Przejdź do zawartości

Drohowyż

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Drohowyż(e)
Ilustracja
Zakład, rys. Napoleon Orda
Państwo

 Ukraina

Obwód

 lwowski

Rejon

mikołajowski

Populacja (2001)
• liczba ludności


2103

Nr kierunkowy

3241

Kod pocztowy

81632

Położenie na mapie obwodu lwowskiego
Mapa konturowa obwodu lwowskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Drohowyż(e)”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Drohowyż(e)”
Ziemia49°31′18″N 23°56′40″E/49,521667 23,944444

Drohowyż (ukr. Дроговиж), przed 1946 alt. Drohowyże (ukr. Дроговиже), 1946–1989 Werchniodorożne (ukr. Верхньодорожне[1][2]) – wieś na Ukrainie. Należy do rejonu mikołajowskiego w obwodzie lwowskim i liczy 2103 mieszkańców.

Wieś prawa wołoskiego Dorohowyże, położona była w pierwszej połowie XV wieku w ziemi lwowskiej województwa ruskiego[3]. Za II Rzeczypospolitej do 1934 roku wieś stanowiła samodzielną gminę jednostkową w powiecie żydaczowskim w woj. stanisławowskim. W związku z reformą scaleniową została 1 sierpnia 1934 roku włączona do nowo utworzonej wiejskiej gminy zbiorowej gminy Mikołajów n/Dn w tymże powiecie i województwie[4].

Po wojnie wieś weszła w struktury administracyjne Ukraińskiej SRR.

Zakład dobroczynny

[edytuj | edytuj kod]

W 1843 polski hrabia i mecenas sztuki Stanisław Skarbek powołał fundację, która założyła Zakład Sierot i Ubogich (powstał pod Drohowyżem), otwarty ostatecznie w 1875 i dający dożywotnie schronienie 60 starcom, oraz wychowujący 400 osieroconych chłopców i dziewcząt[5][6]. Zakład funkcjonował także w okresie II Rzeczypospolitej[7]. Dom fundacji znajduje się na terenie dzisiejszej miejscowości Zakład, na północ od Drohowyża.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Указ Президії ВР УРСР від 7.5.1946 «ПРО ЗБЕРЕЖЕННЯ ІСТОРИЧНИХ НАЙМЕНУВАНЬ ТА УТОЧНЕННЯ І ВПОРЯДКУВАННЯ ІСНУЮЧИХ НАЗВ СІЛЬСЬКИХ РАД І НАСЕЛЕНИХ ПУНКТІВ ДРОГОБИЦЬКОЇ ОБЛАСТІ»
  2. Указ Президії ВР УРСР від 11.10.1989 Про відновлення деяким селам Львівської області колишніх найменувань
  3. Grzegorz Jawor, Osady prawa wołoskiego i ich mieszkańcy na Rusi Czerwonej w późnym średniowieczu, Lublin 2000, s. 212, 222.
  4. Dz.U. z 1934 r. nr 69, poz. 665
  5. Dokumenta Fundacyi Stanisława hr. Habdank Skarbka tworzącej Zakład sierót i ubogich w Drohowyżu. Lwów: 1875, s. 1-66.
  6. Fundacja Stanisława hr. Skarbka dla ubogich i sierót w Drohowyżu. W: Seweryn Przybylski: Kresy wschodnie Rzeczypospolitej. Opisy i obrazy przeszłości. Lwów: Polski Czerwony Krzyż. Okręg Lwowski, po 1926, s. 225-227.
  7. Stanisława hr. Skarbka. „Informator Rzemieślniczy”. Nr 7, s. 6-7, 1938. 

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]