Elżbieta Ciechanowska
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
poetka, pisarka, działaczka społeczna |
| Rodzice |
Wiktoryn, Florentyna |
Elżbieta Ciechanowska (ur. 18 listopada 1875 w Bochni, zm. 29 kwietnia 1948 w Krakowie) – polska poetka, pisarka i działaczka społeczna, emancypantka.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Córka Wiktoryna, inżyniera kolejowego i Florentyny ze Schwarzów. Jej starszymi braćmi byli: Stanisław (1869–1945), anatomopatolog, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz Zygmunt (1873–1966), inżynier mechanik, profesor Politechniki Lwowskiej. Pierwsze lata życia spędziła w Bochni i we Lwowie. W 1883, po śmierci ojca, przeniosła się z matką i rodzeństwem do Krakowa, gdzie zdała maturę[1]. Naukę kontynuowała w Konserwatorium Towarzystwa Muzycznego, kształcąc się w klasie harmonii pod kierunkiem Władysława Żeleńskiego[1].
Po uzyskaniu dyplomu podjęła pracę jako urzędniczka pocztowa[1]. Od 1905 należała do Stowarzyszenia Urzędniczek Pocztowych Galicyjskich[1]. Była współinicjatorką powstania Towarzystwa Budowlanego Urzędniczek Pocztowych, a następnie, wraz z Władysławą Habicht i Zofią Kolpy, członkinią pierwszego zarządu spółdzielni[2]. W 1914, po zakończeniu budowy domu Towarzystwa przy ulicy Sołtyka 4, zamieszkała w nim, dzieląc położone na III piętrze mieszkanie nr 26 z Władysławą Habicht[3]. Kobiety mieszkały razem przez kolejne ponad 30 lat, a ich relacja jest współcześnie odczytywana w kontekście bostońskiego małżeństwa[4].
Poza pracą zawodową i społeczną, Ciechanowska zajmowała się pisaniem poezji i prozy. Większość jej twórczości stanowią fraszki i wierszowane zagadki. W 1928 wydała dramat Antrakt, w 1935 tomik poezji Wiersze niemodne, a w 1938 esej Kilka prostych uwag o Wyspiańskim[1]. Posługiwała się pseudonimami: E.C., E.C. Dulska, E. Cedulska[1]. W zbiorach archiwum Spółdzielni Mieszkaniowej im. Władysławy Habicht zachowały się rękopisy nieopublikowanych fraszek Ciechanowskiej[5].
Zmarła 29 kwietnia 1948 w wieku 72 lat[1]. Została pochowana w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Rakowickim.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g Struzik 2010 ↓, s. 56.
- ↑ Struzik 2010 ↓, s. 162.
- ↑ Struzik 2010 ↓, s. 165.
- ↑ Struzik 2010 ↓, s. 57–58.
- ↑ Struzik 2010 ↓, s. 150.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Justyna Struzik: O miłości między Innymi. W: Ewa Furgał: Krakowski Szlak Kobiet. Przewodniczka po Krakowie emancypantek. T. 2. Kraków: Fundacja Przestrzeń Kobiet, 2010. ISBN 978-83-928639-0-8.