Stefan Lubomirski
.jpg)
| |
 Szreniawa bez Krzyża | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka |
Róża Zamoyska |
| Żona |
Natalia Zamoyska |
| Dzieci |
Hieronim |
| Odznaczenia | |
  
| |
Stefan Andrzej Lubomirski (ur. 5 maja 1862, zm. 5 czerwca 1941) – polski arystokrata, pierwszy prezes Polskiego Komitetu Igrzysk Olimpijskich.
Urodził się 5 maja 1862 w Dubrownie jako syn Eugeniusza Lubomirskiego. W 1891 rok poślubił osiem lat młodszą Natalię, córkę Tomasza Zamoyskiego[1], i zamieszkał w pałacu w Kruszynie pod Częstochową.
Już w 1886 roku zajął się hodowlą koni, w 1895 roku założył z braćmi, Stanisławem i Władysławem, spółkę zajmującą się prowadzeniem stadniny. W 1897 roku w pobliskim folwarku Widzów, który zakupiono specjalnie w tym celu, otworzono najnowocześniejszą w Polsce stadninę.
W 1909 roku powierzono mu otwarcie Wystawy Przemysłu i Rolnictwa, które odbyło się 5 sierpnia tego roku.
12 grudnia 1919 roku był obecny na spotkaniu, na którym powołano poprzednika Polskiego Komitetu Olimpijskiego, Polski Komitet Igrzysk Olimpijskich, którego został wybrany pierwszym prezesem[2].
Funkcję pełnił do roku 1921[3]. W późniejszych latach był członkiem MKOl z siedzibą w Szwajcarii.
W 1932 został odznaczony holenderskim Krzyżem Oficerskim Orderu Oranje-Nassau[4], w 1933 węgierskim Orderem Zasługi II klasy[5], a w 1937 niemiecką Odznaką Honorową Olimpijską II klasy[6].
Zmarł w czasie II wojny światowej, 5 czerwca 1941 w Krakowie.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ dane o rodzinie na stronie Sejmu Wielkiego
- ↑ informacja o powstaniu PKOL, portret Lubomirskiego. [dostęp 2017-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-19)].
- ↑ Prezesi Polskiego Komitetu Olimpijskiego. [dostęp 2012-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-23)].
- ↑ Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 9, s. 144, 1932
- ↑ Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 14, s. 147, 1933.
- ↑ Zezwolenie na przyjęcie odznaczeń cudzoziemskich. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 4, s. 82, 1937.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tomasz Haładyj: Zaczęło się od Intryganta, skończyło na olimpiadzie. Gazeta.pl, 2009-12-30 12:01. s. 2. [dostęp 2010-01-06]. (pol.).