Eugen Meindl

Eugen Meindl

Eugen Albert Max Meindl

Generał Eugen Meindl w 1942
generał wojsk spadochronowych
Data i miejsce urodzenia	16 lipca 1892 Donaueschingen
Data i miejsce śmierci	24 stycznia 1951 Monachium
Przebieg służby
Lata służby	1912−1945
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego Reichswehra Luftwaffe
Stanowiska	dowódca: II Korpusu Spadochronowego
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa, II wojna światowa: bitwa o Kretę kampania norweska
Odznaczenia

Eugen Albert Max Meindl (ur. 16 lipca 1892 w Donaueschingen, zm. 24 stycznia 1951 w Monachium) – niemiecki generał wojsk spadochronowych, uczestnik pierwszej i drugiej wojny światowej, odznaczony Krzyżem Rycerskim z Liśćmi Dębu i Mieczami.

Życiorys

W lipcu 1912 roku wstąpił do służby wojskowej w pułku artylerii w Haguenau. W lutym 1914 został mianowany do stopnia porucznika. Walczył w artylerii, za zasługi na polu bitwy był odznaczony Krzyżem Żelaznym obu stopni i trzema innymi medalami. Po zakończeniu I wojny światowej nadal służył w Reichswerze, w artylerii. Do wybuchu II wojny światowej był dowódcą 112 pułku artylerii górskiej w Grazu w stopniu pułkownika.

Generał Eugen Meindl dekoruje spadochroniarzy 21 czerwca 1944

Brał udział w napaści na Polskę i Norwegię. W sierpniu 1940 został przeniesiony do wojsk powietrznodesantowych, został dowódcą 1 pułku szturmowo - spadochronowego. W maju 1941 roku uczestniczył w desancie na Kretę, za co został odznaczony Krzyżem Rycerskim. Został ciężko ranny i przebywał w szpitalu.

Od lutego 1942 był na froncie wschodnim dowódcą dywizji "Meindl" (później przemianowanej na 21 Dywizję Polową Luftwaffe (21. Luftwaffen-Felddivision)), w stopniu generała majora. Walczył w rejonie Stara Russa, Demiańsk, Chołm. 27 sierpnia 1942 roku został odznaczony Złotym Niemieckim Krzyżem (Deutsches Kreuz in Gold).

Od 1 października 1942 był dowódcą XIII Korpusu Lotniczego, w stopniu (od lutego 1943) generała porucznika. Od lipca do października 1943 pełnił funkcję inspektora sił polowych Luftwaffe (Inspekteur der Luftwaffen-Inspektion 18 „Lw.-Feldverbände“).

W listopadzie 1943 został dowódcą II Korpusu Spadochronowego (w Normandii). W kwietniu 1944 został mianowany generałem wojsk spadochronowych. Podczas walk w Normandii w sierpniu 1944 roku otrzymał Liście Dębu do Krzyża Rycerskiego.

Pod koniec 1944 i na początku 1945 walczył w Holandii nad Dolnym Renem. 8 maja 1945 został nagrodzony mieczami do Krzyża Rycerskiego z liśćmi dębowymi.

25 maja 1945 został wzięty do niewoli brytyjskiej, skąd został zwolniony we wrześniu 1947.

Bibliografia

• Gordon Williamson, Malcolm McGregor: German commanders of World War II.: Waffen-SS, Luftwaffe & Navy (2). Oksford: Osprey Publishing, 2006, s. 54-56. ISBN 1-84176-597-X.
• Berger, Florian. Mit eichenlaub und Schwertern. Die Soldaten höchstdekorierten des Weltkrieges Zweiten. Selbstverlag Florian Berger, 2000. ISBN 3-9501307-0-5.