Drop indyjski
| Ardeotis nigriceps[1] | |||
| (Vigors, 1831) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
drop indyjski | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
 Miejsca, gdzie odnotowywany był drop indyjski | |||
Drop indyjski[4] (Ardeotis nigriceps) – gatunek dużego ptaka z rodziny dropi (Otididae), zamieszkujący subkontynent indyjski. Krytycznie zagrożony wyginięciem. Nie wyróżnia się podgatunków[5][6].
Zasięg, środowisko[edytuj | edytuj kod]
Wyspowo Indie (głównie zachodnie i środkowe) i południowo-wschodni Pakistan[5]. Głównie tereny podmokłe na nizinach. Osiadły lub sezonowo koczowniczy[5].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Bardzo podobny do dropia australijskiego. Długość ciała: samce 100–122 cm, samice 76–92 cm. Masa ciała: samce 8,0–14,5 kg, samice 3,5–6,75 kg[5].
Ekologia i zachowanie[edytuj | edytuj kod]
Bardzo skryty oraz ostrożny, często jednak zabijany jest z samochodu. Bardzo szybko biega i równie dobrze lata. Spotkać go można w małych grupach, sezonowo koczujących w poszukiwaniu odpowiednich terenów trawiastych; tworzenie niewielkich rezerwatów jest więc częściową ochroną przed odłowami tych ptaków. W sezonie lęgowym, zależnie od pogody, składa tylko 1 jajo, rzadko 2. Okres inkubacji trwa około 27 dni[5]. Młode jest w pełni opierzone po 35–40 dniach, ale pozostaje z matką aż do początku następnego sezonu lęgowego[5].
Jeśli chodzi o pożywienie, jest to gatunek oportunistyczny. Zjada zboża, pędy i jagody; także szarańczę, koniki polne, chrząszcze, stonogi, jaszczurki oraz małe węże i ssaki[5].
Status, zagrożenia i ochrona[edytuj | edytuj kod]
IUCN od 2011 roku uznaje dropia indyjskiego za gatunek krytycznie zagrożony (CR, Critically Endangered); wcześniej, od 1994 roku był on klasyfikowany jako gatunek zagrożony (EN, Endangered)[3]. Do głównych zagrożeń należą polowania, fragmentacja populacji i zmniejszający się areał odpowiednich siedlisk. Czynniki te spowodowały spadek liczebności do około 250 osobników w 2011 roku[7]. Trend liczebności populacji jest spadkowy[3].
Gatunek wymieniony jest w I załączniku CITES[8], w Indiach jest objęty ochroną[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ardeotis nigriceps, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c D. Lepage: Indian Bustard Ardeotis nigriceps (Vigors, 1831). [w:] Avibase – Światowa baza danych ptaków [on-line]. [dostęp 2021-09-01]. (ang.).
- ↑ a b c d Ardeotis nigriceps, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Otididae Rafinesque, 1815 - dropie - Bustards (wersja: 2015-09-04). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-09-01].
- ↑ a b c d e f g Collar, N., G. M. Kirwan & C. J. Sharpe: Great Indian Bustard (Ardeotis nigriceps), version 1.0. [w:] Birds of the World (J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D. A. Christie, and E. de Juana, Editors) [on-line]. Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA, 2020. [dostęp 2021-09-01]. (ang.).
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v11.2). [dostęp 2021-09-01]. (ang.).
- ↑ Big birds lose out in a crowded world. IUCN, 2011-06-07. [dostęp 2011-06-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-14)]. (ang.).
- ↑ Ardeotis nigriceps, [w:] Species+ [online], UNEP-WCMC, CITES Secretariat [dostęp 2021-09-01].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 2000. ISBN 83-7073-059-0.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia, nagranie głosu i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).