Elew
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Elew (fr. élève – uczeń) – tytuł kandydata żołnierza zasadniczej służby wojskowej w okresie unitarnym od powołania do złożenia uroczystej przysięgi wojskowej przez szeregowych żołnierzy Wojska Polskiego. Kandydaci na żołnierzy w okresie rekruta przedstawiają się np.: szeregowy – elew Jan Kowalski.
Spis treści
Historia[edytuj]
Elew to dawniej tytuł kandydata na żołnierza zawodowego, kształcącego się w szkole podoficerów zawodowych[1].
Zobacz[edytuj]
Przypisy
- ↑ Zgodnie z art. 98c pkt 3 Ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej tytuł elewa otrzymywali (z dniem rozpoczęcia pełnienia służby przygotowawczej) żołnierze służby przygotowawczej kształcący się na szeregowego. Tytuł wojskowy elewa został zniesiony Rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 23 lutego 2011 r. w sprawie tytułów wojskowych żołnierzy w czynnej służbie wojskowej (Dz.U. z 2011 r. Nr 50, poz. 257).
Literatura[edytuj]
- Leksykon wiedzy wojskowej, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1979.
