Eugeniusz Strzeboński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eugeniusz Strzeboński
Data i miejsce urodzenia

14 lipca 1926
Zakopane

Data i miejsce śmierci

10 listopada 1978
Dolina za Mnichem, Tatry

Miejsce spoczynku

Nowy Cmentarz w Zakopanem

Zawód, zajęcie

ślusarz, ratownik górski, działacz turystyczny

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi
Tablice poświęcone osobom zmarłym w górach na Tatrzańskim Cmentarzu Symbolicznym. Po lewej stronie – tablica poświęcona Eugeniuszowi Strzebońskiemu

Eugeniusz Strzeboński (ur. 14 lipca 1926 roku w Zakopanem, zm. 10 listopada 1978 roku w Dolinie za Mnichem) – polski ratownik górski, przewodnik i działacz turystyczny, taternik, z zawodu ślusarz.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Od 1947 roku wspinał się w Tatrach, gdzie był autorem kilku pierwszych przejść (północno-wschodnia ściana Żółtej Ściany w 1949 roku, południowo-wschodnie żebro Buczynowej Strażnicy w 1951 roku, zimą: północno-wschodnia ściana Hińczowej Turni w 1949 roku, północna ściana wschodniego wierzchołka Giewontu w 1952 roku, północno-wschodnia ściana Krzesanicy w 1961 roku). Uczestniczył również w wyprawach w Alpy, na Kaukaz oraz w góry Rumunii, Bułgarii i Grecji (gdzie zdobył m.in. Olimp).

W latach 1948-1950 uzyskał uprawnienia przewodnika tatrzańskiego wszystkich klas, aktywnie działając w zakopiańskim Kole Przewodników Tatrzańskich. Od 1949 roku szkolił przewodników, a od 1961 roku był członkiem komisji egzaminacyjnej dla przewodników tatrzańskich. Od 1949 roku należał do Klubu Wysokogórskiego. Był instruktorem taternictwa (od 1955 roku - starszym instruktorem), a od 1961 roku - również taternictwa jaskiniowego. Posiadał uprawnienia instruktorskie Polskiego Związku Narciarskiego.

W 1948 roku wstąpił w szeregi Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego, przekształconego następnie w Grupę Tatrzańską GOPR. Od 1950 roku był instruktorem ratownictwa górskiego. Za swe zasługi dla ratownictwa w 1955 roku został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi[1]. Dwukrotnie kierował Grupą Tatrzańską GOPR: w latach 1960-1964 oraz od kwietnia do września 1972 roku[2]. Brał udział w ponad 500 akcjach ratowniczych. Zmarł nagle na zawał serca podczas jednej z nich, prowadzonej w Dolinie za Mnichem.

Po śmierci został pochowany na Nowym Cmentarzu w Zakopanem (kw. L1-4-5)[3]. Tablica poświęcona jego pamięci znajduje się również na Tatrzańskim Cmentarzu Symbolicznym pod Osterwą.

Grób Eugeniusza Strzebońskiego w Zakopanem

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Uchwała Rady Państwa z dnia 11 lipca 1955 r. Nr 0/1064 (M.P.55.89.1122). www.prawo.pl. [dostęp 2015-09-09]. (pol.).
  2. Wojciech Szatkowski: TOPR - jak to się wszystko zaczęło.... skimagazyn.pl, 2015-07-10. [dostęp 2015-09-09]. (pol.).
  3. Eugeniusz Strzeboński. ratowys-stories.blogspot.com. [dostęp 2015-09-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-30)]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]