Stefan Friedmann
Foto: Paweł Matyka (2009) | |
Data i miejsce urodzenia |
2 września 1941 |
---|---|
Zawód |
aktor filmowy i teatralny, satyryk, prezenter TV |
Lata aktywności |
od 1955 |
Zespół artystyczny | |
Och-Teatr | |
Odznaczenia | |
Stefan Andrzej Friedmann (ur. 2 września 1941 w Krakowie) – polski aktor teatralny, filmowy i radiowy, satyryk, prezenter telewizyjny.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Zainteresował się aktorstwem po obejrzeniu spektaklu Syn pułku wystawianym w Teatrze Bagatela w Krakowie[1]. W 1951, mając dziewięć lat, wystąpił u boku ojca, Mariana Friedmanna, oraz Witolda Sadowego w spektaklu Milionowe jajko wystawianym w Teatrze Nowym w Warszawie[2]. Uczęszczał do VI Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Reytana w Warszawie[3], został jednak wyrzucony ze szkoły po dziewiątej klasie przez złe oceny z matematyki[4]. Maturę zdał w XXXIV Liceum im. gen. Karola Świerczewskiego „Waltera” w Warszawie[5].
W 1953 wystąpił jako pacholę w słuchowisku Antoniego Malczewskiego Maria (reż. Jerzy Kierst) w Teatrze Poezji Polskiego Radia[6]. Następnie wystąpił w kolejnych słuchowiskach, m.in. jako Staś Tarkowski w dwuczęściowym W pustyni i w puszczy oraz Nemeczek w Chłopcach z Placu Broni, a także w wielu audycjach Błękitna Sztafeta[7]. Zagrał także kolejne role teatralne, m.in. Jędrka w Placówce i syna w Samotności[8]. W 1956 zaczął występować jako Eugeniusz „Gienek” Matysiak w serialu radiowym Matysiakowie, co zapewniło mu rozpoznawalność w Polsce[9].
Jako aktor filmowy zadebiutował niewielką rolą w Godzinach nadziei (1955)[10]. Do końca lat 50. zagrał jeszcze kilka ról filmowych, m.in. konika pod kinem w Kaloszach szczęścia (1958) oraz Andrzeja, głównego bohatera Miejsca na ziemi (1959)[11]. Brał także udział w zdjęciach próbnych do ekranizacji powieści Kornela Makuszyńskiego Szatan z siódmej klasy[12]. W latach 60. zaczął występować w kabarecie, najpierw udzielał się w Psie Cynickim, a następnie w Kabarecie „Hybrydy” Jana Pietrzaka (z zespołem otrzymał nagrodę podczas Festiwalu Teatrów Studenckich w Stambule za spektakl Czapa, czyli śmierć na raty) i gościnnie w STS-ie (z grupą odbył trasę po ZSRR), a także prowadził kabaret autorów Na Pięterku[13]. Kontynuował także karierę filmową, zagrał m.in. tytułowego bohatera filmu dyplomowego Krzysztofa Zanussiego Holden (1961)[14], Maćka w Rannym w lesie (1963), polskiego partyzanta w Nocy generałów (1966), tytułową rolę w Pavoncello (1967) i plutonowego w Jarzębinie czerwonej (1969)[15]. Zagrał także epizodyczne role w serialach: Stawka większa niż życie, Tajemnica zamku Edelsberg i Lalka[16]. Występował również w spektaklach Teatru Telewizji: Żywy trup, Czwórka przyjaciół z ulicy Cichej, Dwunastu, Godzina szczytu i Rewizor, a także w telewizyjnych programach Olgi Lipińskiej: Gallux Show i Studio Gama oraz w programach satyrycznych emitowanych na TVP1: Bajka dla dorosłych i Magic Show (ten został w 1979 wyróżniony Grand Prix Międzynarodowego Konkursu Programów Telewizyjnych w Sopocie)[17]. Współpracował też jako aktor z Teatrem Sensacji „Kobra”[16]. W tym okresie podjął również naukę w studium nauczycielskim, w którym uczył się m.in. z Markiem Perepeczką[18].
W latach 1968–1974 był etatowym aktorem Teatru Współczesnego w Warszawie[19]. Przez siedem sezonów spędzonych w tym teatrze zagrał m.in. w sztukach: Wielki człowiek do małych interesów, Potęga ciemności, Macbett, Po górach, po chmurach i Król jeleń[20]. W 1971 zdał aktorski egzamin eksternistyczny na aktora dramatycznego[21]. Na początku lat 70. wraz z Jonaszem Koftą stworzył radiowy duet satyrycznokomediowy, który tworzył cykle dla Programu Trzeciego Polskiego Radia: Dialogi na cztery nogi (emitowany w magazynie Ilustrowany Tygodnik Rozrywkowy w latach 1970–1974) i Fachowcy (emitowany w Ilustrowanym Magazynie Autorów w latach 1974–1976)[22]. Był również lektorem trójkowego cyklu Ahoj przygodo![23]. Poza tym w latach 70. napisał tekst piosenki „Rosołek”, którą nagrał Jan Ptaszyn Wróblewski i zespół Alibabki, a także utwór „Tango z wodą w ustach” dla Mariana Kociniaka[24]. W 1973 podłożył głos Jerzemu Stuhrowi w filmie Przyjęcie na dziesięć osób plus trzy (1980)[16]. Poza tym zagrał Sulisława, sługę Kazimierza Wielkiego, w filmie z 1976 o polskim władcy[25]. Napisał także scenariusz do serialu Między nami Polakami (1977–1980)[26][27].
Wiosną 1980 wraz z innymi artystami odbył swoją pierwszą trasę po Stanach Zjednoczonych z programem kabaretowo-rewiowym Gwiazdy, których jeszcze nie znacie[28]. W trakcie pobytu USA dorabiał, pracując w ekipie ogrodniczej w Long Island[29]. We wrześniu 1980 przedpremierę miał jego autorski spektakl Fachowcy, czyli po prostu robota. Opera za trzy pięćdziesiąt inspirowany audycją, którą współtworzył z Jonaszem Koftą w latach 70. dla radiowej Trójki[30]. W grudniu 1981 porzucił rolę w Matysiakach w ramach bojkotu mediów publicznych po wprowadzeniu stanu wojennego[31]. W 1983 ukończył kurs gastronomiczny na Stołecznym Uniwersytecie Robotniczym ZSMP w Warszawie i zagrał detektywa Piekarskiego w Szkatułce z Hongkongu[32]. W 1984 napisał scenariusz spektaklu teatralnego Przygody podróżnika Pipsa oraz jego przyjaciół: papugi Terefery i psa Klipsa, który został wyreżyserowany przez Tomasza Grochoczyńskiego i premierowo wystawiony w Teatrze Komedia w Warszawie[33][34]. W tym okresie premierę w Teatrze Muzycznym w Gdyni miały dwie sztuki, do których współtworzył libretto: Drugie Wejście Smoka, czyli Franek Kimono Story (1984) i Czarna dziura, czyli Gwiezdne Love Story (1985)[35][36][37]. W 1987 premierę w Teatrze Komedia w Warszawie miała kolejna sztuka autorstwa Friedmanna, W naszym domu straszy[38][39]. Następnie zagrał tytułową rolę w siedmioodcinkowym serialu TVP Na kłopoty… Bednarski (1988)[40][41]. Po zakończeniu komunizmu w 1989 odbył trasę koncertową po USA i Kanadzie z programem Zmiana warty, który prezentował z Krzysztofem Jaroszyńskim dla tamtejszej Polonii[42].
W 1991 bezskutecznie kandydował do Sejmu z listy Polskiej Partii Przyjaciół Piwa. Od lat 90. do 2001 prowadził w Programie Trzecim PR autorski magazyn Korek[43][40]. Współtworzył również audycję ZSYP w Programie Pierwszym Polskiego Radia do końca jej nadawania w 2009. W 1991 wraz z Krzysztofem Jaroszyńskim prezentował humorystyczne quizy dla finalistek wyborów Miss Polski[44][45]. W 1992 wystąpił z utworem „Cienki Bolek” na 29. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu[46]. W 1994 współprowadził program TVP1 Magazynio z Krzysztofem Jaroszyńskim, z którym napisał również scenariusz serialu Z pianką czy bez (1997) dla Polsatu[47]. Pod koniec lat 90. prowadził telezakupy z TV Marketu w Polsacie[48]. Zaczął także pisać felietony do „Tele Tygodnia” pt. „Krzywym okiem obejrzał Stefan Friedmann”, które w 2006 zostały opublikowane w formie książki; współpracę z czasopismem zakończył w 2019[49]. W latach 2001–2002 prowadził teleturniej Poszukiwacze skarbów na TVP1[50]. W 2003 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[51]. W 2007–2008 prowadził program Najgorszy polski kierowca (później przemianowany na Nie-dzielny kierowca), który był emitowany na TV Puls[52][53].
W 2008 zadebiutował jako reżyser teatralny, przygotował m.in. spektakle dla Teatru Bajka w Warszawie: Dzikie żądze, Zamknij oczy i myśl o Anglii oraz Seks, metro i mp3[40][54]. Od 2008 współpracuje jako reżyser w Teatrze Dramatycznym im. Jerzego Szaniawskiego w Płocku, w którym wystawił spektakle: Mayday 1 i 2, Weekend z kochankiem, Kochane pieniążki, Nic nie gra, Szalone nożyczki, Dzikie żądze oraz Zamknij oczy i myśl o Anglii[55]. Od 2012 występuje w roli Bobby’ego Franklyna w spektaklu Mayday (reż. Krystyna Janda) w Och-Teatrze w Warszawie[56][57].
Zagrał w teledyskach do utworów: „Będzie dobrze dzieciak” (2000) zespołu Molesta Ewenement, „W aucie” (2008) zespołu TPWC[a] i „Wezmę cię” (2013) grupy Poparzeni Kawą Trzy[59][60]. Wystąpił w telewizyjnych spotach reklamowych producenta farb Ekonowinka oraz zestawów satelitarnych marki Porion[61].
W 2011 wydał książkę dla dzieci pt. „Przygody podróżnika Pipsa oraz jego przyjaciół: papugi Terefery i psa Klipsa” inspirowaną spektaklem, do którego scenariusz napisał w latach 80[62]. Udzielił wywiadu Soni Ross na potrzeby jej książki pt. „Tata” (2012)[b][63]. W 2018 dołączył do obsady serialu M jak miłość w roli Józefa Modrego, adoratora Barbary Mostowiak[64][65]. W maju 2023 nakładem wydawnictwa Prószyński i S-ka wydał książkę autobiograficzną pt. „70 lat mojego dzieciństwa, czyli niech pan powie coś wesołego”[66].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Syn aktora Mariana Friedmanna (1917–1983) i suflerki Haliny[c] z domu Bialik (1921–2010)[68]. Jego przodek ze strony ojca, Szymon Karol Friedmann, był austriackim oficerem, który brał udział w trzecim rozbiorze Polski[69]. Dalsza rodzina jego żony jest spowinowacona z aktorem Cezarym Pazurą[70][71].
7 września 1968 ożenił się z Krystyną Wiśniewską[72]. Mieszkają w Łosiu[73]. Mają dwóch synów: Filipa (ur. 1973) i Wojciecha, oraz czterech wnuków: Maxa, Szymona, Aleksa i Karola[74]. Jest ojcem chrzestnym reżysera Jana Holoubka[75].
Interesuje się piłką nożną. Należał do Reprezentacji Artystów Polskich oraz często grał podczas charytatywnych meczów aktorów przeciwko dziennikarzom[76][77].
Filmografia
[edytuj | edytuj kod]- 1955: Godziny nadziei jako chłopak z Zamojszczyzny
- 1956: Warszawska syrena jako Grześ
- 1958: Kalosze szczęścia jako „sierota” – konik pod kinem
- 1959: Miejsce na ziemi jako Andrzej
- 1959: Inspekcja pana Anatola jako Obsada aktorska
- 1963: Ranny w lesie jako Maciek
- 1963: Przygoda noworoczna jako podrywacz
- 1964: Pierwszy dzień wolności jako „Tygrys”
- 1965: Zawsze w niedziele jako pracownik fabryki fortepianów (Niedziela Trzecia [nowela kolarska])
- 1965: Podziemny front jako Rysiek, żołnierz AL (odc. 1, 3 i 4)
- 1966: Noc generałów jako polski partyzant
- 1966: Mocne uderzenie jako członek zespołu
- 1966: Bariera jako tramwajarz proszący bohaterkę o pomoc
- 1966: Stawka większa niż życie jako kapral WP (odc. 7)
- 1967: Westerplatte jako żołnierz bez hełmu
- 1967: Pavoncello jako skrzypek Fosca
- 1967: Kiedy miłość była zbrodnią jako więzień
- 1968: Ruchome piaski jako chłopak na łódce
- 1969: Polowanie na muchy jako bywalec klubu
- 1969: Paragon gola jako mechanik w warsztacie Łopotka
- 1969: Jarzębina czerwona jako plutonowy
- 1969: Do przerwy 0:1 jako pracownik warsztatu Łopotka (odc. 5)
- 1970: Krajobraz po bitwie jako Cygan
- 1970: Kolumbowie jako radiotelegrafista Jaś (odc. 3)
- 1971: Milion za Laurę jako gitarzysta występujący w konkursie telewizyjnym
- 1973: Stawiam na Tolka Banana jako zaczepiający Tomka w kawiarni (odc. 5)
- 1973: Nagrody i odznaczenia jako sierżant
- 1974: S.O.S. jako milicjant w atelier Marka (odc. 5)
- 1974: Ile jest życia jako asystent reżysera (odc. 9 i 12)
- 1974, 1976–1977: Czterdziestolatek jako Cywiński, robotnik na budowie
- 1975: Kazimierz Wielki jako Sulisław, sługa Kazimierza Wielkiego
- 1976: Smuga cienia jako marynarz
- 1976: Polskie drogi jako fotograf, członek komórki AK (odc. 6)
- 1976: Motylem jestem, czyli romans 40-latka jako robotnik
- 1977: Sprawa Gorgonowej jako fotoreporter „IKC”
- 1977: Lalka jako Klein, subiekt w sklepie Wokulskiego
- 1978: Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz jako pracownik „Pol-Pimu”, znajomy inżyniera Kwaśniewskiego
- 1979: Skradziona kolekcja jako Miecio, członek szajki złodziei znaczków
- 1982: Popielec jako Zwanek
- 1983: Tajemnica starego ogrodu jako Dodek, członek szajki
- 1983: Szkatułka z Hongkongu jako detektyw Piekarski
- 1985: C.K. Dezerterzy jako „fotograf” Kurz
- 1986: Zmiennicy jako docent, mieszkaniec bloku przy Alternatywy 4 (odc. 11, 14, 15)
- 1986: Na kłopoty… Bednarski jako Bednarski
- 1988: Powrót do Polski jako dziennikarz Andrzej Frankowski, reporter „Kuriera Poznańskiego”
- 1993: Czterdziestolatek. 20 lat później jako „przedsiębiorca” Władek, dawny robotnik inżyniera Karwowskiego (odc. 3, 7, 15)
- 1994: Szczur jako organizator konkursu
- 1996: Bar Atlantic jako Diabeł (odc. 2)
- 1998–2007: Klan jako Jan „Kłos” Kłosiński, dziennikarz Radia „Sport i Muzyka”, a potem publicznej „Trójki”
- 1998: Z pianką czy bez jako Grójecki (odc. 8)
- 1999: Kiler-ów 2-óch jako Zbigniew Owczarek, starszy sierżant i przywódca „młodych wilków”
- 2000: Skarb sekretarza jako Helmut, burmistrz Wiehlendorfu
- 2001: Poranek kojota jako reżyser kina akcji
- 2002: Jest sprawa... jako Helmut, burmistrz Wiehlendorfu
- 2003: Rodzinka jako sprzedawca alarmów (odc. 5)
- 2003: Psie serce jako Henio
- 2009: Balladyna jako Mark Lotter
- 2015: Ojciec Mateusz jako Zdzisław Wolski (odc. 161)
- od 2018: M jak miłość jako Józef Modry
- 2019: Czarny mercedes jako fotograf
- 2020: Mały zgon jako ksiądz-proboszcz (odc. 3 i 5)
Dubbing
[edytuj | edytuj kod]- 1972: Agent nr 1 jako Bandos, kolega Iwanowa z czasów szkolnych
- 2003: Gdzie jest Nemo? jako szef ławicy
- 2003: Mój brat niedźwiedź jako Baran 1
- 2005: Mary Poppins jako Bankier
- 2006: Dżungla jako Pingwin, sprawozdawca i komentator sportowy
- 2009: Księżniczka i żaba jako Ray (dialogi)
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Jego syn Wojciech pod pseudonimem „Fred” był wykonawcą zwrotki w wersji teledyskowej piosenki[58].
- ↑ Wywiady udzielili także inni mężczyźni show-biznesu, m.in. Krzysztof Hołowczyc, Andrzej Grabowski, Tomasz Karolak, Michał Wiśniewski.
- ↑ Przy chrzcie otrzymała imię Helena, jednak posługiwała się imieniem Halina[67].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Friedmann 2023 ↓, s. 36.
- ↑ Friedmann 2023 ↓, s. 47.
- ↑ Wiekowe liceum [online], wp.pl, 19 czerwca 2005 [dostęp 2020-11-18] .
- ↑ Friedmann 2023 ↓, s. 54, 58.
- ↑ Friedmann 2023 ↓, s. 77, 82–83.
- ↑ Friedmann 2023 ↓, s. 60.
- ↑ Friedmann 2023 ↓, s. 61.
- ↑ Friedmann 2023 ↓, s. 62–63.
- ↑ Friedmann 2023 ↓, s. 65–69.
- ↑ Friedmann 2023 ↓, s. 79.
- ↑ Friedmann 2023 ↓, s. 76, 81.
- ↑ Friedmann 2023 ↓, s. 100.
- ↑ Friedmann 2023 ↓, s. 84–87, 91, 95–97, 219.
- ↑ FilmPolski.pl - HOLDEN [online], pl/fp/index.php?film=32735 [dostęp 2024-04-25] (pol.).
- ↑ Friedmann 2023 ↓, s. 102, 144, 221–222.
- ↑ a b c Friedmann 2023 ↓, s. 224.
- ↑ Friedmann 2023 ↓, s. 223–224.
- ↑ Friedmann 2023 ↓, s. 110–114.
- ↑ Friedmann 2023 ↓, s. 27, 116.
- ↑ Friedmann 2023 ↓, s. 122–125.
- ↑ Friedmann 2023 ↓, s. 122, 214.
- ↑ Friedmann 2023 ↓, s. 148–169.
- ↑ Rozrywka w Trójce - Trójka - polskieradio.pl [online], polskieradio.pl [dostęp 2024-04-25] (pol.).
- ↑ Friedmann 2023 ↓, s. 172–174, 376–377.
- ↑ Friedmann 2023 ↓, s. 230–232.
- ↑ FilmPolski.pl - MIĘDZY NAMI POLAKAMI [online], pl/fp/index.php?film=428197 [dostęp 2024-04-25] (pol.).
- ↑ Friedmann 2023 ↓, s. 321.
- ↑ Friedmann 2023 ↓, s. 233–236.
- ↑ Friedmann 2023 ↓, s. 239.
- ↑ Friedmann 2023 ↓, s. 248–252.
- ↑ Friedmann 2023 ↓, s. 243.
- ↑ Friedmann 2023 ↓, s. 245–246, 266.
- ↑ Friedmann 2023 ↓, s. 186–188.
- ↑ Przygody podróżnika Pipsa oraz jego przyjaciół..., [w:] Encyklopedia teatru polskiego (sztuki) [dostęp 2023-05-21] .
- ↑ Friedmann 2023 ↓, s. 252–253.
- ↑ Drugie Wejście Smoka czyli Franek Kimono Story, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia) [dostęp 2023-05-25] .
- ↑ Czarna dziura, czyli Gwiezdne Love Story, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia) [dostęp 2023-05-25] .
- ↑ W naszym domu straszy, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (sztuki) [dostęp 2023-05-21] .
- ↑ Friedmann 2023 ↓, s. 190.
- ↑ a b c Stefan Friedmann: jeszcze nie przekwitam - Film [online], onet.pl [dostęp 2024-04-25] (pol.).
- ↑ Friedmann 2023 ↓, s. 266–269.
- ↑ Friedmann 2023 ↓, s. 259.
- ↑ Friedmann 2023 ↓, s. 170, 297–300.
- ↑ Miss na wyraźne żądanie | Przegląd [online], tygodnikprzeglad.pl [dostęp 2024-04-25] (pol.).
- ↑ Mrs. Polonia 1991 [online], zarchiwummiss.eu [dostęp 2024-04-25] (pol.).
- ↑ Friedmann 2023 ↓, s. 218.
- ↑ Friedmann 2023 ↓, s. 255, 262.
- ↑ Katarzyna Pawlicka , Szczęście na telefon: historia polskich telezakupów [online], Onet.pl, 29 stycznia 2016 [dostęp 2018-07-12] [zarchiwizowane z adresu 2016-01-30] .
- ↑ Friedmann 2023 ↓, s. 310–317.
- ↑ O nich się mówi - Archiwum Rzeczpospolitej [online], rp.pl [dostęp 2024-04-25] (pol.).
- ↑ M.P. z 2004 r. nr 6, poz. 107
- ↑ 'Najgorszy polski kierowca' polepszył wyniki Pulsu [online], wirtualnemedia.pl [dostęp 2024-04-25] (pol.).
- ↑ "Nie-dzielny kierowca" w TV Puls - TV Puls, Stefan Friedman | media2.pl [online], pl/media/38903-Nie-dzielny-kierowca-w-TV-Puls.html [dostęp 2024-05-18] (pol.).
- ↑ Friedmann 2023 ↓, s. 301–304.
- ↑ Friedmann 2023 ↓, s. 328–333.
- ↑ MAYDAY - spektakl Och-Teatr, Warszawa [online], com.pl [dostęp 2024-04-25] (pol.).
- ↑ Friedmann 2023 ↓, s. 269.
- ↑ Sokół i Pono. wywiadowcy.pl. [dostęp 2014-07-25].
- ↑ Friedmann 2023 ↓, s. 334–336.
- ↑ Poparzeni Kawą Trzy – Wezmę Cię.. eska.pl. [dostęp 2014-02-07].
- ↑ Friedmann 2023 ↓, s. 336.
- ↑ https://ksiazki.wp.pl/przygody-podroznika-pipsa-i-jego-przyjaciol-papugi-terefery-i-psa-klipsa-6147971510236801c
- ↑ Dzień ojca: współczesny tata godzi role. polskieradio.pl, 21 czerwca 2012. [dostęp 2016-01-07].
- ↑ "M jak miłość": nowa miłość w życiu Barbary Mostowiak - Film [online], onet.pl [dostęp 2024-04-25] (pol.).
- ↑ "M jak miłość": Teresa Lipowska z nowym wątkiem w serialu - Film [online], onet.pl [dostęp 2024-04-25] (pol.).
- ↑ Najnowsza książka Stefana Friedmanna, czyli o życiu nie po kolei [FRAGMENT KSIĄŻKI] - Kultura [online], onet.pl [dostęp 2024-04-25] (pol.).
- ↑ Friedmann 2023 ↓, s. 15.
- ↑ Friedmann 2023 ↓, s. 13–15, 44.
- ↑ Friedmann 2023 ↓, s. 13, 20.
- ↑ Cezary Pazura. Dlaczego nie zagrałem w „Miodowych latach”?, YouTube.
- ↑ Friedmann 2023 ↓, s. 257.
- ↑ Friedmann 2023 ↓, s. 131.
- ↑ Friedmann 2023 ↓, s. 322–327.
- ↑ Friedmann 2023 ↓, s. 13, 196, 342.
- ↑ Friedmann 2023 ↓, s. 358.
- ↑ Friedmann 2023 ↓, s. 194, 201–210.
- ↑ Przyjedzie Reprezentacja Artystów Polskich • Sport i rekreacja • www.rybnik.com.pl [online], rybnik.com.pl [dostęp 2024-04-25] (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Stefan Friedmann: 70 lat mojego dzieciństwa, czyli niech pan powie coś wesołego. Prószyński i S-ka, 2023. ISBN 978-83-8295-346-6.
- Stefan Friedmann: Pechowy dzień. Prószyński i S-ka, 2024. ISBN 978-83-8352-309-5.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Stefan Friedmann w bazie filmpolski.pl
- Stefan Friedmann, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (autorzy) [dostęp 2021-04-09] .
- Stefan Friedmann w bazie IMDb (ang.)
- Stefan Friedmann w bazie Filmweb
- Stefan Friedmann na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”