Edward Capałła

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Edward Capałła
Edward Capała
major major
Data i miejsce urodzenia

9 października 1897
Warszawa

Data i miejsce śmierci

31 maja 1944
Włochy

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne w ZSRR
Polskie Siły Zbrojne

Jednostki

3 Pułk Szwoleżerów,
Brygada Rezerwowa Kawalerii Wołkowysk,
7 Dywizjon Kawalerii,
1 Pułk Ułanów Krechowieckich

Stanowiska

dowódca dywizjonu
zastępca dowódcy pułku

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Srebrny Krzyż Zasługi

Edward Capałła vel Capała (ur. 9 października 1897 w Warszawie, zm. 31 maja 1944 we Włoszech) – major kawalerii Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Edward Capałła[1] urodził się 9 października 1897 w Warszawie[2][3]. Był synem Władysława[4]. Po zakończeniu I wojny światowej został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany na stopień porucznika kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[5][6][7][8]. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 3 pułku szwoleżerów. W latach 20. i 30. był oficerem tej jednostki, stacjonującej w Suwałkach[9][10][11][12]. W tym czasie został awansowany na stopień rotmistrza kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931[13].

Po wybuchu II wojny światowej 1939, na początku kampanii wrześniowej pełnił funkcję oficera broni i gazu w 3 pułku szwoleżerów[14]. W późniejszym okresie polskiej wojny obronnej był dowódcą kolumny taborów Brygady Rezerwowej Kawalerii Wołkowysk. Po agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez Sowietów. Po 1940 był osadzony w obozie jenieckim NKWD w Griazowcu[4]. Na mocy układu Sikorski-Majski z 30 lipca 1941 odzyskał wolność, po czym wstąpił do formowanej Armii Polskiej w ZSRR gen. Władysława Andersa[3]. Został dowódcą 7 dywizjonu kawalerii sformowanego w Tockoje 10 września 1941 jako dywizjon kawalerii dywizyjnej Ośrodka Zapasowego Armii. Po zjednoczeniu jednostek w jeden 1 pułk Ułanów Krechowieckich, objął w nim funkcję zastępcy dowódcy (kwatermistrz). Później był Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie[3].

Zmarł 31 maja 1944 w Iranie[3]. Został pochowany na cmentarzu polskim w Casamassima[3].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Roczniki Oficerskie 1923, 1924, 1928, 1932 wskazały formę nazwiska Capała. Natomiast Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939–1945 podał formę nazwiska Capałła.
  2. ↑ 7 czerwca 1934 ogłoszono sprostowanie imienia z „9 października 1896” na „9 października 1897”. Zarządzenia Ministra Spraw Wojskowych. Zmiany (sprostowania) nazwisk, imion i dat urodzenia. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 11, s. 188, 7 czerwca 1934. 
  3. ↑ a b c d e Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939–1945. Londyn: Instytut Historyczny im. Gen. Sikorskiego, 1952, s. 172.
  4. ↑ a b Lista jeńców Kampanii Wrześniowej 1939, umieszczonych w obozie w Griazowcu. raportnowaka.pl. s. 5. [dostęp 2018-05-18].
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 685.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 355.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 608.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 354.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 599.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 541.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 289.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 627.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 154.
  14. ↑ Mijakowski i Rozdżestwieński 2012 ↓, s. 54-55.
  15. ↑ M.P. z 1930 r. nr 146, poz. 222 „za zasługi na polu administracji i wyszkolenia wojska”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Edward_Capałła&oldid=72447805”