Ellen Gulbranson
| |
| Imię i nazwisko |
Ellen Norgren |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Ellen Gulbranson, z domu Norgren[1][2] (ur. 4 marca 1863 w Sztokholmie, zm. 2 stycznia 1947 w Oslo[1][2][3]) – szwedzka śpiewaczka operowa, sopran.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończyła konserwatorium w Sztokholmie[2], następnie była uczennicą Mathilde Marchesi w Paryżu[1][2][3]. Debiutowała w 1886 roku w Sztokholmie jako śpiewaczka koncertowa, w 1889 roku kreowała tam też swoją pierwszą rolę operową – Amneris w Aidzie Giuseppe Verdiego[1][2]. Początkowo śpiewała mezzosopranem, później przekształciła swój głos w sopran[1][3]. W 1896 roku wystąpiła w roli Brunhildy w Pierścieniu Nibelunga na festiwalu w Bayreuth[1][2][3], powtarzając ją tam później rokrocznie do 1914 roku[2][3]. Występowała m.in. w Paryżu, Berlinie, Londynie i Amsterdamie[1]. Należała do czołowych sopranów wagnerowskich swojej epoki[1][3], do jej popisowych ról obok Brunhildy należała Kundry w Parsifalu[2]. W 1915 roku zakończyła karierę sceniczną[2].
Zachowało się kilka słabej jakości nagrań jej głosu zarejestrowanych dla Edison Records i Pathé[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 3. Część biograficzna efg. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 525. ISBN 83-224-0344-5.
- ↑ a b c d e f g h i Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1395. ISBN 0-02-865527-3.
- ↑ a b c d e f g The Grove Book of Opera Singers. Oxford: Oxford University Press, 2008, s. 209–210. ISBN 978-0-19-533765-5.