Ewa Bondar
 Ewa Bondar, 1990 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | |
| Dziedzina sztuki | |
Ewa Bondar (ur. 26 sierpnia 1922 w Białymstoku, zm. 27 października 2015 w Ełku) – polska esperantystka, nauczycielka i propagatorka metody Cseha, honorowy członek Międzynarodowego Instytutu Esperanto.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ewa Bondar urodziła się 26 sierpnia 1922 roku w Białymstoku. Naukę esperanto rozpoczęła w 1982 roku, w wieku 60 lat i wkrótce uzyskała certyfikat nauczycielski od Polskiego Związku Esperantystów. W 1985 roku wzięła udział w seminarium metody Cseha, prowadzonym przez słynną nauczycielkę tej metody nauczania Audrey Childs-Mee. Zaczęła sama studiować sposób nauczania wynaleziony przez rumuńskiego księdza Andrása Cseha i stosować w nauczaniu esperanto. W 1987 r. została współpracownikiem Mili van der Horst-Kolińskiej, przejmując częściowo rolę zmarłej Childs-Mee[1]. W sierpniu 1989 roku wzięła udział w Światowym Kongresie Esperantystów w Kownie[2].
Prowadziła kursy i szkoliła nauczycieli metody Cseha w wielu krajach m.in.: w Chinach, Estonii, Finlandii, Francji, Niemczech, Łotwie, Norwegii, Rosji, na Litwie, Słowacji i Ukrainie[3][4][5]. Wielokrotnie zgłaszała się do pracy administracyjnej podczas kongresów i innych wydarzeń związanych z nauczaniem metodą Cseha[1].
W 2001 roku Ewa Bondar została członkiem honorowym Międzynarodowego Instytutu Esperanto (Internacia Esperanto-Instituto)[1]. W 2010 roku podarowała swoje książki w języku esperanto pierwszej w kraju publicznej bibliotece esperanckiej w Białymstoku w ramach akcji „100 na 100” (100 je 100)[6][7]. W 2017 roku biografia Ewy Bondar ukazała się w książce Eda Borsbooma Kie miozotas memor’, w której opisał sylwetki osób, które odegrały dużą rolę w nauce esperanto[8].
Zmarła 27 października 2015 roku w Ełku[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Ewa Bondar. Edukado.net. [dostęp 2020-05-16]. (esperanto).
- ↑ Zlot Esperantystów, Kowno, Litwa, sierpień 1989 r. Podlaska Biblioteka Cyfrowa. [dostęp 2020-05-16].
- ↑ a b Halina Gorecka, Aleksander Korĵenkov: Ewa Bondar forpasis. La Ondo de Esperanto. [dostęp 2020-05-16]. (esperanto).
- ↑ Povilas Jegorovas: Finighis E-kurso en Kaunas. Espero.com.cn. [dostęp 2020-05-16]. (esperanto).
- ↑ Povilas Jegorovas: Diplomoj pri Esperanto en Kretinga. Litova Esperanto-Asocio. [dostęp 2020-05-16]. (esperanto).
- ↑ Aneta Boruch: Esperantyści proszą: Podarujcie książki. Świat ma pomóc Białemustokowi w tworzeniu biblioteki. Kurier Poranny. [dostęp 2020-05-16].
- ↑ Ela Karczewska: Publika Esperanta biblioteko en Bjalistoko. Esperanto.china.org.cn. [dostęp 2020-05-16]. (esperanto).
- ↑ Sabine Fiedler: Mozaiko da eminentuloj konataj kaj nekonataj. La Ondo de Esperanto. [dostęp 2020-05-16]. (esperanto).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ed Borsboom: Kie miozotas memor’. Hago: Internacia Esperanto-Instituto, 2017. ISBN 978-90-805651-4-2.