicznych i prawnych, nie artystycznych[17].

Program Polska Cyfrowa

[edytuj | edytuj kod]
Polska Cyfrowa

Od 2017 roku PISF realizuje Program Polska Cyfrowa, którego głównym celem jest rekonstrukcja, digitalizacja i udostępnienie materiałów filmowych w postaci filmów pełnometrażowych, dokumentalnych, bajek i animacji, wyprodukowanych przez polskie studia filmowe. Projekt jest realizowany przez Konsorcjum w składzie: PISF (lider projektu zarządzający i koordynujący działaniami partnerów), Wytwórnia Filmów Dokumentalnych i Fabularnych w Warszawie oraz Studio Filmów Rysunkowych w Bielsku-Białej. W roku 2018 zrekonstruowano łącznie 23 filmy fabularne, 7 odcinków animacji oraz zdigitalizowano blisko tysiąc odcinków Polskiej Kroniki Filmowej. W roku 2019 zrekonstruowano 73 filmy fabularne, 14 filmów dokumentalnych, 266 odcinków filmów animowanych, 2 animacje pełnometrażowe oraz zdigitalizowano 2403 odcinki Polskiej Kroniki Filmowej[18].

Nagrody PISF

[edytuj | edytuj kod]
Nagroda PISF

PISF od wielu lat jest zaangażowany w organizację Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni, podczas którego od 2008 roku przyznaje Nagrody Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej dla osób i instytucji, które wyróżniły się w promocji polskiego kina. Statuetki przyznawane są w 9 kategoriach: Kino, Wydarzenie filmowe, Promocja polskiego filmu za granicą, Krytyka filmowa, Edukacja filmowa, Książka o tematyce filmowej, Dystrybucja polskiego filmu, Dyskusyjny Klub Filmowy, Plakat filmowy[19].

Nagrody PISF są szczególnym wyróżnieniem w branży filmowej. To jedyne polskie nagrody, wręczane w tylu kategoriach za znaczące osiągnięcia w upowszechnianiu i promocji polskiego kina. Nagrody honorują pracę ludzi i instytucji zajmujących się upowszechnianiem kultury filmowej, promocją polskiego kina oraz ułatwiających dostęp do polskiej twórczości filmowej. Kandydatów do nagrody mogą zgłaszać instytucje kultury, szkoły filmowe, władze samorządowe, instytucje pozarządowe związane z kulturą i inne podmioty działające w sektorze kultury[19].

Komisja Oscarowa

[edytuj | edytuj kod]

Dyrektor Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej powołuje Komisję Oscarową, która wyłania polskiego kandydata do Oscara w kategorii „najlepszy film międzynarodowy”. Instytut wspiera również kampanię zwiększającą szansę filmu na dostanie się na skróconą listę oscarową, tzw. shortlistę. W ramach promocji polskich kandydatów odbywa się szereg pokazów m.in. dla przedstawicieli członków Amerykańskiej Akademii Sztuki i Wiedzy Filmowej[20].

Kontrowersje

[edytuj | edytuj kod]

3 października 2015 roku Magdalena Sroka została dyrektorką PISF na pięcioletnią kadencję w wyniku konkursu rozpisanego przez ówczesną ministerkę kultury Małgorzatę Omilanowską. Z kolei w listopadzie 2017 zakończyła się kolejna trzyletnia kadencja Rady PISF. Jej nowy skład mianował już nowy minister Piotr Gliński, a następnie – zobligowany ustawowym wymogiem zasięgnięcia opinii w tej sprawie – złożył do niej pismo z decyzją o odwołaniu Sroki, jako uzasadnienie podając „naruszenie przepisów prawa”. 9 października 2019 Rada PISF (przewodniczący Jacek Bromski) zaopiniowała wniosek ministra Glińskiego negatywnie, nie znajdując uzasadnienia dla odwołania Sroki. Mimo to tego samego dnia Gliński odwołał ją ze stanowiska, a wiceminister Paweł Lewandowski zapowiedział rozpisanie nowego konkursu na dyrektora PISF. W komunikacie o odwołaniu Sroki jako przyczynę podano narażenie na szwank wizerunku Polski w wyniku wysłania przez dyrektorkę listu do prezesa Motion Picture Association of America, którego treść i formę uznano za „skandaliczne”. Sprawę tego listu Rada PISF obradowała już cztery miesiące wcześniej – ustaliła wówczas, że został on napisany bez wiedzy dyrektorki przez pracownika PISF, który w efekcie został zwolniony[21][22][23].

W lutym 2024 gildie i stowarzyszenia branżowe (m.in. KIPA, STF czy Szkoła Wajdy) wysłały list do ówczesnego ministra kultury Bartłomieja Sienkiewicza z prośbą o wyprowadzenie PISF z „zapaści”[24]. 9 kwietnia 2024 roku NIK opublikowała wyniki kontroli finansowania kinematografii, w której wykazano błędy w rozliczaniu ministerialnej dotacji na działalność PISF i utrudnianie dostępu do informacji publicznych[25]. Dwa dni później Radosław Śmigulski, którego druga pięcioletnia kadencja dyrektora PISF powinna zakończyć się w 2027 roku, został odwołany przez ministra Sienkiewicza ze stanowiska. Do pełnienia obowiązków dyrektora do czasu przeprowadzenia konkursu powołał z kolei Kamilę Dorbach, byłą pracowniczkę PISF[26]. Sienkiewicz w uzasadnieniu swojej decyzji powiedział, że powodem jej podjęcia było „stosowanie cenzury, restrykcji wobec artystów, utrudnienia w rozliczaniu wniosków i dotacji, a także nieprzejrzystość w zakresie podejmowanych decyzji”[25], i powołał się na głosy środowiska z lutego tego roku. W maju 2024 PISF złożył do prokuratury zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa ws. wydawania przez Śmigulskiego środków publicznych PISF na cele prywatne (m.in. prywatne sprawy sądowe i wyjazdy zagraniczne, alkohol, usługi gastronomiczne, upominki, kosmetyki, kluby nocne). Ze swojej karty służbowej w latach 2022–2024 wydał on kolejno 760, 830 i 350 tys. zł rocznie. Śmigulski odparł zarzuty Sienkiewicza, twierdząc, że były to wydatki związane z działalnością PISF i jego pracownikami[24]. Z kolei w czerwcu 2024 do CBA trafiło zawiadomienie o nieprawidłowościach związanych z przyznawaniem dotacji za kadencji Śmigulskiego, przede wszystkim w związku z decyzją o dofinansowaniu filmu Ministranci (reż. Piotr Domalewski, prod. Aurum Film)[14].

Kamila Dorbach, która pracowała w PISF w latach 2019–2023 jako specjalistka ds. upowszechniania kultury filmowej i została zwolniona przez dyrektora Śmigulskiego, po jego dymisji 11 kwietnia 2024 zaczęła pełnić obowiązki dyrektora PISF i wprowadzać zmiany kadrowe. Zdaniem pracowników PISF miały one „charakter czystek po Śmigulskim”. Dorbach nie wstrzymała też za swoich rządów dofinansowania Ministrantów, mimo badania tej sprawy przez prokuraturę i CBA. 4 lipca 2024 roku Karolina Rozwód wygrała konkurs na kolejną dyrektorkę PISF, z polecenia ministerki kultury Hanny Wróblewskiej i wiceministra Andrzeja Wyrobca jej zastępczynią została wówczas Dorbach. Niespełna cztery miesiące później – 30 października 2024 roku – Rozwód złożyła rezygnację z pełnionej funkcji; wtedy p.o. dyrektora ponownie została Dorbach. 5 października swoją decyzję Rozwód jednak odwołała i umotywowała ją „bezprawną groźbą” otrzymaną pod presją czasu ze strony ministerki Wróblewskiej. Ta z kolei zaprzeczyła takiemu wydźwiękowi rozmowy. Po wycofaniu swojej decyzji przez Rozwód ministerstwo podało, że zarzutami wobec byłej dyrektorki PISF były m.in. dofinansowanie produkcji filmu Ministranci i opieszałość w wydawaniu wniosków o dofinasowanie (będąca normą w kilku poprzednich latach działalności PISF) i opracowywaniu Programów Operacyjnych. Zdaniem Rozwód prawdziwą przyczyną „wymuszenia” jej rezygnacji była jej próba zwolnienia swojej zastępczyni w wyniku zagubienia przez nią dokumentacji finansowej związanej ze sprawą Śmigulskiego i zatajenia tego faktu; do złożenia wniosku o dymisję Dorbach miała ją zniechęcać ministerka Wróblewska. Po rezygnacji Rozwód PISF złożył do prokuratury zawiadomienie o możliwości popełnienia przez nią przestępstwa, ministerstwo zapowiedziało rozpisanie nowego konkursu na dyrektora, a Polska Akademia Filmowa wystosowała do Wróblewskiej list zarzucający ministerstwu odbieranie niezależności PISF przez upolitycznianie stanowiska jego dyrektora i wynikające z niego szkody wizerunkowe dla polskiej kinematografii[14][27].

Decyzje w sprawie dofinansowania produkcji filmów przez PISF podejmowane są przez jego dyrektora po zasięgnięciu opinii komisji eksperckich, które nie są jednak wiążące. W przypadku odwołań i tzw. zwyżek (zwiększenia kwoty dofinansowania) dyrektor podejmuje już decyzje samodzielnie. Podczas swojej kadencji Karolina Rozwód, tłumacząc to chęcią zwiększenia transparentności, powołała kolegia doradcze, których zadaniem było opiniowanie wniosków o odwołania i zwyżki. W listopadzie 2024 – po rezygnacji Rozwód ze stanowiska – p.o. dyrektora Kamila Dorbach najpierw zignorowała wydane uprzednio opinie kolegiów, a w połowie listopada je zlikwidowała. Tym samym przywróciła dyrektorowi PISF możliwość przydzielania środków na odwołania i zwyżki bez zasięgania opinii. W tym trybie w czerwcu 2024 i od listopada 2024 do stycznia 2025 wydała 66 decyzji na łączną kwotę 40,7 mln zł (dla porównania: Radosław Śmigulski w całym 2022 roku na ten sam cel przeznaczył 35,8 mln zł, a w 2023 roku – 47,0 mln zł). We wrześniu 2024 Rozwód miała dostać telefon od wysoko postawionego urzędnika w ministerstwie kultury z poleceniem przyznania pieniędzy jednemu projektowi z odwołania i uzasadnieniem, że „taka jest wola polityczna”. Odmówiła wówczas i scedowała ocenę wniosku powołanym przez siebie kolegiom. W grudniu 2024 p.o. dyrektora Kamila Dorbach samodzielnie podjęła decyzję o dofinansowaniu tego projektu[13].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j Dz.U. z 2023 r. poz. 130.
  2. a b Dz.U. z 2021 r. poz. 198.
  3. Biuletyn Informacji Publicznej PISF. bip.pisf.pl. [dostęp 2019-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-26)].
  4. PISF » Dotacje. [dostęp 2020-08-31].
  5. Nadanie statutu Polskiemu Instytutowi Sztuki Filmowej. pisf.pl, 2005-09-02. [dostęp 2024-03-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-03-15)]. (pol.).
  6. PISF » Orły 2020. PISF z nagrodą za „niezwykły wkład w polskie kino”. [dostęp 2020-09-28].
  7. Studio Munka – profil. studiomunka.pl. [dostęp 2017-01-27].
  8. Wielkopolska liderem w cyfryzacji kin. gloswielkopolski.pl. [dostęp 2017-01-27].
  9. Koalicja dla Edukacji Filmowej. koalicjafilmowa.pl. [dostęp 2017-01-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-05)].
  10. Filmoteka Szkolna – o filmotece szkolnej. filmotekaszkolna.pl. [dostęp 2017-01-27].
  11. Akademia Polskiego Filmu. akademiapolskiegofilmu.pl. [dostęp 2017-01-27].
  12. Skrytykuj!. pisf.pl. [dostęp 2017-01-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-25)].
  13. a b c Piotr Pacewicz, Do PISF wraca stare. Dorbach sama dzieli miliony na kino, m.in. na „film na telefon” do Rozwód [online], OKO.press, 26 stycznia 2025 [dostęp 2025-02-10].
  14. a b c Dawid Dróżdż, Szantaże, szpiegomania, zastanawiające nominacje. Kto chce przejąć kontrolę nad polskim kinem? [online], Wyborcza.pl, 19 listopada 2024 [dostęp 2025-02-10].
  15. Minister kultury i dziedzictwa narodowego powołał członków Rady PISF. [dostęp 2023-11-27].
  16. I posiedzenie Rady PISF kadencji 2024-2026. [dostęp 2024-06-15].
  17. a b c PISF » Zachęty – informacje. [dostęp 2020-09-23].
  18. PISF » Polska Cyfrowa. [dostęp 2020-09-28].
  19. a b PISF » Nagrody PISF po raz dwunasty!. [dostęp 2020-09-28].
  20. Powołano Komisję Oscarową. NIEZALEZNA.PL, 2020-07-27. [dostęp 2020-09-28].
  21. Janusz Wróblewski, Magdalena Sroka odwołana z funkcji szefowej PISF? [online], Polityka.pl, 4 października 2017 [dostęp 2025-02-10].
  22. Witold Mrozek, Paulina Domagalska, Magdalena Sroka prawie odwołana przez ministra Glińskiego. Szefowa PISF: Nic o tym nie wiem [online], Wyborcza.pl, 4 października 2017 [dostęp 2025-02-10].
  23. Agata Szwedowicz, Martyna Olasz, MKiDN: Magdalena Sroka odwołana ze stanowiska dyrektora PISF [online], Polska Agencja Prasowa, 9 października 2017 [dostęp 2025-02-10].
  24. a b Dawid Dróżdż, Wydawał kasę PISF na alkohol i kosmetyki. Jest zawiadomienie do prokuratury [online], Wyborcza.pl, 22 maja 2024 [dostęp 2025-02-10].
  25. a b w, Minister Kultury odwołał dyrektora PISF [online], Stowarzyszenie Filmowców Polskich, 11 kwietnia 2024 [dostęp 2025-02-10].
  26. Katarzyna Krzykowska, Radosław Śmigulski odwołany z funkcji dyrektora Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej [online], Polska Agencja Prasowa, 11 kwietnia 2024 [dostęp 2025-02-10].
  27. Piotr Pacewicz, Opowieść Karoliny Rozwód. Moja przygoda z PISF pokazuje nagą siłę władzy. Przykre, w czyim wykonaniu [online], OKO.press, 22 listopada 2024 [dostęp 2025-02-10].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]