Encyocrypta heloiseae
| Encyocrypta heloiseae | |
| Raven, 1994 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Encyocrypta heloiseae |
Encyocrypta heloiseae – gatunek pająków z infrarzędu ptaszników i rodziny Barychelidae. Występuje endemicznie na Nowej Kaledonii. Zasiedla lasy deszczowe.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1994 roku przez Roberta Ravena[1][2] na podstawie dwóch samic odłowionych w 1990 roku. Jako lokalizację typową wskazano górę Montagne des Sources na południowy wschód od Numei. Epitet gatunkowy nadano na cześć Heloizy, żony Piotra Abelarda[2].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Holotypowa samica ma ciało długości 20 mm oraz karapaks długości 7,9 mm i szerokości 8,1 mm. Karapaks jest w zarysie prawie okrągły, ubarwiony pomarańczowobrązowo z brązową częścią głowową i grubym, brązowym siateczkowaniem po bokach, porośnięty brązowymi włoskami i czarnymi szczecinkami. Jamki karapaksu są proste. Szczękoczułki są pomarańczowobrązowe, porośnięte czarnymi szczecinkami, pozbawione rastellum. Bruzda szczękoczułka ma 10 dużych zębów i 2 zęby mniejsze na krawędzi przedniej oraz 6 małych ząbków i 10–15 ziarenek w części środkowo-nasadowej. Szczęki zaopatrzone są w 6–8 kuspuli. Barwa szczęk, wargi dolnej i sternum jest pomarańczowobrązowa. Odnóża są pomarańczowobrązowe, miejscami wyraźnie brązowo obrączkowane. Uda trzech pierwszych par mają od 6 do 12 delikatnych cierni bazyfemoralnych, nie występują natomiast kolce cierniowate. Opistosoma (odwłok) jest z wierzchu ciemnobrązowa z drobnym, białym nakrapianiem, zlewającym się pośrodku. Spód opsistosomy jest brązowy z jasnym, wrzecionowatym znakiem pośrodku i nakrapianiem po bokach. Genitalia samicy mają dwie spermateki, każda złożona z dwóch płatów, z których wewnętrzny jest duży, mniej więcej trójkątny, a zewnętrzny mały, prosty, nie dłuższy od wewnętrznego[2].
Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]
Pająk ten występuje endemicznie w Prowincji Południowej Nowej Kaledonii, gdzie zasiedla lasy deszczowe na górze Montagne des Sources. Stwierdzony został na wysokości 900 m n.p.m.[2]
Ptasznik ten buduje gniazda pod korą martwych drzew. Mają one postać krótkiej norki nakrytej od góry miękkim wieczkiem z zawiasem[2].