Erytropoeza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hematopoeza w rozwoju ontogenetycznym człowieka

Erytropoeza – proces namnażania i różnicowania erytrocytów w szpiku kostnym oraz różnych innych narządach (np. śledzionie)[1]. Proces ten jest regulowany przez stężenie erytropoetyny we krwi.

Do prawidłowego procesu erytropoezy, oprócz erytropoetyny, potrzebne są czynniki krwiotwórcze, tj.:

Powstawanie erytrocytu[edytuj | edytuj kod]

  1. TSCCFU-LMCFU-GEMMBFU-ECFU-E (komórki macierzyste pnia)
  2. proerytroblast
  3. erytroblast zasadochłonny (bazofilny)
  4. erytroblast wielobarwliwy (polichromatyczny)
  5. erytroblast kwasochłonny (ortochromatyczny)
  6. retikulocyt
  7. erytrocyt

Widoczne zmiany mają charakter zmiany budowy jądra, które jest kwasowe. Erytrocyt podczas dojrzewania wytraca jądro, aby zminimalizować własny metabolizm. W początkowej fazie, gdy jądro jest duże i kwasowe erytroblast jest zasadochłonny, w fazie pośredniej wytracania staje się wielobarwliwy, i przy niemal całkowitym zaniku staje się kwasochłonny, ponieważ w jego wnętrzu panuje środowisko zasadowe.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Słownik tematyczny. Biologia, cz. 2, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 39, ISBN 978-83-01-16530-7.