Ponikło słodkie

Ponikło słodkie
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	liliopodobne (≡ jednoliścienne)
Rząd	wiechlinowce
Rodzina	ciborowate
Rodzaj	ponikło
Gatunek	ponikło słodkie
	Nazwa systematyczna
	Eleocharis dulcis (Burm. f.) Trin. ex Hensch.; Vita Rumphii 186. 1833
Synonimy
	Andropogon dulcis Burm. f.; Eleocharis tuberosa (Roxb.) Schult.; Scirpus tuberosus Roxb.;
	Andropogon dulcis Burm. f.; Eleocharis tuberosa (Roxb.) Schult.; Scirpus tuberosus Roxb.;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ponikło słodkie, ponikło bulwiaste (Eleocharis dulcis) – gatunek byliny z rodziny ciborowatych (turzycowatych). Występuje na terenach podmokłych w tropikalnej i południowej Afryce, w południowej i wschodniej Azji, w Australii i na wyspach Oceanii. Poza tym rozpowszechniony jest w strefie tropikalnej jako roślina uprawna^[3]. Jadalne podziemne bulwy nazywane są „kasztanami” lub „orzechami” (ang. chinese water-chestnut)^[5]. Bulwy tworzą się na końcach poziomo rozrastających się kłączy, z nich też wyrastają nadziemne, rurkowate pędy i liście osiągające do 2 m wysokości^[5]. Spożycie surowej rośliny grozi infekcją larwami przywry Fasciolopsis buski.

Zastosowania kulinarne

Bulwy cenione są jako składnik potraw orientalnych, wykorzystywane są np. w kuchni chińskiej i wietnamskiej. Lekko słodkawe w smaku, charakteryzują się trwałą chrupkością. Gotowane kasztany wodne podawane są z sosami lub przyprawami z daniami z ryżu. Wykorzystywane są też w nadzieniu pierogów.

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-06-15] (ang.).
↑ ^a ^b ^c Taxon: Eleocharis dulcis. USDA, ARS, National Genetic Resources Program. Germplasm Resources Information Network - (GRIN). [dostęp 2010-06-15]. (ang.).
↑ Eleocharis dulcis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ ^a ^b J.G. Vaughan, C.A. Geissler: Rośliny jadalne. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2001. ISBN 83-7255-326-2.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-06-15] (ang.).

[grin-3] Taxon: Eleocharis dulcis. USDA, ARS, National Genetic Resources Program. Germplasm Resources Information Network - (GRIN). [dostęp 2010-06-15]. (ang.).

[iucn-4] Eleocharis dulcis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[vaug-5] J.G. Vaughan, C.A. Geissler: Rośliny jadalne. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2001. ISBN 83-7255-326-2.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]