Ewa Najwer

Ewa Najwer (ur. 6 stycznia 1933 w Stanisławowie, zm. 13 maja 2019^[1]) – polska poetka, prozaik, krytyk literacki.

Życiorys

Ukończyła filologię polską na UAM. W 1971 roku uzyskała stopień doktora za rozprawę Zofia Nałkowska i powieść psychologiczna. Z zagadnień świadomości teoretycznej. W roku 1940 została zesłana do Kazachstanu, gdzie przebywała do 1946 roku. Debiutowała w 1957 roku na łamach czasopisma studenckiego "Uwaga" (Gdańsk) jako poetka. W latach 1959–1979 nauczycielka języka polskiego w poznańskim VI LO^[2].

Twórczość

Swiatłoryty
Sztuka niekochania
Odlot ziół
Sardynki dla kota
Tańcząca w czerwieni
Sąd nad winnicą
Lisie kładki
Dardzielanie
Gorzkie tęcze
Oczy bez powiek
Wiersze siódme
Pożółkłe fotografie
Ziemia ukradziona Bogu

Przypisy

↑ Marek Zaradniak: Poznań: Nie żyje Ewa Najwer, ceniona poznańska poetka, prozaik i pedagog. Głos Wielkopolski. [dostęp 2019-05-15].
↑ Jubileusz 70-lecia Liceum Ogólnokształcącego im. I.J. Paderewskiego, Poznań 1991, s. 22.

Bibliografia

Lesław M. Bartelski: Polscy pisarze współcześni, 1939-1991: Leksykon. Wydawn. Nauk. PWN. ISBN 83-01-11593-9.

[1] Marek Zaradniak: Poznań: Nie żyje Ewa Najwer, ceniona poznańska poetka, prozaik i pedagog. Głos Wielkopolski. [dostęp 2019-05-15].

[2] Jubileusz 70-lecia Liceum Ogólnokształcącego im. I.J. Paderewskiego, Poznań 1991, s. 22.

[1]

[2]