Dyschirius abditus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dyschirius abditus
(Fedorenko, 1993)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze drapieżne

Rodzina

biegaczowate

Podrodzina

grzebielniki

Plemię

Dyschiriini

Rodzaj

wałecznik

Podrodzaj

Dyschirius (Eudyschirius)

Gatunek

Dyschirius (Eudyschirius) abditus

Synonimy
  • Dyschiriodes abditus Fedorenko, 1993

Dyschirius abditusgatunek chrząszcza z rodziny biegaczowatych i podrodziny grzebielników.

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Chrząszcz o mocno wydłużonym ciele długości od 2,9 do 3,5 mm, z wierzchu metalicznie zielonkawobrązowym, rzadziej z metalicznie niebieskimi lub czarnymi pokrywami. Głowa ma nadustek pozbawiony zęba pośrodku przedniej krawędzi. Czułki są czerwonobrązowe z członami wierzchołkowymi ciemniejszymi, krótszymi niż u D. bonellii. Głaszczki mają barwę czerwonobrązową. Obrzeżenie boków przedplecza wyraźnie sięga ku tyłowi do tylnego chetoporu (punktu szczecinkowego). Pokrywy są owalne, krótsze niż u D. bonellii, niespłaszczone, nieobrzeżone u podstawy, o rzędach bardzo delikatnie punktowanych i wyraźnie zanikających ku szczytom. Powierzchnie pokryw mają po jednym chetoporze przypodstawowym, po trzy chetopory zabarkowe, po jednym (rzadko po dwa) chetoporze dyskalnym oraz po jednym (rzadko po dwa) chetoporze przedwierzchołkowym. Skrzydła tylnej pary są w pełni wykształcone. Odnóża są czerwonobrązowe, czasem z ciemniejszymi udami. Te pierwszej pary są grzebne i mają golenie o wyraźnym i ostrym dolnym spośród ząbków krawędzi zewnętrznej oraz o niemal tak długiej jak kolec wierzchołkowy ostrodze[1].

Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]

Owad rozmieszczony od nizin po góry. Zasiedla niezacienione, piaszczyste pobrzeża wód. Żyje w wykopanych w glebie norkach. Poluje na drobne bezkręgowce[1].

Gatunek palearktyczny, europejski, znany jest z Francji, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Polski, Czech, Słowacji, Rumunii, Słowenii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny oraz Macedonii Północnej[2][3]. W Polsce stwierdzony został tylko w Gorcach[4]. Na Morawach jest skrajnie rzadki i bardzo lokalny[1]. Na „Czerwonej liście gatunków zagrożonych Republiki Czeskiej” umieszczony jest jako gatunek krytycznie zagrożony wymarciem (CR)[5]. Na Słowacji widywany jest rzadko i lokalnie[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Karel Hůrka: Carabidae of the Czech and Slovak Republics. Zlin: Kabourek, 1996, s. 36-40, 114-132.
  2. M. Balkenohl, Scaritinae, [w:] Ivan Löbl, Aleš Smetana (red.), Catalogue of Palaearctic Coleoptera. Volume I. Archostemata - Myxophaga - Adephaga, Stenstrup, Denmark: Apollo Books, 2003, s. 223-230, ISBN 87-88757-73-0.
  3. Wolfgang Lorenz, Dyschirius (Eudyschirius) abditus Fedorenko, 1993 in: CarabCat, O. Bánki i inni red., Catalogue of Life Checklist, 29 lipca 2021, DOI10.48580/dfqf-3dk [dostęp 2024-02-12].
  4. T. Wojas. Biegaczowate (Coleoptera, Carabidae) Gorców. „Ochrona Beskidów Zachodnich”. 2, s. 51-101, 2008. 
  5. Jan Farkač, David Král, Martin Škorupík: Červený seznam ohrožených druhů České republiky. Bezobratlí. List of threatened species in the Czech Republic. Invertebrates.. Praha: Agentura ochrany přírody a krajiny ČR, 2005. ISBN 80-86064-96-4.