Elsinoë veneta
 Wywołane przez Elsinoë veneta plamy na pędzie jeżyny | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Elsinoë veneta |
| Nazwa systematyczna | |
| Elsinoë veneta (Burkh.) Jenkins Journal of Agricultural Research 44: 696 (1932) | |
Elsinoë veneta (Burkh.) Jenkins – gatunek grzybów z klasy Dothideomycetes[1]. U malin i jeżyn wywołuje chorobę o nazwie antraknoza maliny i jeżyny[2].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Elsinoë, Elsinoaceae, Myriangiales, Dothideomycetidae, Dothideomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1917 r. Walter Hagemeyer Burkholder nadając mu nazwę Plectodiscella veneta. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadała mu Anna Eliza Jenkins w 1932 r[1].
Morfologia i rozwój[edytuj | edytuj kod]
Grzyb mikroskopijny, pasożyt i saprotrof. Owocniki w postaci askostromy zbudowanej z cienkościennych, jasnobrunatnych pseudoparenchymatycznych komórek tworzących komory, w których znajdują się pojedyncze worki[2]. Askostroma ma mniej więcej kulisty kształt i średnicę do 150 μm. Znajduje się pod skórką porażonej rośliny. Po dojrzeniu staje się galaretowata. Powstające w niej askospory wydostają się przez gwiaździste pęknięcie askostromy i naskórka. Worki prawie kuliste, grubościenne, 8–zarodnikowe, o średnicy 25–30 μm. Askospory podłużnie eliptyczne, bezbarwne lub jasnożółte, z 3 przegrodami. Mają rozmiary 8–21 × 6–8 μm, na przegrodach są zwężone[3].
Krótkie, nierozgałęzione, stożkowate konidiofory zgrupowane w acerwulusach. Tworzą się na nich bezbarwne, podłużnie eliptyczne konidia o rozmiarach 5–7 × 2–3 μm[3].
Elsinoë veneta poraża wszystkie nadziemne części malin i jeżyn, najsilniej młode pędy[4].
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Znane jest występowanie tego gatunku w Ameryce Północnej, Europie i Australii. Na kontynentach tych jest szeroko rozprzestrzeniony. Rozwija się na różnych gatunkach rodzaju jeżyna (Rubus), zwłaszcza na takich gatunkach, jak: Rubus idaeus, Rubus occidentalis, Rubus ursinus, Rubus villosus, Rubus vitifolius, Rubus fruticosus[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum. [dostęp 2017-09-10]. (ang.).
- ↑ a b Joanna Marcinkowska: Oznaczanie rodzajów grzybów sensu lato ważnych w fitopatologii. Warszawa: PWRiL, 2012. ISBN 978-83-09-01048-7.
- ↑ a b c Mycobank. Septoria rubi. [dostęp 2017-09-10].
- ↑ zbiorowe, pod ref. dr hab. Barbary H. Łabanowskiej. Metodyka integrowanej ochrony maliny dla doradców. Skierniewice, Instytut Ogrodnictwa, 2013