Przejdź do zawartości

Emilian Radomiński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Emilian Radomiński
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

18 stycznia 1850
Biała Podlaska

Data i miejsce śmierci

6 sierpnia 1927
Biała Podlaska

Rodzice

Jakub i Helena

Dzieci

Władysław, Józef, Stanisława, Jan, Kazimierz, Feliks i Jakub

Krewni i powinowaci

Marian Szołucha

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Krzyż Pro Ecclesia et Pontifice (od 1908)
Pismo przyznające odznaczenie Pro Ecclesia et Pontifice dla E.Radomińskiego

Emilian Radomiński (ur. 18 stycznia 1850 w Białej Podlaskiej, zm. 6 sierpnia 1927 tamże)[1] – polski działacz niepodległościowy i powstaniec styczniowy.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wraz z ojcem Jakubem Radomińskim, brał udział w powstaniu styczniowym 1863 roku. Za działalność przeciwko caratowi i walce przeciwko wprowadzeniu prawosławia – był prześladowany i więziony w Cytadeli Warszawskiej. Zesłany na Syberię, gdzie spędził na katordze sześć lat[2].

W okresie zaboru rosyjskiego, wraz z jednym z mieszkańców Białej Podlaskiej, w cerkwi unickiej w Białej Podlaskiej pod posadzką, ukrył trumnę ze szczątkami błogosławionego Jozafata Kuncewicza (był patronem powstańców styczniowych). Szczątki te były usilnie poszukiwane przez Rosjan, którzy nie chcieli dopuścić do kanonizacji błogosławionego Jozafata[3]. W roku 1915 Emilian wskazał miejsce gdzie ukryto trumnę. Ostatecznie 10 lipca 1915 roku szczątki Jozafata, już w nowej trumnie, przeniesiono do kościoła św. Antoniego, a następnie w procesyjnej asyście, drogocenne relikwie przewieziono na dworzec i przez Warszawę do Wiednia. Tam też nastąpiła kanonizacja relikwii św. Jozafata[4].

W 1927 został uhonorowany przez papieża Piusa XI specjalnym pismem i medalem Pro Ecclesia et Pontifice.

W tym samym roku został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi przez prezydenta RP Ignacego Mościckiego „Za zasługi dla Państwa Polskiego położone w obronie wiary i tradycji polskiej”.

Zmarł 6 sierpnia 1927 i został pochowany w Białej Podlaskiej[5].

Jego praprawnukiem jest Marian Szołucha[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b wSensie.pl: Bronił unitów, walczył w powstaniu, uratował ciało św. Jozafata. 2018-02-22. [dostęp 2018-03-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-02)].
  2. W. Kneblewski, Kurier Warszawski, str. 20, 11 września 1927.
  3. Patron Parafii Święty Jozafat. parafianabrzeskiej.pl. [dostęp 2016-10-20].
  4. Aktualnie, relikwie św. Jozafata są przechowywane w przeszklonej trumnie w ołtarzu św. Bazylego Wielkiego w bazylice św. Piotra w Watykanie. Zobacz też: męczennicy podlascy.
  5. prostozmostu24.pl: Bronił unitów, walczył w powstaniu, uratował ciało św. Jozafata. 2018-02-23. [dostęp 2018-03-01].