Przejdź do zawartości

Eugeniusz Lubomirski (1825–1911)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eugeniusz Adolf Lubomirski
Herb
Szreniawa bez Krzyża
Rodzina

Lubomirscy

Data i miejsce urodzenia

17 czerwca 1825
Dubrowna

Data i miejsce śmierci

15 września 1911
Kruszyna

Ojciec

Eugeniusz Lubomirski

Matka

Maria Czacka

Żona

Krystyna Lubomirska
Róża Zamoyska

Dzieci

Stefan Lubomirski
Władysław Lubomirski
Konstanty Eugeniusz
Stanisław Sebastian Lubomirski
Róża Zofia
Krystyna Maria

Eugeniusz Adolf Lubomirski, książę (ur. 17 czerwca 1825 w Dubrownej, zm. 15 września 1911 w Kruszynie) – działacz polityczny i gospodarczy, kolekcjoner dzieł sztuki i bibliofil.

Syn Eugeniusza i Marii Czackiej, brat: Jana Tadeusza i Władysława Emanuela. Pierwszą jego żoną została Krystyna Lubomirska, którą poślubił 4 maja 1850 w Warszawie. Po raz drugi ożenił się 5 czerwca 1859 – z Różą Zamoyską. Para doczekała się sześciorga dzieci: czterech synów (Władysława, Stanisława Sebastiana, Stefana i Konstantego Eugeniusza) oraz dwóch córek: Róży Zofii wydanej za Artura Władysława Potockiego oraz Krystyny Marii, żony Władysława Tyszkiewicza[1].

Właściciel majątków: Dubrowna, Uchanie i Kruszyna. W Kruszynie osiedlił się w 1862. W pałacu przez 49 lat zgromadził pokaźną kolekcję dzieł sztuki i bibliotekę. Pochowany został w grobowcu rodzinnym na miejscowym cmentarzu[2][3] odnowionym staraniem spadkobierców w 2004.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]