Fachowcy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Fachowcy
Ilustracja
Jonasz Kofta ze Stefanem Friedmannem podczas nagrywania audycji
Rodzaj słuchowiska

cykliczne, satyryczne

Kraj produkcji

 Polska

Język

polski

Scenariusz

Jonasz Kofta,
Stefan Friedmann

Główne role

Jonasz Kofta,
Stefan Friedmann

Długość

kilka minut

Premierowe emisje radiowe
Stacja radiowa

Polskie Radio Program III

Fachowcy – cykl kilkuminutowych skeczy radiowych, których autorami, a zarazem głównymi bohaterami, byli Jonasz Kofta i Stefan Friedmann. Emitowany był na antenie Programu III Polskiego Radia w audycjach Ilustrowany Tygodnik Rozrywkowy oraz Ilustrowany Magazyn Autorów.

Główni bohaterowie:

  • Majster (Friedmann) – „fachowiec socjalistyczny”, prosty, niewykształcony robotnik o kierowniczych zapędach, z racji funkcji dowodzi ekipą. Uwielbia piwo. Jego styl bycia (stary wyjadacz) jest pozornie przywódczy – tak naprawdę jest tchórzem i krętaczem, tyle że bardzo sympatycznym. Ulubione powiedzenie: Nie teoretyzuj, Docent! (w wersji książkowej: Nie teoryzuj, Docent!)
  • Docent (Kofta) – wykształcony humanista, inteligentny, pracownik Majstra (terminator). Ma tendencję do dywagacji i filozofowania. Podporządkowany szefowi (który wymusza na nim częstowanie go kanapkami – docent zawsze przynosi kanapki z serem i szynką, majster zabiera te z szynką, zostawiając docentowi ser).

Fabuła rozgrywa się zazwyczaj w miejscu „pracy” fachowców. W humorystyczny sposób dialogi ukazują „etos pracy socjalistycznej”, osadzonej w rzeczywistości lat 70. XX wieku w Polsce. Na zasadzie kontrastu głównej pary bohaterów powstaje wiele zabawnych konfliktów, gdy osobnik o niższym statusie dowodzi wykształconym. Czasem w rozmowach przewija się nazwisko Maruszeczko – majstra z konkurencyjnej ekipy. Wyjątkowo w jednym odcinku występuje też „profesor” Stanisławski, do którego trafia para głównych bohaterów.

Majster występuje też solo w humorystycznym słuchowisku radiowym Eksploracja o lądowaniu kosmitów na Ziemi.

Cykl w 1980 doczekał się inscenizacji pt. Fachowcy, czyli po prostu robota. Opera za trzy pięćdziesiąt (reż. Jerzy Gruza), który przedpremierowo został pokazany w Teatrze Współczesnym w Szczecinie[1].

W 1987 nakładem Wydawnictwa Radia i Telewizji ukazała się książka będąca pisaną wersją radiowych skeczy; do książki dołączona została kaseta z nagraniami skeczy[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Stefan Friedmann: 70 lat mojego dzieciństwa, czyli niech pan powie coś wesołego. Prószyński i S-ka, 2023, s. 248–249. ISBN 978-83-8295-346-6.
  2. Stefan Friedmann: 70 lat mojego dzieciństwa, czyli niech pan powie coś wesołego. Prószyński i S-ka, 2023, s. 249. ISBN 978-83-8295-346-6.