Obwód lwowski
| |||||
| |||||
| |||||
| |||||
| Państwo |  Ukraina
| ||||
| Siedziba | Lwów | ||||
| Kod ISO 3166-2 | UA-46 | ||||
| Gubernator | Markijan Malski | ||||
| Powierzchnia | 21 833 km² | ||||
| Populacja (2019) • liczba ludności |
2 513 820[1] | ||||
| Nr kierunkowy | +380-32 | ||||
| Tablice rejestracyjne | BC | ||||
| Szczegółowy podział administracyjny | |||||
| Liczba rejonów | 20 | ||||
| Liczba miast | 43 | ||||
Położenie na mapie
| |||||
| Strona internetowa | |||||
Portal  Ukraina
| |||||
Obwód lwowski (ukr. Львівська область) – jeden z 24 obwodów Ukrainy. Leży w zachodniej części Ukrainy, przy granicy z Polską. Stolicą obwodu jest Lwów.
Obwód lwowski graniczy: z obwodami wołyńskim, rówieńskim, tarnopolskim, iwanofrankowskim i zakarpackim oraz polskimi województwami, podkarpackim i lubelskim. Obwód został utworzony 4 grudnia 1939 r. dekretem Prezydium Rady Najwyższej ZSRR[2] z części terytorium II Rzeczypospolitej okupowanego przez Armię Czerwoną w trakcie agresji ZSRR na Polskę i anektowanego następnie przez ZSRR.
Aneksja części terytorium Polski została zaakceptowana podczas konferencji teherańskiej oraz jałtańskiej, w konsekwencji których Polska utraciła tzw. Kresy Wschodnie na rzecz Związku Radzieckiego, a granicę oparto o tzw. linię Curzona. Podjęte zmiany granic Polski przez Wielką Brytanię i USA w 1943 i 1945 bez zgody rządu polskiego, były wyraźnym pogwałceniem zasad Karty Atlantyckiej i nie wiązało prawnie Polski. Wobec tego granica zewnętrzna obwodu istnieje de iure od dnia 6 lutego 1946 r. wraz z wejściem w życie dwustronnej umowy granicznej z 16 sierpnia 1945 r. W świetle prawa polskiego przed datą wejścia w życie wymienionej umowy obszar obwodu wchodził w skład RP. W 1951 r. dokonano kolejnej zmiany granicy zewnętrznej obwodu na podstawie wymuszonej cesji z 1951 r. zgodnie umową o zmianie granic (okolice Bełza i Krystynopola nad Bugiem za Ustrzyki Dolne w Bieszczadach).
Największe miasta[edytuj | edytuj kod]
| Miasto | ukraińska nazwa | Zaludnienie na 5 grudnia 2013 roku |
|---|---|---|
| Lwów | Львів | 784 818 |
| Drohobycz | Дрогобич | 99 119 |
| Czerwonogród | Червоноград | 82 568 |
| Stryj | Стрий | 62 479 |
| Borysław | Борислав | 38 122 |
| Sambor | Самбір | 36 556 |
| Truskawiec | Трускавець | 31 037 |
| Nowy Rozdół | Новий Розділ | 28 227 |
| Nowojaworowsk | Новояворівськ | 26 483 |
| Złoczów | Золочів | 23 481 |
| Brody | Броди | 23 239 |
| Sokal | Сокаль | 21 693 |
| Stebnik | Стебник | 20 863 |
| Gródek Jagielloński | Городок | 16 082 |
| Mikołajów | Миколаїв | 14 801 |
| Winniki | Винники | 13 654 |
| Jaworów | Яворів | 13 510 |
| Żółkiew | Жовква | 13 474 |
| Sosnówka | Соснівка | 11 889 |
| Żydaczów | Жидачів | 11 798 |
| Kamionka Strumiłowa | Кам'янка-Бузька | 11 674 |
| Chodorów | Ходорів | 10 565 |
Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]
Obwód lwowski dzieli się na 20 rejonów oraz 9 miast wydzielonych.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Чисельність населення на 1 листопада 2019 року // Головне управління статистики у Львівській областi
- ↑ Указ Президиума Верховного Совета СССР от 4 декабря 1939 года об образовании Волынской, Дрогобычской, Львовской, Ровенской, Станиславской и Тарнопольской областей в составе Украинской ССР (Сборник законов СССР и указов Президиума Верховного Совета СССР. 1938 г. — июль 1956 г / под ред. к. ю. н. Мандельштам Ю. И. — Москва: Государственное издательство юридической литературы, 1956, s. 52)
| |||||||||||||||||
| ||||||||
| ||||
