Ebeye
8°46′49″N 167°44′14″E/8,780278 167,737222 Wyspa Ebeye z lotu ptaka | |
| Państwo | |
|---|---|
| Populacja (2008) • liczba ludności |
|
Położenie na mapie Wysp Marshalla  | |
Położenie na mapie Oceanii  | |
| 8°46′49″N 167°44′14″E/8,780278 167,737222
| |
Ebeye – niewielka wyspa (około 36 hektarów powierzchni) i miasto w Wyspach Marshalla; w południowo-wschodniej części na atolu Kwajalein w łańcuchu Ralik Chain; ponad 12 000 mieszkańców (2008), znane jako „slums Pacyfiku”, najgęściej zamieszkana wyspa w tym rejonie świata. Cel migracji i przesiedleń osób, które straciły miejsce zamieszkania wskutek działalności armii USA i prób z bronią jądrową.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Przed 1946 rokiem na wyspie mieszkało ok. 20 osób[2]. W okresie powojennym armia USA stworzyła tu obóz pracy dla powstającej na sąsiedniej wyspie Kwajalein bazy powietrznej[2]. W latach 60. XX wieku wskutek prowadzonych na Kwajalein testów wojskowych przesiedlono tu ludność zamieszkującą inne wysepki atolu (m.in. ludność z atolu Rongelap[3]) z oraz sąsiednie wyspy[2]. Wiele osób przybyło dobrowolnie, podążając za rodziną i w nadziei na znalezienie pracy i lepszych warunków życia[2]. Wkrótce Ebeye miało najwyższy dochód na mieszkańca, najwyższe ceny i najwyższe zagęszczenie ludności ze wszystkich terytoriów powierniczych USA na Pacyfiku[2].
W 1963 roku społeczność Ebeye nawiedziła epidemie choroby Heinego-Medina, zakażenia przewodu pokarmowego i grypy[2]. Społeczność Ebeye, licząca 4500, była opisywana jako najbardziej podatna na choroby i zdemoralizowana społeczność w Mikronezji[2]. W 1978 roku liczba mieszkańców przekroczyła 8000 a warunki bytowe stały się krytyczne przy braku kanalizacji, niedostatku infrastruktury drogowej, medycznej i braku szkół[4]. Ponad 50% populacji Ebeye miało poniżej 14 roku życia, wiele osób było uzależnionych od alkoholu i narkotyków, szerzyły się choroby weneryczne[4].
Brak wody pitnej, niedostatek szkół i szpitali powodował, że warunki bytowe były niezwykle ciężkie, szczególnie w zestawieniu z wyspą Kwajalein, znacznie większą, a zamieszkaną przez 1,500 osób – personelu amerykańskiej bazy wojskowej[5]. Ebeye nazywane było „slumsem Pacyfiku”[5] lub „slumsem slumsów”[6].
W latach 80. XX wieku przeprowadzono operację powrotu do domu mieszkańców Ebeye, przesiedlając ich na wyspy pochodzenia[4]. Tysiąc przesiedlonych rolników utworzyło wówczas korporację Kwajalein Atoll Corporation a ponowne zamieszkanie wysepek atolu oraz protesty doprowadziły do odwołania przynajmniej jednego testu pocisku i polepszenia warunków na Ebeye[4]. Podpisane w 1986 roku Porozumienia o Wolnym Stowarzyszeniu pomiędzy Wyspami Marshalla a Stanami Zjednoczonymi przyniosło wielomilionową amerykańską pomoc rozwojową i stan infrastruktury Ebeye uległ poprawie[4].
Warunki życia na Ebeye są nadal (2015) ciężkie z uwag na przeludnienie, choroby i bezrobocie na samej wyspie[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ US Departament of State: Background Note: Marshall Islands. [dostęp 2016-07-31]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g Brij V. Lal, Kate Fortune: The Pacific Islands: An Encyclopedia. University of Hawaii Press, 2000, s. 116. ISBN 978-0-8248-2265-1. [dostęp 2016-07-31].
- ↑ a b Dan Zak: On the Island of Ebeye, a Nuclear Past and Ballistic Present. [w:] Pulitzer Center on Crisis Reporting [on-line]. [dostęp 2016-07-31]. (ang.).
- ↑ a b c d e Brij V. Lal, Kate Fortune: The Pacific Islands: An Encyclopedia. University of Hawaii Press, 2000, s. 117. ISBN 978-0-8248-2265-1. [dostęp 2016-07-31].
- ↑ a b Ray Kania. Ebeye: Slum of the Pacific. „Orlando Sentinel”, 1989-04-23. [dostęp 2016-07-31]. (ang.).
- ↑ Zohl Dé Ishtar: Daughters of the Pacific. Spinifex Press, 1994, s. 26. ISBN 978-1-875559-32-9. [dostęp 2016-07-31].