Przejdź do zawartości

Ernest Fryderyk II (książę Saksonii-Hildburghausen)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ernest Fryderyk II
Ilustracja
książę Saksonii-Hildburghausen
Okres

od 9 marca 1724
do 13 sierpnia 1745

Poprzednik

Ernest Fryderyk I

Następca

Ernest Fryderyk III

Dane biograficzne
Dynastia

Wettynowie

Data i miejsce urodzenia

17 grudnia 1707
Hildburghausen

Data i miejsce śmierci

13 sierpnia 1745
Hildburghausen

Ojciec

Ernest Fryderyk I

Matka

Zofia Alberta von Erbach-Erbach

Żona

Karolina von Erbach-Fürstenau

Dzieci

Ernest Fryderyk III
Albrecht
Eugeniusz
Amalia

Odznaczenia
Order Orła Białego Order św. Huberta (Bawaria)

Ernest Fryderyk II (ur. 17 grudnia 1707 w Hildburghausen; zm. 13 sierpnia 1745 w Hildburghausen) – książę Saksonii-Hildburghausen z dynastii Wettynów.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ernest Fryderyk II był najstarszym żyjącym synem księcia Ernest Fryderyk I i jego żony księżnej Zofii Alberty von Erbach-Erbach. Troje rodzeństwa urodzone wcześniej: Ernest Ludwik, Zofia Amalia i Ernest Ludwik Albert zmarło tuż po narodzinach albo we wczesnym dzieciństwie. Po śmierci ojca opiekę nad Ernestem Fryderykiem w latach 17241728 przejęła matka.

Ernest Fryderyk II kształcił się w Jenie, Genewie i Utrechcie. W 1722 roku wraz z bratem Ludwikiem odbył podróż do Francji, gdzie uczestniczył między innym w koronacji Ludwika XV w katedrze w Reims. W 1728 przejął oficjalnie rządy. Mimo wysiłków matki w okresie trwania opieki, stan finansów państwa nadal pozostawiał wiele do życzenia.

W dniu 31 października 1731 w Salzburgu, w dzień 214 rocznicy przybicia przez Marcina Lutra 95. tez na drzwiach katedry, książę abp Leopold Anton von Firmian podpisał Dekret Wydalania, Emigrationspatent, nakazując protestantom porzucić niekatolickie wierzenia pod karą wypędzenia z miasta. Wielu mieszkańców musiało sprzedać swój dobytek i wyemigrować. 12 000 salzburskich protestanckich emigrantów przyjął król Prus, Fryderyk Wilhelm I. Ernest Fryderyk II także wydał zezwolenie na osiedlanie się emigrantów w swoim państwie.

Za wstawiennictwem swego wuja księcia Józefa Fryderyka, został Ernst Fryderyk zaproszony do Wiednia, gdzie z rąk cesarza Karola VI otrzymał stopień oficerski cesarskiej armii. W 1743 roku został z kolei mianowany przez Karola IV Teodora generałem porucznikiem. Często schorowany był książę bezradny wobec problemów księstwa. Zadłużenie państwa mimo podejmowanych wysiłków było coraz większe. Ernest Fryderyk II zmarł 13 sierpnia 1745 roku w wielu niespełna 38 lat.

Rodzina

[edytuj | edytuj kod]

W dniu 10 czerwca 1726 roku poślubił we Fürstenau Karolinę (1700–1758), córkę hrabiego Filipa Karola von Erbach-Fürstenau (1677–1736). Para miała czworo dzieci:

∞ 1. 1749 księżiczka Luiza Duńska (1726–1756),
∞ 2. 1757 księżniczka Krystyna Zofia von Brandenburg-Bayreuth (1733–1757),
∞ 3. 1758 księżniczka Ernestyna Augusta von Sachsen-Weimar-Eisenach (1740–1786).
  • Albrechta (1728–1735),
  • Eugeniusza (1730–1795),
  • Amalię (1732–1799)
∞ 1749 książę Ludwik zu Hohenlohe-Neuenstein-Oehringen (1723–1805).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Heinrich Ferdinand Schoeppl, Die Herzoge von Sachsen-Altenburg. Bozen 1917, Neudruck Altenburg 1992.