Eugeniusz Strzeboński
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Miejsce spoczynku | |
Zawód, zajęcie |
ślusarz, ratownik górski, działacz turystyczny |
Odznaczenia | |
![]() |
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/cc/Symbolick%C3%BD_cintor%C3%ADn_pri_Popradskom_plese_36.jpg/240px-Symbolick%C3%BD_cintor%C3%ADn_pri_Popradskom_plese_36.jpg)
Eugeniusz Strzeboński (ur. 14 lipca 1926 roku w Zakopanem, zm. 10 listopada 1978 roku w Dolinie za Mnichem) – polski ratownik górski, przewodnik i działacz turystyczny, taternik, z zawodu ślusarz.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Od 1947 roku wspinał się w Tatrach, gdzie był autorem kilku pierwszych przejść (północno-wschodnia ściana Żółtej Ściany w 1949 roku, południowo-wschodnie żebro Buczynowej Strażnicy w 1951 roku, zimą: północno-wschodnia ściana Hińczowej Turni w 1949 roku, północna ściana wschodniego wierzchołka Giewontu w 1952 roku, północno-wschodnia ściana Krzesanicy w 1961 roku). Uczestniczył również w wyprawach w Alpy, na Kaukaz oraz w góry Rumunii, Bułgarii i Grecji (gdzie zdobył m.in. Olimp).
W latach 1948–1950 uzyskał uprawnienia przewodnika tatrzańskiego wszystkich klas, aktywnie działając w zakopiańskim Kole Przewodników Tatrzańskich. Od 1949 roku szkolił przewodników, a od 1961 roku był członkiem komisji egzaminacyjnej dla przewodników tatrzańskich. Od 1949 roku należał do Klubu Wysokogórskiego. Był instruktorem taternictwa (od 1955 roku - starszym instruktorem), a od 1961 roku - również taternictwa jaskiniowego. Posiadał uprawnienia instruktorskie Polskiego Związku Narciarskiego.
W 1948 roku wstąpił w szeregi Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego, przekształconego następnie w Grupę Tatrzańską GOPR. Od 1950 roku był instruktorem ratownictwa górskiego. Za swe zasługi dla ratownictwa w 1955 roku został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi[1]. Dwukrotnie kierował Grupą Tatrzańską GOPR: w latach 1960-1964 oraz od kwietnia do września 1972 roku[2]. Brał udział w ponad 500 akcjach ratowniczych. Zmarł nagle na zawał serca podczas jednej z nich, prowadzonej w Dolinie za Mnichem.
Po śmierci został pochowany na Nowym Cmentarzu w Zakopanem (kw. L1-4-5)[3]. Tablica poświęcona jego pamięci znajduje się również na Tatrzańskim Cmentarzu Symbolicznym pod Osterwą.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/66/Gr%C3%B3b_Eugeniusza_Strzebo%C5%84skiego_w_Zakopanem.jpg/220px-Gr%C3%B3b_Eugeniusza_Strzebo%C5%84skiego_w_Zakopanem.jpg)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Uchwała Rady Państwa z dnia 11 lipca 1955 r. Nr 0/1064 (M.P.55.89.1122). www.prawo.pl. [dostęp 2015-09-09]. (pol.).
- ↑ Wojciech Szatkowski: TOPR - jak to się wszystko zaczęło.... skimagazyn.pl, 2015-07-10. [dostęp 2015-09-09]. (pol.).
- ↑ Eugeniusz Strzeboński. ratowys-stories.blogspot.com. [dostęp 2015-09-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-30)]. (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Strzeboński Eugeniusz. z-ne.pl. [dostęp 2015-09-09]. (pol.).