Edinu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sumeryjskie słowo EDIN zapisane pismem klinowym.

Edinu – słowo z języka akadyjskiego, tłumaczone zazwyczaj jako „równina”[1] lub „step”[2]. Jest ono zapożyczeniem językowym z języka sumeryjskiego[1], pochodzącym od istniejącego w tym języku słowa EDIN/EDEN („step”, „równina”, „pustynia”)[3]. O tym, że oba słowa znaczyły to samo, świadczy jeden z zachowanych tekstów leksykalnych, który stwierdza, że sumeryjskiemu słowu EDIN odpowiadały znaczeniowo akadyjskie słowa edinu i ṣēru[1].

Zgodnie z teorią spopularyzowaną m.in. przez E.A. Speisera[4] to właśnie od akadyjskiego słowa edinu pochodzić miało biblijne słowo Eden (hebr. עדן , ′ēden)[2]. Obecnie przeważa jednak opinia, że słowo to wywodzi się od poświadczonego w tekstach ugaryckich i aramejskich rdzenia ′dn, znaczącego „być żyznym/urodzajnym” czy też „użyźniać”[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c hasło edinu, The Assyrian..., s. 33.
  2. a b c Smith M.S., The Origins..., s. 293.
  3. Halloran, J.A., Sumerian..., s. 59.
  4. Speiser E.A., Genesis, Doubleday, New York 1964, s. 16, 19.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Halloran, J.A., Sumerian Lexikon: A Dictionary Guide to the Ancient Sumerian Language, Logogram Publishing, Los Angeles 2006.
  • Smith M.S., The Origins of Biblical Monotheism : Israel's Polytheistic Background and the Ugaritic Texts, Oxford University Press, 2001.
  • hasło edinu, The Assyrian Dictionary, tom 8 (E), The Oriental Institute, Chicago 1958, s. 33.