Erytropoeza
Erytropoeza – proces namnażania i różnicowania erytrocytów w szpiku kostnym oraz różnych innych narządach (np. śledzionie)[1][2], regulowany w głównej mierze przez erytropoetynę. Do jego prawidłowego przebiegu wymagana jest obecność wielu związków chemicznych (m.in. witaminy B12 i kwasu foliowego)[1].
U człowieka proces ten trwa około 90 dni i składa się z następujących etapów[1]:
- Wieloczynnościowa komórka macierzysta różnicuje w duży proerytroblast.
- Jądro komórkowe oraz cytoplazma proerytroblastu ulegają dehydratacji, przekształcając go w mniejszy erytroblast (który wytwarza już hemoglobinę).
- Dochodzi do rozpadu większości organelli erytroblastu (u ssaków układ siateczkowo-śródbłonkowy fagocytuje również jądro komórkowe), przekształcając go w retikulocyt, który w kolejnym kroku przekształca się w dojrzały erytrocyt.
Wzmożona erytropoeza jest obserwowana w wyniku utraty dużej ilości krwi lub w warunkach długotrwałej hipoksji (niedotlenienia)[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Marzena Popielarska, Robert Konieczny, Grzegorz Góralski, Słownik szkolny. Biologia, Kraków: Wydawnictwo Zielona Sowa, 2008, s. 92, ISBN 978-83-7435-692-3.
- ↑ Słownik tematyczny. Biologia, cz. 2, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 39, ISBN 978-83-01-16530-7.
