Edmund Krzyżanowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Edmund Krzyżanowski
Ilustracja
Edmund Krzyżanowski
pułkownik
Data i miejsce urodzenia

31 marca 1873
Ładyżynka, gubernia kijowska, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

14 lutego 1942
Oświęcim

Przebieg służby
Lata służby

od 1918

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Formacja

II Korpus Polski w Rosji

Jednostki

Oddział Ziemi Humańskiej

Stanowiska

sztabowy oficer do zleceń

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa bitwa pod Kaniowem

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941)

Edmund Krzyżanowski (ur. 31 marca 1873 w Ładyżynce, zm. 14 lutego 1942 w Oświęcimiu) – dyplomowany oficer marynarki handlowej[1] założyciel i członek zarządów organizacji na rzecz rozwoju polskiej marynarki handlowej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Do I wojny światowej dyrektor Towarzystwa Żeglugi i Handlu po Wiśle w Warszawie.

I wojna światowa[edytuj | edytuj kod]

W trakcie wojny pracował w rosyjskiej administracji rzecznej. W 1915 roku organizował ewakuację warsztatów naprawczych Warszawskiego Towarzystwa Handlu i Żeglugi na Wiśle[2] do Jekaterynosławia.

W stopniu kapitana objął dowództwo nad formowanym na przełomie 1917/18 Oddziałem Ziemi Humańskiej[3]. Oddział przyłączony w 1918 do II Korpusu Polskiego w Rosji, gdzie Krzyżanowski zweryfikowany w stopniu pułkownika został sztabowym oficerem do zleceń, a za udział w bitwie pod Kaniowem został odznaczony Krzyżem Walecznych[4].

Okres międzywojenny[edytuj | edytuj kod]

Członek zarządu założonego w 1918 roku Stowarzyszenia Pracowników na Polu Rozwoju Żeglugi „Bandera Polska”.

W latach 1924–1928 Prezes Zarządu Ligi Morskiej i Rzecznej, a od 1928 do 1929 Prezes Rady tej organizacji[5].

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Ojciec – ziemianin z okolic Humania, Edmund miał młodszego brata Janusza i przyrodnią siostrę Halinę.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Aneta Kozłowska, 99 lat działalności Ligi Morskiej i Rzecznej na rzecz krzewienia idei „Polski morskiej”, „Biuletyn Historii Wychowania” (37), 2017, s. 151–168, DOI10.14746/bhw.2017.37.10, ISSN 1233-2224 [dostęp 2021-11-11].
  2. Sławomir Zagórski, Białe kontra czerwone : polscy marynarze w wojnie z bolszewikami, wyd. I, Kraków 2018, ISBN 978-83-240-5712-2, OCLC 1096246923 [dostęp 2021-11-11].
  3. Magdalena Mikrut-Majeranek, Polskie oddziały ochotnicze powstałe na gruzach armii rosyjskiej i ich udział w kampanii antybolszewickiej [online], 27 lutego 2020 [dostęp 2021-11-11].
  4. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 42 z 24 grudnia 1921 roku, s. 1668-1669-1
  5. Waldemar Antoni Kozłowski, Liga Żeglugi Polskiej 1921–1924, Liga Morska i Rzeczna 1925–1930, Liga Morska i Kolonialna 1931–1939, Liga Morska 1945–1952 w Chełmie i w powiecie chełmskim, Chełm: Waldemar Antoni Kozłowski, 2012, ISBN 83-916993-8-2, OCLC 827753190 [dostęp 2021-11-11].
  6. M.P. z 1929 r. nr 274, poz. 630 „ za zasługi na polu pracy narodowej i niepodległościowej”.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]