Eduard Łobau

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eduard Anatoljewicz Łobau
Ilustracja
Szablon upamiętniający Eduarda Łobau na warszawskiej Woli
Data urodzenia

1 grudnia 1988

Data śmierci

26 stycznia 2023

Zawód, zajęcie

opozycjonista

Stanowisko

współprzewodniczący Młodego Frontu (2013–2015)

Odznaczenia
Order „Za odwagę” III klasy (Ukraina)

Eduard Anatoljewicz Łobau (biał. Эдуард Анатольевіч Лобаў; ur. 1 grudnia 1988, zm. 26 stycznia 2023[1]) – białoruski opozycjonista, więzień polityczny i więzień sumienia, ochotnik w trakcie wojny na Ukrainie[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Grób Eduarda Łobau na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Był działaczem białoruskiego Młodego Frontu. Przed wyborami prezydenckimi na Białorusi w 2010 roku został aresztowany wraz z innymi działaczami Młodego Frontu w tym Dzmitryjem Daszkiewiczem i oskarżony o chuligaństwo. Łobau i inni oskarżeni nie przyznali się do winy i stwierdzili, że była to prowokacja służb specjalnych w przededniu wyborów prezydenckich. 24 marca 2011 roku został skazany na 4 lata więzienia o zaostrzonym rygorze. Wyrok odsiadywał w kolonii karnej Wilcze Nory pod Iwacewiczami[1]. Będąc w więzieniu, w 2013 roku został wybrany na współprzewodniczącego Młodego Frontu i piastował tę funkcję do 2015 roku[3].

W 2013 roku znalazł się w gronie osób nominowanych do Nagrody Sacharowa[4]. Amnesty International uznała go za więźnia sumienia[5].

Po zwolnieniu z więzienia został zmuszony do emigracji. Od 2015 jako ochotnik brał udział w obronie Ukrainy[6]. Zginął 26 stycznia 2023 w walkach pod Wuhłedarem, gdzie służył z 72. Samodzielnej Brygadzie Zmechanizowanej Sił Zbrojnych Ukrainy[1]. Jego nabożeństwo żałobne w dniu 4 lutego 2023 odprawił biskup kijowsko-żytomierski Witalij Krywycki w katedrze pw. św. Aleksandra, w Kijowie[7]. 11 lutego 2023 w kościele św. Aleksandra na Placu Trzech Krzyży w Warszawie odbyła się msza pogrzebowa Eduarda Łobawa[8]. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie[9].

Prezydent Ukrainy Wołodymyr Zełenski odznaczył Eduarda Łobowa pośmiertnie Orderem „Za Odwagę” III stopnia[10].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c ЭДУАРД ЛОБАЎ. prisoners.spring96.org. [dostęp 2023-02-05].
  2. ↑ Ва Украіне загінуў беларус-добраахвотнік Эдуард Лобаў. nashaniva.com. [dostęp 2023-02-05].
  3. ↑ Pod Wuhłedarem poległ były białoruski działacz i więzień polityczny. belsat.eu. [dostęp 2023-02-05].
  4. ↑ Лобов, Беляцкий и Статкевич выдвинуты на премию Европарламента имени Сахарова. naviny.by. [dostęp 2013-08-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-13)].
  5. ↑ Wciąż za kratkami – Sytuacja więźniów na Białorusi. amnesty.org.pl. [dostęp 2023-02-05].
  6. ↑ Białoruski obrońca Ukrainy spocznie w Warszawie. Pieniądze zebrano w dobę. belsat.eu. [dostęp 2023-02-05].
  7. ↑ W Kijowie pożegnano białoruskiego ochotnika. Spocznie w Warszawie. belsat.eu. [dostęp 2023-02-05].
  8. ↑ Poległego białoruskiego obrońcę Ukrainy pożegnano dziś w Warszawie. belsat.eu. [dostęp 2023-02-11].
  9. ↑ Belarusian Volunteer Eduard Lobau Buried In Warsaw. charter97.org. [dostęp 2023-03-10].
  10. ↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ №270/2023
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Eduard_Łobau&oldid=72882188”