Faustyn Łopatyński
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
skrzypek, fotograf, poeta, pedagog |
Faustyn Łopatyński (pseudonim literacki F. Ryś, ur. ok. 1835 w Żytomierzu, zm. 30 listopada 1886 w Wilnie) – skrzypek, pedagog, poeta, tłumacz, fotograf związany z Wilnem.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był synem Piotra i Faustyny z Korybut-Daszkiewiczów. W Żytomierzu uczył się gry na skrzypcach pod okiem znanego skrzypka i kompozytora działającego wcześniej w Wilnie, Wincentego Bańkiewicza[1], absolwenta szkoły muzycznej przy orkiestrze ks. Trynitarzy w Wilnie[2]. Około 1855 dotarł do Wilna gdzie początkowo uczył muzyki, następnie zaś, przez pewien czas pracował w wileńskim archiwum. W 1857 r. razem z pianistą Czapskim koncertował w Mińsku i na terenie Wołynia. Następnie w 1860 r. zreorganizował orkiestrę teatru wileńskiego. W latach 1858–1859 pracował nad operą „Bohdan” na bazie libretta Ludwika Kondratowicza, poświęconej Bohdanowi Chmielnickiemu[3]. Występował także z wybitnym europejskim gitarzystą Markiem Sokołowskim, z włoskim barytonem Giuseppe Bondoli, niemieckim pianistą i kompozytorem Theodorem Kahle oraz z pianistami, wilnianinem Mikołajem Wąsowskim i Ludwikiem Nowickim. Grywał także prywatnie ze znanym językoznawcą, muzykiem amatorem, Janem Karłowiczem[4]. W 1863 r. zainteresował się fotografią. Pierwsze kroki w tym kierunku stawiał pod okiem Aleksandra Straussa, z czasem zostając jego współpracownikiem. W 1875 r. założył razem z Wacławem Czyżem założył zakład fotograficzny na ul. Konnej w Wilnie. Zaś od 1879 r., aż do momentu swojej śmierci, prowadził własny zakład fotograficzny ulokowany na ul. Wielkiej w domu klasztoru św. Ducha w Wilnie. W 1884 r. przyjął do spółki Stanisława Filiberta Fleury i Ryszarda Baczańskiego, którzy po śmierci Łopatyńskiego zostali właścicielami zakładu[5]. Pisał także wiersze, które publikował najczęściej pod pseudonimem F. Ryś. Umieszczał je w czasopismach, takich jak: „Rubon”, „Wizerunki i Roztrząsania Naukowe” czy „Kurier Warszawski”. Jako osobne druki wydał: F. Łopatyński, Wilija i Na grobie lirnika. Poemata, Wilno 1881 oraz F. Łopatyński, Ogród botaniczny. Humoreska, St. Petersburg 1884. Zajmował się także przekładami, między innymi George Sand.[3] Przyjaźnił się i współpracował ze Stanisławem Moniuszką, Janem Karłowiczem czy Ludwikiem Kondratowiczem. Ten ostatni poświęcił Łopatyńskiemu dwa wiersze: „Do Faustyna Łopatyńskiego” i „Do tegoż”[6]. Łopatyński zmarł 30 listopada 1886 r. w Wilnie i został pochowany na cmentarzu Rossa.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Michał Jelski, Wincenty Bańkiewicz, „Ruch Muzyczny” 1861, nr 11, s. 168–169.
- ↑ Michał Jelski, Kilka wspomnień z przeszłości muzycznej Litwy, „Echo Muzyczne” 1881, nr 23, s. 181.
- ↑ a b Tadeusz Przybylski i Aleksander Śnieżko, Łopatyński Faustyn, [w:] Polski Słownik Biograficzny, T. 18, s. 409.
- ↑ Vida Bakutytė, Vilniaus muzikas, fotografas ir poetas Faustynas Łopatyńskis (1825–1886): lietuviški kūrybinės veiklos punktyrai, poetinio teksto vertėjas Vladas Braziūnas, Vilnius 2019, s. 197.
- ↑ Dainus Junevičius, Fotografowie na Litwie 1839-1914, Łódź 2001, s. 26.
- ↑ Poezye Ludwika Kondratowicza (Władysława Syrokomli), Tom VII, Warszawa 1872, s. 125–127.