Estanislao Esteban Karlic

Estanislao Esteban Karlic

kardynał prezbiter
Herb duchownego Servire Służyć
Data i miejsce urodzenia	7 lutego 1926 Oliva
arcybiskup Parany
Okres sprawowania	1986 – 2003
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	8 grudnia 1954
Nominacja biskupia	6 czerwca 1977
Sakra biskupia	15 sierpnia 1977
Kreacja kardynalska	24 listopada 2007 Benedykt XVI
Kościół tytularny	Beata Maria Vergine Addolorata a piazza Buenos Aires

{{Duchowny infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | alt grafiki = | faksymile = | imię i nazwisko org = | opis grafiki = | miejsce pochówku = | kraj działania = | opis faksymile = Nieznane pola: "imię przybrane oryginalne", "imię i nazwisko oryginalne" oraz "państwo".

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	15 sierpnia 1977
Konsekrator	Raúl Francisco Primatesta
Współkonsekratorzy	Cándido Genaro Rubiolo Alfredo Guillermo Disandro
Konsekrowani biskupi Juan Alberto Puiggari 8 maja 1998
Współkonsekrowani biskupi José María Arancibia 28 maja 1987 Roberto Rodríguez 22 grudnia 1992 Antonio Federico Gatti 15 sierpnia 1996 Luis Guillermo Eichhorn 19 marca 1997 Martín de Elizalde 14 września 1999 José Ángel Rovai 1 listopada 1999 Carlos María Franzini 19 czerwca 2000 Ricardo Oscar Faifer 12 grudnia 2002 Antonio Marino 31 maja 2003 Eduardo Maria Taussig 25 września 2004 Ramón Alfredo Dus 17 września 2005 Alfredo Horacio Zecca 18 sierpnia 2011

Estanislao Esteban Karlic (ur. 7 lutego 1926 w Olivie) – argentyński duchowny katolicki, kardynał, emerytowany arcybiskup Parany.

Urodził się w rodzinie chorwackich emigrantów. Skończył kolegium Montserrat w Cordobie. Od młodości był członkiem argentyńskiej Akcji Katolickiej. W 1947 r. wstąpił do seminarium w Cordobie. Rok później wyjechał do Rzymu, gdzie studiował filozofię i teologię na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim.

Święcenia kapłańskie otrzymał w Rzymie 8 grudnia 1954 r. W latach 1955-1963 uczył w seminarium w Cordobie. W 1965 r. uzyskał doktorat na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim. Wykładał na Wydziale Teologii w Buenos Aires i na Katolickim Uniwersytecie w Cordobie.

6 czerwca 1977 r. został mianowany biskupem tytularnym Castro i biskupem pomocniczym w Cordobie. Sakrę biskupią przyjął 15 sierpnia.

19 stycznia 1983 r. został koadiutorem w Paranie i administratorem apostolskim sede plena. 1 kwietnia 1986 r. objął urząd arcybiskupa.

W 1987 r. Jan Paweł II mianował go członkiem komitetu redakcyjnego Katechizmu Kościoła Katolickiego. W latach 1996-2002 był przewodniczącym Konferencji Episkopatu Argentyny.

Reprezentował argentyński episkopat na Konferencji Episkopatu Ameryki Łacińskiej i Karaibów w Puebli (1979) oraz na Synodzie Biskupów o pojednaniu i pokucie (1983). Był konsultorem Papieskiej Komisji ds. Ameryki Łacińskiej (1989-2000), relatorem na IV Konferencji Ogólnej Episkopatu Ameryki Łacińskiej i Karaibów w Santo Domingo (1992), przewodniczącym Komisji ds. Papieskiego Kolegium Latynoamerykańskiego (1992-1994).

W 1997 r. Jan Paweł II mianował go specjalnym sekretarzem Specjalnego Zgromadzenia Synodu Biskupów poświęconego Ameryce.

27 maja 2004 r. otrzymał doktorat honoris causa Papieskiego Katolickiego Uniwersytetu Santa María de los Buenos Aires.

Na konsystorzu z dnia 24 listopada 2007, z nominacji Benedykta XVI, został włączony do grona kardynałów.

Linki zewnętrzne

• Sylwetka kardynała w słowniku biograficznym Salvadora Mirandy
• {{{tytuł}}} [online], catholic-hierarchy.org  (ang.).data dostępu?{{Catholic-hierarchy}} Brakujące pola: data dostępu, tytuł oraz id. Nieznane pola: 1, 2 oraz 3.