Drzewica czarnobrzucha
| Dendrocygna autumnalis[1] | |||
| (Linnaeus, 1758) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
drzewica czarnobrzucha | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Podgatunki | |||
|
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
| |||
Drzewica czarnobrzucha[5] (Dendrocygna autumnalis) – gatunek ptaka z podrodziny drzewic (Dendrocygninae) w rodzinie kaczkowatych (Anatidae). Zamieszkuje Amerykę Północną i Południową. Nie jest zagrożony.
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1758 roku Karol Linneusz w 10. edycji Systema Naturae. Autor nadał gatunkowi nazwę Anas autumnalis, a jako miejsce występowania wskazał Amerykę[2]. Obecnie gatunek umieszczany jest w rodzaju Dendrocygna w monotypowej podrodzinie drzewic[5][6].
Wyróżnia się dwa podgatunki D. autumnalis[5][6]:
- D. autumnalis fulgens Friedmann, 1947 – drzewica kasztanowata
- D. autumnalis autumnalis (Linnaeus, 1758) – drzewica czarnobrzucha
Opisano też podgatunki discolor i lucida[3][7], ale nie są one obecnie uznawane[6].
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Drzewica czarnobrzucha zamieszkuje w zależności od podgatunku[8][5][6]:
- D. autumnalis fulgens – południowo-wschodni Teksas i południowo-wschodnia Arizona na południe do środkowej Panamy.
- D. autumnalis autumnalis – środkowa Panama do Ekwadoru i północnej Argentyny.
Charakterystyka i tryb życia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała 43–53 cm; masa ciała: podgatunek nominatywny 530–890 g, D. a. fulgens – samice 652–1021 g, samce 680–907 g[8].
Długa szyja i nogi. Dziób jaskrawoczerwony, nogi czerwone. Policzki jasnoszare, tułów kasztanowatobrązowy, z wyjątkiem czarnego brzucha. Skrzydła z charakterystycznym, brązowym i szarym rysunkiem przy przedniej krawędzi, kontrastowe, białe lusterko i czarne lotki. Ogon czarny. Młode o wiele ciemniejsze.
Zwykle spotykana w stadach; żeruje w nocy, w dzień odpoczywa. Samica składa 12–16 białych lub biało-kremowych jaj o wymiarach 52,7 mm × 38,9 mm i masie 41 g[8]. Inkubacja trwa 26–31 dni, jaja wysiadywane są przez obie płci[8].
Status[edytuj | edytuj kod]
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje drzewicę czarnobrzuchą za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern). W 2020 roku organizacja Wetlands International szacowała, że liczebność populacji mieści się w przedziale 200 000 – 2 000 000 dorosłych osobników. Trend liczebności uznawany jest za wzrostowy[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dendrocygna autumnalis, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
- ↑ a b c C. Linnaeus: Systema naturae per regna tria naturae, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. Wyd. 10. T. 1. Holmiae: Impensis Direct. Laurentii Salvii, 1758, s. 127. (łac.).
- ↑ a b H. Friedmann. Geographic Variations of the Black-Bellied, Fulvous, and White-Faced Tree-Ducks. „The Condor”. 49 (5), s. 190, 1947. DOI: 10.2307/1364339. (ang.).
- ↑ a b BirdLife International, Dendrocygna autumnalis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2021 [online], wersja 2022-1 [dostęp 2022-11-11] (ang.).
- ↑ a b c d Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Dendrocygninae Reichenbach, 1849-50 - drzewice (wersja: 2020-01-10). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-04-14].
- ↑ a b c d F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Screamers, ducks, geese, swans. IOC World Bird List: Version 10.1. [dostęp 2020-07-06]. (ang.).
- ↑ D. Lepage: Black-bellied Whistling-Duck Dendrocygna autumnalis. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2022-11-11]. (ang.).
- ↑ a b c d J.D. James & J.E. Thompson: Black-bellied Whistling-Duck (Dendrocygna autumnalis), version 1.0. W: A.F. Poole & F.B. Gill (red. red.): Birds of the World. Ithaca, NY: Cornell Lab of Ornithology, 2020. DOI: 10.2173/bow.bbwduc.01. [dostęp 2020-07-06]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- A. Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 2000. ISBN 83-7073-059-0.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).