Drenaż fiskalny

Drenaż fiskalny – wzrost realnego obciążenia podatkowego i realnych wpływów państwa z podatków, gdy inflacja prowadzi do wzrostu dochodów nominalnych i przesuwa podatników do wyższych przedziałów dochodowych.

Z taką sytuacją mieliśmy do czynienia w Polsce np. w latach 1992–1993.

Przykład

Gdy dolna granica podatkowa wynosi 3000 złotych, dochód 4000, a stopa podatkowa – 20%, kwota podatku wynosi 200 złotych. W wyniku inflacji dochód wzrasta do 8000 (dwukrotnie), zaś podatek – do 1000 złotych (pięciokrotnie). W konsekwencji niedostosowania systemu podatkowego do zmieniających się warunków gospodarowania wzrasta obciążenie podatkowe i zwiększają się nie tylko nominalne, ale też realne wpływy państwa z podatku.

Środki zapobiegawcze

Dopiero dostosowanie wysokości przedziałów podatkowych do inflacji wyeliminowałoby zjawisko ciężaru fiskalnego, który ponoszą podatnicy na skutek inflacji. W podanym przykładzie należałoby zwiększyć dolną granicę podatkową do 6000. Przy utrzymującej się inflacji przeciwdziałać drenażowi fiskalnemu można za pomocą okresowego dostosowywania wysokości przedziałów podatkowych lub indeksacji.

Zobacz też

• inflacja

Bibliografia

• David Begg, Stanley Fischer, Rudiger Dornbusch, Makroekonomia, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa 2003.