Edmund Monsiel

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Edmund Monsiel
Ilustracja
Edmund Monsiel
Data i miejsce urodzenia

12 listopada 1897
Wożuczyn

Data i miejsce śmierci

8 kwietnia 1962
Tomaszów Lubelski

Narodowość

polska

Język

polski

Dziedzina sztuki

rysunek

Edmund Monsiel (ur. 12 listopada 1897 w Wożuczynie, zm. 8 kwietnia 1962 w Tomaszowie Lubelskim) – polski artysta samouk, autor kilkuset rysunków i szkiców opatrzonych inskrypcjami o treści religijno-posłanniczej, tworzonych w trakcie trwania choroby psychicznej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Edmund Monsiel w młodości

Był synem Mikołaja i Karoliny z Dutkowskich, miał pięcioro starszego rodzeństwa. Ukończył szkołę podstawową i gimnazjum, dalszą naukę przerwał. W latach 20. XX wieku jego rodzina przeprowadziła się do Łaszczowa, gdzie wraz z matką prowadził sklep. Z natury był skryty, chłodny wobec otoczenia, nie przejawiał szczególnych zainteresowań, zwłaszcza w zakresie plastycznym. W 1942 roku, po zabiciu przez Niemców jego szwagra wraz z córką, nastąpiła zmiana w jego zachowaniu, unikał ludzi i ukrywał się do końca wojny. Był bardzo religijny. Po wojnie pracował w cukrowni. Izolację od świata przełamał w latach 50. XX wieku[1]. Zmarł w 1962 roku w wyniku komplikacji pogrypowych[2].

Po jego śmierci odkryto 566 prac plastycznych jego autorstwa, tworzonych w tajemnicy, prawdopodobnie od roku 1943 do śmierci. Wcześniej nie rysował ani nie interesował się sztuką. Na podstawie analizy jego twórczości, pośmiertnie zdiagnozowano u niego schizofrenię lub uporczywe zaburzenia urojeniowe[1]. Jest rzadkim przypadkiem wyzwolenia przez schizofrenię talentu i inspiracji artystycznej[2][3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Henryk Welcz. Edmund Monsiel – zapomniany geniuisz z Wożuczyna. Uwagi na marginesie wystawy rysunków w Galerii Gardzienice w Lublinie. „Current Problems of Psychiatry”. 11 (4), s. 309-312, 2010. 
  2. a b Antoni Kępiński: Schizofrenia. Warszawa: PZWL, 1974, s. 71-72.
  3. Antoni Kępiński: Rytm życia. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2001, s. 227. ISBN 83-08-03120-X.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]