Era Plancka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Era Plancka – pojęcie stosowane w kosmologii dla określenia fazy rozwoju wczesnego Wszechświata. Na podstawie kosmologicznego modelu rozszerzającego się Wszechświata przyjmuje się, że era ta trwała od t = 0 do t = 10-43 s. Stan Wszechświata w erze Plancka nie może być opisany za pomocą równań klasycznej ogólnej teorii względności, gdyż efekty kwantowe odgrywają wówczas zasadniczą rolę i do poprawnego opisu potrzebna jest teoria grawitacji kwantowej, której obecnie nie ma, choć do jej miana aspiruje kilka teorii, np. pętlowa grawitacja kwantowa, M-teoria, teoria strun.

Era ta wzięła swą nazwę od nazwiska niemieckiego noblisty Maxa Plancka.

Z erą Plancka związanych jest kilka parametrów opisujących stan Wszechświata w jej trakcie:

Po niej nastąpiła era wielkiej unifikacji.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]