Uchanie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Zobacz w indeksie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego hasło Uchanie
Uchanie
Herb
Herb Uchań
Kościół w Uchaniach
Kościół w Uchaniach
Państwo  Polska
Województwo lubelskie
Powiat hrubieszowski
Gmina Uchanie
Liczba ludności (2011) 664[1]
Strefa numeracyjna (+48) 84
Kod pocztowy 22-510[2]
Tablice rejestracyjne LHR
SIMC 0904233
Położenie na mapie gminy Uchanie
Mapa lokalizacyjna gminy Uchanie
Uchanie
Uchanie
Położenie na mapie powiatu hrubieszowskiego
Mapa lokalizacyjna powiatu hrubieszowskiego
Uchanie
Uchanie
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa lokalizacyjna województwa lubelskiego
Uchanie
Uchanie
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Uchanie
Uchanie
Ziemia50°54′29″N 23°38′51″E/50,908056 23,647500
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

Uchanie – dawne miasto, obecnie wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie hrubieszowskim, w gminie Uchanie[3][4], na terenie Działów Grabowieckich.

Uchanie uzyskały lokację miejską w 1484 roku, ale nie została ona zrealizowana, ponowne nadanie praw miejskich w 1596 roku, degradacja w 1869 roku[5].

Demografia[edytuj | edytuj kod]

Miejscowość jest siedzibą gminy Uchanie. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 664 mieszkańców[1] i była największą miejscowością gminy.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wojskowa mapa okolic Uchań z 1933 roku

Początkowo była to wieś królewska. W XV wieku została ona nadana przez Kazimierza IV Jagiellończyka P. Jasieńskiemu. Wybudował on tam kościół i zamek.

 Osobny artykuł: Kalendarium historii Uchań.

Uchanie otrzymały prawa miejskie w 1596 (lokacje z 1484 i 1505 nie zostały wprowadzone) i posiadały je do 1870. Wieś była własnością m.in. Uchańskich, Daniłłowiczów i Potockich. Wieś też należała do Antoniny Butler (1742-1796), która wniosła jako wiano poślubiając pułkownika Kazimierza Ossolińskiego (zm. 1794). Od 1772 miejscowość znajdowała się w zaborze austriackim, a od 1809 w Księstwie Warszawskim. Natomiast w 1815 wieś leżała na terenie zaboru rosyjskiego. W XIX wieku nastąpił tam rozwój sadownictwa. 13 stycznia 1870 r. pozbawiono Uchanie praw miejskich[6].

Podczas okupacji niemieckiej na terenie wsi znajdował się:

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Wnętrze kościoła
  • Kościół renesansowy pw. Wniebowzięcia NMP - wzniesiony ok. 1625, według projektu Jana Jaroszewicza i Jana Wolffa,
  • kapliczki św. Jana i św. Antoniego
  • Wzgórze zamkowe (miejsce po zamku) - zamek wzniósł prawdopodobnie po 1470 roku Paweł Jasieński herbu Gozdawa jako mieszkalny budynek z basztą w narożu. Siedziba ta została posadowiona na wschód od lokowanego staraniem Jasieńskiego w 1484 r. miasta, na sztucznie nadsypanym wzniesieniu, usytuowanym na końcu rozległego cypla, odciętym od zaplecza fosą. Budowla ta, posadowiona na rzucie czworoboku, dwudzielna, posiadła najpewniej w narożu północno-zachodnim cylindryczną basztę. Była to prawdopodobnie realizacja w typie masywnej wieży mieszkalnej lub dworu wieżowego, być może broniona dodatkowo drewnianymi umocnieniami[7]. W początkach XV wieku zamek przeszedł na własność Uchańskich herbu Radwan, którzy rozbudowali po 1570 roku zamek dostawiając drugi budynek i otaczając dziedziniec czworobokiem murów z trzema dodatkowymi basztami w narożach. Brama znajdowała się przy baszcie północno-wschodniej od północy. Na przełomie XVI i XVII wieku ród Daniłłowiczów rozbudował zamek na czteroskrzydłowy, a wjazd przeniesiono na zachód budując szyję bramną. Zamek do 1786 roku uległ całkowitemu zniszczeniu. W 1810 roku zniwelowano go budując z jego pozostałości gorzelnię i browar[1].
  • cmentarz żydowski

Niedaleko Uchań, w okolicy wsi Gliniska znajduje się rezerwat faunistyczny, gdzie występuje między innymi tchórz stepowy, suseł perełkowany, łasica, gronostaj.

Turystyka[edytuj | edytuj kod]

Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  2. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych poprzez wyszukiwarkę. Poczta Polska S.A., styczeń 2013. [dostęp 2015-11-23].
  3. ↑ TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 18.11.2015].
  4. ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 18.11.2015]. 
  5. ↑ Robert Krzysztofik, Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna, Katowice 2007, s. 80-81.
  6. ↑ Postanowienie z 19 (31) grudnia 1869, ogłoszone 1 (13 stycznia) 1870 (Dziennik Praw, rok 1869, tom 69, nr 239, str. 471)
  7. ↑ E. Prusicka, Dzieje zamku w Uchaniach w świetle badań architektoniczno-archeologicznych, w: Zamki Lubelszczyzny w źródłach archeologicznych, red. E. Banasiewicz-Szykuła, Lublin 2015, s. 230

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

p • d • e
Gmina Uchanie
Siedziba gminy: Uchanie
WsiePOL gmina Uchanie COA.svg
Integralne części wsi
Dąbrowa • Dolna Dębina • Galicja • Góra • Górna Dębina • Hodacz • Jarosławiec-Kolonia • Jastrzębiec • Kątek • Kolonia • Krynica • Kwatery • Morawiaki • Pańska Kolonia • Podlipinie • Popławy • Stara Wieś • Stupnik • Wandzin • Wasylki • Władzin • Wojnowe • Zastawie • Żabi Majdan
p • d • e
Dawne miasta na obszarze obecnego województwa lubelskiego

Adamów • Baranów • Bełżec • Biskupice • Bobrowniki • Boża Wola • Chodel • Czemierniki • Dokudów • Dorohusk • Drążgów • Dubienka • Firlej • Garbów • Głusk • Goraj • Gorzków • Gozdów • Grabowiec • Hanna • Horodło • Horodyszcze • Izbica • Janowiec • Janów Podlaski • Jarczów • Kamionka • Kodeń • Komarów • Komarówka Podlaska • Konstantynów • Końskowola • Kraśniczyn • Kraśnik Fabryczny • Kryłów • Kurów • Leśna Podlaska • Łańcuchów • Łaszczówka • Łomazy • Łysobyki • Markuszów • Michów • Mosty Małe • Nowodwór • Okrzeja • Orchówek • Pawłów • Piszczac • Potoki • Pratulin • Prawno • Przytoczno • Puchaczów • Rachanie • Rawa • Rossosz • Sawin • Serokomla • Skierbieszów • Sławatycze • Sosnowica • Stężyca • Świerże • Tarnogóra • Teratyn • Tuchowicz • Turobin • Uchanie • Urszulin • Wąwolnica • Wieniawa • Wisznice • Wohyń • Wojcieszków • Wojsławice • Wrzelowiec • Wysokie • Żółkiewka

p • d • e
Miasta zdegradowane reformą carską z 1869–1870
Legenda: (1) w nawiasach podano okres praw miejskich; (2) wytłuszczono miasta trwale restytuowane; (3) tekstem prostym opisano miasta nierestytuowane, miasta restytuowane przejściowo (ponownie zdegradowane) oraz miasta niesamodzielne, włączone do innych miast (wyjątek: miasta połączone na równych prawach, które wytłuszczono); (4) gwiazdki odnoszą się do terytorialnych zmian administracyjnych: (*) – miasto restytuowane połączone z innym miastem, (**) – miasto restytuowane włączone do innego miasta, (***) – miasto nierestytuowane włączone do innego miasta, (****) – miasto nierestytuowane włączone do innej wsi; (5) (#) – miasto zdegradowane w ramach korekty reformy (w 1883 i 1888); (6) zastosowane nazewnictwo oddaje formy obecne, mogące się różnić od nazw/pisowni historycznych.
Źródła: Ukaz do rządzącego senatu z 1 (13) czerwca 1869, ogłoszony 1 (13 lipca) 1869. Listy miast poddanych do degradacji wydano w 20 postanowieniach między 29 października 1869 a 12 listopada 1870. Weszły one w życie: 13 stycznia 1870, 31 maja 1870, 28 sierpnia 1870, 13 października 1870 oraz 1 lutego 1871 (Stawiski).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Uchanie&oldid=55082096”