Ercole alla conquista di Atlantide
| Gatunek | |
|---|---|
| Rok produkcji | |
| Data premiery |
19 sierpnia 1961 |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania |
101 minut |
| Reżyseria | |
| Scenariusz |
Vittorio Cottafavi, Pierre Benoit, Sandro Continenza, Duccio Tessari, Nicolò Ferrari |
| Główne role | |
| Muzyka | |
| Zdjęcia | |
| Scenografia |
Franco Lolli |
| Kostiumy |
Vittorio Rossi |
| Montaż |
Maurizio Lucidi |
| Produkcja |
Achille Piazzi |
| Wytwórnia |
SpA Cinematografica |
| Kontynuacja |
Ercole al centro della terra (1961) |
Ercole alla conquista di Atlantide (tytuł międzynar. Hercules and the Conquest of Atlantis) – włosko-francuski film fabularny z 1961 roku, napisany przez Vittoria Cottafaviego, Pierre'a Benoit, Sandra Continenzę, Duccia Tessariego i Nicola Ferrariego oraz wyreżyserowany przez Cottafaviego. Opowiada historię Herkulesa, greckiego herosa, który stawia czoła bezwzględnej królowej Atlantydy, pragnącej podbić świat. W rolach przodujących wystąpili w nim mistrz świata w kulturystyce Reg Park, Fay Spain i Ettore Manni. Jeszcze w 1961 wydano kolejny film o Herkulesie z udziałem Parka: Ercole al centro della terra.
Światowa premiera filmu odbyła się we Włoszech dnia 19 sierpnia 1961[1]. Na przestrzeni 1962 roku obraz prezentowany był w kinach europejskich, a w kwietniu 1963 miał swoją premierę na terenie Stanów Zjednoczonych[1].
Opis fabuły[edytuj | edytuj kod]
Muskularny półbóg Herkules, najsilniejszy człowiek w Grecji, wyrusza w niebezpieczną wyprawę. Po pokonaniu Proteusza, potwora, któremu składane są ofiary z ludzi, trafia do Atlantydy. Tam dowiaduje się, że królowa wyspy, Antinea, snuje plany podboju świata[2].
Obsada[edytuj | edytuj kod]
- Reg Park − Herkules
- Fay Spain − Antinea, królowa Atlantydy
- Ettore Manni − Androkles, król Teb
- Luciano Marin − Hyllos
- Laura Efrikian − Ismena
- Ivo Garrani − król Megalii
- Gian Maria Volonté − król Sparty
Produkcja[edytuj | edytuj kod]
| „Po tym jak władzę [na włoskim rynku filmowym] przejęła Galatea Nello Santiego, po zrobieniu Herkulesa i królowej Lidii powiedziała »dość z Herkulesem«nie rozumiejąc, że dzięki Herkulesowi nie musieli pracować jeszcze dziesięć lat.” — Mario Bava[3]
|
Sukces Herkulesa i królowej Lidii (1959) uczynił Galatea Film jedną z czołowych włoskich wytwórni filmowych. Jednak przewodniczący Galatea Film, Lionello Santi zdecydował zrezygnować z filmów o antycznym herosie Heraklesie/Herkulesie chcąc skupić na bardziej ambitnych produkcjach. Prawa do filmów o Herkulesie sprzedane zostały SpA Cinematografica założonej przez Giovanniego Battistę Montiniego, późniejszego papieża Pawła VI[4].
Amerykański kulturysta Steve Reeves grający Herkulesa w poprzednich filmach Galatea Film był chętny do zagrania w kolejnym, jednak nowy producent – Achille Piazzi na stanowisko reżysera wybrał Vittoria Cottafaviego. Reeves chciał, by reżyserem był Pietro Francisci jak to było w przypadku Herkulesa (1958) i Herkulesa i królowej Lidii. W wyniku braku przekonania Reeves zrezygnował z roli obierając potem inne wybory aktorskie uniezależnione od warunków fizycznych[5].
Wobec tego rolę Herkulesa przejął angielski kulturysta Reg Park, po tym jak Mark Forest, inny amerykański kulturysta grający herosa w filmie La Vendetta di Ercole (1960) nie był w stanie porozumieć z Cottafavim[6].
Tytuły[edytuj | edytuj kod]
Film znany jest pod licznymi, regionalnymi tytułami. Jego międzynarodowy tytuł brzmi Hercules and the Conquest of Atlantis, choć widzom znane są także wariacje: Hercules and the Haunted Women oraz przede wszystkim Hercules and the Captive Women[1]. W Wielkiej Brytanii nadano filmowi tytuł Hercules Conquers Atlantis[1].
Odbiór[edytuj | edytuj kod]
Odbiór filmu przez krytyków był mieszany, lecz skłaniał się ku negatywnemu. W recenzji dla serwisu playbackstl.com Sarah Boslaugh określiła projekt jako sztampowy, pisząc, że widz odnajdzie w nim „wszystkie elementy niezbędne dla nakręcenia kina peplum: przystojnego kulturystę (Reg Park), króciutkie tuniki, durną fabułę przesyconą wymyślnymi odniesieniami mitologicznymi, wątpliwej jakości efekty specjalne, niezamierzony humor”. Rob Thomas (Capital Times) chwalił film za „głupkowatość”[7].
Wpływ na popkulturę[edytuj | edytuj kod]
We wrześniu 1992 roku nawiązano do filmu w odcinku programu komediowego Mystery Science Theater 3000, nadawanego przez telewizję Comedy Central[8].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d "Ercole alla conquista di Atlantide (1961) − Release Info". imdb.com. (ang.) [dostęp 2016-08-02].
- ↑ Lucas 2007 ↓, s. 383-384.
- ↑ Abruzzese 1979 ↓, s. 86.
- ↑ Lucas 2007 ↓, s. 381.
- ↑ Lucas 2007 ↓, s. 381-382.
- ↑ Connolly 1988 ↓, s. 5-6.
- ↑ "HERCULES AND THE CAPTIVE WOMEN (1961)". rottentomatoes.com. (ang.) [dostęp 2016-08-02].
- ↑ Mystery Science Theater 3000 (1988–1999) − Hercules and the Captive Women w bazie IMDb (ang.) [dostęp 2016-08-02].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Alberto Abruzzese: La città del Cinema: Produzione e lavoro nel cinema italiano 1930-70. Rzym: Napoleone, 1979. (wł.).
- William Connolly. Forest in the Valley of Italians. „Spaghetti Cinema”. 31, sierpień 1988. Los Angeles: William Connoly. (ang.).
- Howard Hughes: Cinema Italiano – The Complete Guide From Classics To Cult. Londyn/Nowy Jork: I.B.Tauris, 2011. ISBN 978-1-84885-608-0. (ang.).
- Tim Lucas: Mario Bava: All the Colors of the Dark. Cincinatti: Video Watchdog, 2007. ISBN 0-9633756-1-X. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Ercole alla conquista di Atlantide w bazie Filmweb
- Ercole alla conquista di Atlantide w bazie IMDb (ang.)