Dyschirius bonellii
| Dyschirius bonellii | |||
| Putzeys, 1846 | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Podrodzaj | |||
| Gatunek |
Dyschirius (Eudyschirius) bonellii | ||
| Synonimy | |||
| |||
Dyschirius bonellii – gatunek chrząszcza z rodziny biegaczowatych i podrodziny grzebielników.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten opisał po raz pierwszy w 1846 roku Jules A.A.H. Putzeys. Epitet gatunkowy nadano na cześć Franca Andrei Bonelliego[1].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Chrząszcz o mocno wydłużonym ciele długości od 3,5 do 4,1 mm, z wierzchu metalicznie ciemnomiedzianym lub brązowym. rzadziej zielonkawym, czasem z rudobrązowym szczytem pokryw, od spodu zaś brązowoczerwonym. Głowa ma nadustek pozbawiony zęba pośrodku przedniej krawędzi. Czułki są dłuższe niż u D. abditus, żółtoczerwone z nieznacznie przyciemnionymi, czerwonożółtymi członami wierzchołkowymi. Głaszczki mają barwę żółtoczerwoną. Obrzeżenie boków przedplecza wyraźnie sięga ku tyłowi do tylnego chetoporu (punktu szczecinkowego). Pokrywy są podługowato-owalne, silnie z wierzchu przypłaszczone z wyniesionym szwem, nieobrzeżone u podstawy, o rzędach, zwłaszcza tych zewnętrznych, zanikających przed wierzchołkiem. Powierzchnie pokryw mają po jednym chetoporze przypodstawowym, po trzy chetopory zabarkowe, po dwa (rzadko jeden) chetopory dyskalne oraz po dwa chetopory przedwierzchołkowe; tylny z chetoporów dyskalnych leży na trzecim międzyrzędzie. Skrzydła tylnej pary są w pełni wykształcone. Odnóża są żółtoczerwone z ciemniejszą przednią parą. Te pierwszej pary są grzebne i mają golenie o wyraźnym i ostrym dolnym spośród ząbków krawędzi zewnętrznej[2].
Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]
Owad rozmieszczony od nizin do przedgórzy, ciepłolubny. Zasiedla niezacienione, suche stanowiska, chętnie o stepowym charakterze, w tym murawy kserotermiczne[3][2]. Żyje w wykopanych w glebie norkach. Poluje na drobne bezkręgowce[2].
Gatunek palearktyczny, znany z Niemiec, Austrii, Włoch, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy[4][5], Rumunii, Serbii[3] oraz europejskiej i zachodniosyberyjskiej części Rosji[4][5],
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ J. Putzeys. Monographie des Clivina et genres voisins, précédée d'un tableau synoptique des genres de la tribu des Scaritides. „Mémoires de la Société Royale des Sciences de Liège”. 2 (2), s. 521-663 (555), 1846.
- ↑ a b c Karel Hůrka: Carabidae of the Czech and Slovak Republics. Zlin: Kabourek, 1996, s. 36-40, 114-132.
- ↑ a b Bolesław Burakowski, Maciej Mroczkowski, Janina Stefańska, Chrząszcze – Coleoptera. Biegaczowate – Carabidae, część 2, „Katalog Fauny Polski”, 3, 13, Warszawa: Instytut Zoologiczny Polskiej Akademii Nauk, 1974.
- ↑ a b Wolfgang Lorenz, Dyschirius (Eudyschirius) bonellii Putzeys, 1846 in: CarabCat, O. Bánki i inni red., Catalogue of Life Checklist, 29 lipca 2021, DOI: 10.48580/dfqf-3dk [dostęp 2024-02-12].
- ↑ a b M. Balkenohl, Scaritinae, [w:] Ivan Löbl, Aleš Smetana (red.), Catalogue of Palaearctic Coleoptera. Volume I. Archostemata - Myxophaga - Adephaga, Stenstrup, Denmark: Apollo Books, 2003, s. 223-230, ISBN 87-88757-73-0.