Edward Szwarcsztajn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Edward Szwarcsztajn
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

5 sierpnia 1909
Warszawa

Data śmierci

1988

Profesor
Specjalność: papiernictwo
Alma Mater

Politechnika Warszawska

Prorektor
Uczelnia

Politechnika Łódzka

Okres spraw.

1965–1968

Dyrektor
Instytut

Papiernictwa i Maszyn Papierniczych PŁ

Okres spraw.

1970–1979

Następca

Czesław Pustelnik

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Order Sztandaru Pracy II klasy Złoty Krzyż Zasługi Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL”

Edward Szwarcsztajn (ur. 5 sierpnia 1909 w Warszawie, zm. w 1994) – polski technolog papiernictwa, profesor Politechniki Łódzkiej.

W 1933 roku ukończył studia na Wydziale Chemicznym Politechniki Warszawskiej, uzyskując dyplom inżyniera chemii. Po studiach wyjechał do Austrii w celu zapoznania się z nowoczesnym papiernictwem. W okresie wojny podjął pracę w fabryce papieru w Nowej Wilejce. W 1941 roku został aresztowany, a następnie zesłany wraz z rodziną na Syberię. Repatriowany do Polski w 1946 roku. W 1952 roku przeszedł do pracy z administracji przemysłu do Politechniki Łódzkiej, gdzie na Wydziale Chemicznym zorganizował Katedrę Technologii Celulozy i Papieru. Został jej kierownikiem, a od 1970 roku dyrektorem Instytutu Papiernictwa i Maszyn Papierniczych, którą to funkcję pełnił do przejścia na emeryturę w 1979 roku. Dzięki jego inicjatywie i staraniom został zbudowany Pawilon Papiernictwa w Politechnice Łódzkiej. W latach 1962–1966 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Chemicznego PŁ oraz w latach 1965–1968 prorektora Politechniki Łódzkiej do spraw współpracy z przemysłem.

Twórca szkoły papiernictwa, stworzył w Politechnice Łódzkiej jedyny w Polsce ośrodek akademicki w tej dziedzinie. Jego najważniejsze zainteresowania naukowe to chemizacja procesów papierniczych, mechanizm mielenia mas celulozowych, związki między strukturą papieru a jego właściwościami optycznymi i hydrofilowymi, wykorzystanie w papiernictwie odpadowych surowców włóknistych. Był autorem podstawowych dzieł z dziedziny technologii papiernictwa – opublikował ponad 100 prac, w tym 5 monografii.

Był członkiem Komitetu Technologii PAN, Łódzkiego Towarzystwa Naukowego, stowarzyszeń papierniczych w USA, Francji, Wielkiej Brytanii na Węgrzech, a także komitetów redakcyjnych kilku międzynarodowych czasopism. Od 1948 roku należał do PZPR[1]. Otrzymał odznaczenia państwowe, w tym: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Order Sztandaru Pracy II klasy, Złoty Krzyż Zasługi i odznakę Zasłużony Nauczyciel PRL[1]. Laureat Nagrody Naukowej m. Łodzi (1977).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 967. ISBN 83-223-2073-6.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Ewa Chojnacka, Zbigniew Piotrowski, Ryszard Przybylski (red.): Profesorowie Politechniki Łódzkiej 1945–2005. Łódź: Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, 2006, s. 258.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]