Doświadczalnictwo rolnicze

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Doświadczalnictwo rolnicze – dział nauk rolniczych obejmujący zasady i metody badań eksperymentalnych prowadzonych w warunkach naturalnych lub kontrolowanych[1]. Całość prac badawczo-rozwojowych prowadzonych w postaci doświadczeń przez placówki terenowe w różnych regionach kraju i w różnorodnych warunkach glebowo-klimatycznych.

Charakterystyka doświadczalnictwa rolniczego[edytuj | edytuj kod]

Podstawowym celem doświadczalnictwa rolniczego jest znalezienie najbardziej efektywnych metod zwiększenia wydajności, poprawienia jakości produkcji rolniczej, obniżenia kosztów wytwarzania oraz poznania właściwości badanych zjawisk. Doświadczenia rolnicze oparte zostały na ustalonych zasadach i metodach, które wypracowano w sposób obiektywny i naukowy[2].

Doświadczalnictwo rolnicze polegają na przeprowadzeniu prób w warunkach uprawy polowej (doświadczenia polowe) lub w warunkach sztucznych (doświadczenia wazonowe). Doświadczenia z zakresu produkcji roślinnej są znacznie bardziej rozpowszechnione oraz lepiej opracowane teoretycznie i metodycznie niż doświadczenia zootechniczne[3].

Rodzaje doświadczeń rolniczych[edytuj | edytuj kod]

W rolnictwie stosuje kilka rodzajów doświadczeń rolniczych, m.in.[4]:

  • doświadczenia ścisłe – stanowią podstawę pracy badawczej, w których uzyskane wyniki dają konkretne wskazówki praktyce rolniczej. Doświadczenia przeprowadza się ze szczególna dokładnością i sumiennością, w warunkach równym pod względem glebowym i klimatycznym;
  • doświadczenia odmianowe – stanowią sposób oceny odmian roślin uprawnych. Polegają na porównywaniu odmian jednego gatunku w różnych regionach kraju;
  • doświadczenia obserwacyjne – stanowią proste, łatwe do wykonania doświadczenie polowe. Polegają na założeniu w jednakowych warunkach gleby i uprawy kilka poletek równej wielkości, na których wysiewa się porównywalne odmiany roślin;
  • doświadczenia produkcyjne – mają za zadanie zbadanie jakiegoś procesu produkcyjnego pod względem ekonomik pracy i jej organizacji;
  • doświadczenia wazonowe – są przeprowadzane na roślinach w wazonach, w warunkach sztucznych, eliminujących wpływ składnika losowego;
  • doświadczenia zootechniczne – podstawową jednostka eksperymentalną jest zwierzę lub grupa zwierząt. Doświadczenia prowadzone są na żywych zwierzętach gospodarskich.

Liczba i rodzaje rolniczych zakładów doświadczalnych w latach 1960–1969[edytuj | edytuj kod]

Według danych rocznika statystycznego GUS z 1971 roku liczba i rodzaje rolniczych zakładów doświadczalnych przedstawiała się następująco[5]:

Rok Zakłady doświadczalne Ministerstwa Rolnictwa

i rolnicze rejonowe zakłady doświadczalne

Stacje
Doświadczalne – oceny odmian Oceny odmian Chemiczno-rolnicze
Liczba Powierzchnia w tys. ha Liczba Przeprowadzone doświadczania ścisłe Zatrudnionych Liczba Przerobione próbki  w tys.  Zatrudnionych Liczba Pobrane próby w tys. Zatrudnionych
1960 71 34,6 64 1365 320 15 977,4 466
1965 79 37,8 68 1746 354 17 471,4 355 17 1375,0 982
1966 79 39,5 68 1628 356 17 407,4 387 17 1112,6 1042
1967 80 40,5 69 2015 368 17 348,1 410 17 1089,8 1082
1968 86 48,8 73 2129 402 17 331,8 408 17 998,1 1129
1969 87 42,3 77 2323 619 17 306,5 412 17 983,9 1416

Liczba zakładów doświadczalnych jednostek badawczo-rozwojowych w rolnictwie[edytuj | edytuj kod]

Instytuty badawczo-rozwojowe resortu rolnictwa funkcjonują w oparciu o ustawę z 2010 r. o instytutach badawczych, w tym między innymi[6]:

Liczba zakładów doświadczalnych w uczelniach o charakterze rolniczym[edytuj | edytuj kod]

Uczelnie funkcjonują w oparciu o ustawę z 2018 r. prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, w tym między innymi[7]:

Jednostki Polskiej Akademii Nauk[edytuj | edytuj kod]

Polska Akademia Nauk funkcjonuje w oparciu o ustawę z 2010 r. o Polskiej Akademii Nauk[8]. Jednostką organizacyjną PAN jest Wydział II-Nauk Biologicznych i Rolniczych, który dysponuje jednym ogrodem botanicznym i jednym zakładem ichtiobiologii i gospodarki rybackiej.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Encyklopedia Agrobiznesu, Warszawa: Fundacja Innowacja, Wyższa Szkoła Społeczno-Ekonomiczna, 1998.
  2. Krystyna Filipiak, Jerzy Krzymuski, Substytucja i komplementarność eksperymentu w badaniach rolniczych, „Zeszyty Problemowe Postępu Nauk Rolniczych”, 446, 1996.
  3. Mała Encyklopedia Rolnicza, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1963.
  4. Encyklopedia Ekonomiczno-Rolnicza, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1964.
  5. Rocznik Statystyczny Rolnictwa 1971, Warszawa: GUS, 1971.
  6. Dz.U. z 2010 r. nr 96, poz. 618: Ustawa z dnia 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych.
  7. Dz.U. z 2018 r. poz. 1668: Ustawa z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce
  8. Dz.U. z 2010 r. nr 96, poz. 619: Ustawa z dnia 30 kwietnia 2010 r. o Polskiej Akademii Nauk