Przejdź do zawartości

Epimedium wielkokwiatowe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Epimedium wielkokwiatowe
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

jaskropodobne

Rząd

jaskrowce

Rodzina

berberysowate

Rodzaj

epimedium

Gatunek

Epimedium wielkokwiatowe

Nazwa systematyczna
Epimedium grandiflorum C. Morren
Belgique Hort. 2:141. 1851
'Rose Queen'
E. grandiflorum

Epimedium wielkokwiatowe (Epimedium grandiflorum) – gatunek rośliny z rzędu berberysowców. Pochodzi z obszaru Chin, Korei Północnej i Japonii, jest uprawiany w wielu innych krajach jako roślina ozdobna[3].

Systematyka i zmienność

[edytuj | edytuj kod]
  • Wyróżnia się kilka form[3]:
    • E. grandiflorum forma grandiflorum
    • E. grandiflorum forma violaceum
    • E. grandiflorum forma flavescens
  • W różnych ujęciach taksonomicznych włączany jest do rodziny Leonticaceae lub berberysowate. Ma kilka synonimów[3]:
    • E. macranthum var. violaceum = E. grandiflorum forma violaceum
    • E. violaceum = E. grandiflorum forma violaceum

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Bylina o wysokości do 25 cm. Tworzy gęste dywany. Liście pojedyncze, o sercowatej nasadzie. Młode są często brązowo wybarwione, również jesienią liście przebarwiają się. Roślina wytwarza rozłogi. Zwisające kwiaty z ostrogami są zebrane po kilka–kilkanaście na cienkich szypułkach ponad liśćmi. Są duże, mają u różnych odmian kolor biały, żółty lub różowy. Kwitną w drugiej połowie kwietnia, dość krótko.

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]
  • Jest uprawiany przeważnie w grupach jako roślina okrywowa pod drzewami, krzewami. Uprawia się go głównie ze względu na ładne i wybarwiające się liście, ładne są również kwiaty. Jest łatwy w uprawie.
  • Produkowane są z niego tabletki ziołowe zwiększające satysfakcję seksualną[4], mające działanie podobne do viagry, ale nie powodujące skutków ubocznych[5]

Uprawa

[edytuj | edytuj kod]
  • Wymagania. Gleba powinna być gliniasto–próchniczna, żyzna i stale wilgotna. Najlepsze jest stanowisko zacienione lub półcień. Mrozoodporność wystarczająca.
  • Sposób uprawy. Na wiosnę stare rośliny przycina się tuż przy ziemi. Przez lato nawozi się nawozami wieloskładnikowymi.
  • Rozmnażanie. Rozmnaża się łatwo przez podział rozrośniętych kęp (po przekwitnięciu rośliny). Można również przez oddzielanie nowych roślin powstających na kłączach.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-07-09] (ang.).
  3. a b c Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2009-03-08].
  4. Seks dla każdej kobiety. [dostęp 2009-04-25].
  5. Życie Warszawy. Zioło lepsze od viagry?. [dostęp 2009-04-25].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]