Dropie
| Otidiformes[1] | |||
| Wagler, 1830 | |||
 Przedstawiciel rzędu – drop zwyczajny (Otis tarda) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Podkrólestwo | |||
| (bez rangi) | wtórouste | ||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Infratyp | |||
| Nadgromada | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd |
dropie | ||
| Rodziny | |||
| |||
Dropie[3], dropiowate (Otidiformes) – rząd Otidiformes[3][4][5] i rodzina Otididae średnich lub dużych ptaków neognatycznych. Zaliczają się do niej największe obecnie żyjące ptaki latające[6].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Tradycyjnie rodzinę dropiowatych klasyfikowano w obrębie rzędu żurawiowych. Dokonany w 2008 przez Hacketta i współpracowników przegląd ewolucji ptaków na podstawie badań filogenomicznych pozwolił umieścić ją w osobnym rzędzie – Otidiformes[4]. Do rodziny tej należą następujące rodzaje[3]:
- Heterotetrax
- Lissotis
- Ardeotis
- Tetrax – jedynym przedstawicielem jest Tetrax tetrax – strepet
- Houbaropsis – jedynym przedstawicielem jest Houbaropsis bengalensis – hubarka bengalska
- Sypheotides – jedynym przedstawicielem jest Sypheotides indicus – hubarka długoczuba
- Lophotis
- Eupodotis
- Otis – jedynym przedstawicielem jest Otis tarda – drop zwyczajny
- Afrotis
- Chlamydotis
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Dropie mają krępy tułów oraz długie szyje. Ich mocno zbudowane[7][8], długie[6][7][8], nagie (przypominające strusie)[6] nogi zakończone są trójpalczastymi stopami[6][7][8] (bez kciuka) ze spłaszczonymi pazurami. Dziób jest zwykle krótki, szeroki i spłaszczony. Skrzydła również szerokie, o rozpiętości 1–2,5 m. Ogon krótki. Nie mają gruczołu kuprowego, co rekompensują wytwarzaniem dużej ilości pudru puchowego[8]. U większości gatunków występuje mniej lub bardziej wyraźny dymorfizm płciowy, przejawiający się w wielkości[7][8] (samce zwykle większe)[8] oraz w upierzeniu[7][8] (samce często bardziej jaskrawe)[8]. Obie płcie ubarwione są maskująco, w różnych odcieniach brązu (np. płowy, kasztanowaty), bieli, czerni oraz szarości[7][8]. Na spodzie ciała upierzenie najczęściej białe[8].
Ptaki te prowadzą naziemny tryb życia[7][8], nigdy nie siadają na gałęziach[6]. Potrafią biegać z dużą prędkością, rzadko natomiast używają skrzydeł. Gdy jednak to robią, wykonują jednostajne, mocne uderzenia i lecą po prostym torze. W locie mają szyję mocno wyciągniętą do przodu, nogi zaś „ciągną” za sobą. Zarówno pod względem sposobu chodzenia, jak i latania dropie przypominają żurawie[6].
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Rodzina obejmuje gatunki ptaków żyjące na terenach otwartych, zamieszkujące głównie Afrykę, ale także południową i wschodnią Europę oraz Azję. Jeden gatunek zamieszkuje Australię i Nową Gwineę[5][6]. Występują na otwartych, trawiastych i zakrzaczonych równinach[8] (sawannach), a także na półpustyniach[6]. Niektóre z gatunków są wędrowne[6][8].
Ekologia[edytuj | edytuj kod]
Ptaki te zazwyczaj są towarzyskie i dają się łatwo podejść. Wyjątek stanowią osobniki zamieszkujące tereny, na których są obiektem polowań – wówczas są bardzo płochliwe[8]. Gniazdo to odkryte zagłębienie w ziemi[7][8] pochodzenia naturalnego[6] lub wykopane przez samicę[6][8], która składa do niego 1–6 jaj, o barwie od oliwkowej do rdzawej[7][8] i masie 41–146 g (w zależności od gatunku)[8]. Jaja wysiaduje wyłącznie samica[6][7][8], przez 20–25 dni[7][8] (choć czasem nawet 28[6]). Młode są zagniazdownikami[6] i opuszczają gniazdo bezpośrednio po wylęgu[6][7], ale pozostają pod opieką matki[6][8] przez 35–55 dni[8]. Samiec w tym czasie poszukuje kolejnej samicy (samotnie lub w towarzystwie innych samców)[6]. Młode uczą się latać i nabywają kompletne upierzenie w ciągu 5–6 tygodni od wyklucia[6][7]. Dojrzałość płciową osiągają jednak najczęściej dopiero po kilku latach[8].
Są wszystkożerne[8].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Otidiformes, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
- ↑ Otididae, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] [dostęp 2011-01-13] (ang.).
- ↑ a b c Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Rodzina: Otididae Rafinesque, 1815 – dropie – Bustards (wersja: 2015-09-04). W: Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-02-05].
- ↑ a b Shannon J. Hackett, Rebecca T. Kimball, Sushma Reddy, Rauri C. K. Bowie i inni. A phylogenomic study of birds reveals their evolutionary history. „Science”. 320 (5884), s. 1763–1768, styczeń 2008. DOI: 10.1126/science.1157704. PMID: 18583609 (ang.).
- ↑ a b P. Rasmussen, D. Donsker (red.): Turacos, bustards, cuckoos, mesites, sandgrouse (ang.). IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-02-05].
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r Living Birds of the World. E. Thomas Gilliard (red.). Nowy Jork: DOUBLEDAY & COMPANY, Inc., 1958, s. 156–157. (ang.)
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Wielka encyklopedia ptaków. Christopher M. Perrins (red.). Wyd. I. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 1993. ISBN 83-7079-155-7.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x Atlas ptaków świata. Aleksandra Zduńska (red.). Warszawa: Muza S.A., 2008, s. 25. ISBN 978-83-7073-556-2.