Felicja Zofia Lubomirska
| Zofia, Maria | |
 Herb Lubomirskich używany też przez przedstawicieli rodziny. Alternatywne nazwy Druszyna, Szreniawa bez Krzyża, Corrulus, Curvatura, Krzywaśnic, Krzywaśny | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
19.07.1844 |
| Data i miejsce śmierci |
6.10.1930 |
| Mąż | |
| Dzieci |
Karolina Emilia Lubomirska (1878 –1940) |
Felicja Zofia Maria Lubomirska z d. Markiewicz herbu Łabędź. Urodzona 19. 07.1848 – w Jordanówce, zmarła 6. 10.1930 – w Bakończycach. Żona Hieronima Adama Lubomirskiego[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Pochodziła z podupadłej sandomierskiej szlachty i początkowo w majątku Lubomirskich w Charzewicach, zajmowała się m.in. prowadzeniem ogrodu i kuchni dworskiej. Wyszła za mąż 30 XI 1875, za właściciela majątku Hieronima Adama Lubomirskiego z Lubomierza h. Drużyna, który z powodu wrodzonego kalectwa, nazywany był ''kulawym księciem''[2]. W 1868, od Adama Konstantego Czartoryskiego kupili majątek w Bakończycach, obejmujący oprócz Bakończyc: Jaksmanice, Brylińce, Nehrybkę, Krówniki i Pikulice[3], folwark był nastawiony głównie na hodowlę koni. Z mężem częściej zamieszkiwali w bakończyckim folwarku, niż w Charzewicach, wybrawszy Bakończyce na swoją letnią rezydencję. Tu też urodził się w 1882 ich syn, Jerzy ostatni męski potomek rodu[4].
W folwarku, nie było jednak odpowiednich warunków mieszkalnych. Z powodu braku na miejscu odpowiedniej siedziby, przebywali w pobliskich Rożubowicach należących do matki księcia, Karoliny Lubomirskiej z Ponińskich[3], podjęli więc decyzję o wybudowaniu pałacu. Pałac został wybudowany w latach 1885 – 1887, wg. projektu architekta krakowskiego Maksymiliana Nitscha[5].
Po śmierci w 1905, mąż w pozostawionym testamencie zapisał majątek w Bakończycach na rzecz córki Karoliny, a w Charzewicach synowi Jerzemu, ale Felicję uczynił dożywotnim zarządcą i użytkownikiem całego majątku, co nie satysfakcjonowało jej dzieci i rodziło niesnaski na tle finansowym[4].
Felicja przed śmiercią wyjechała z Charzewic do Bakończyc, gdzie 6 października 1930 zmarła[4]. Mszę żałobną odprawiono dwa dni później w katedrze obrządku łacińskiego w Przemyślu, a 9 października jej ciało zostało złożone na Cmentarzu Głównym w Przemyślu, kwatera RII, rząd 3, nr. grobu 19[6][7], gdzie spoczywa w wybudowanym przez dzieci grobowcu. Być może powodem niezłożenia jej po śmierci w rodzinnej krypcie było jej niskie pochodzenie, a może rodzinne niesnaski. Staraniem Towarzystwa Przyjaciół Przemyśla i Regionu grobowiec został odnowiony, a jego otoczenie uporządkowane. Stowarzyszenie przekazało go w dalszą opiekę studentom Koła Naukowego Historyków, Państwowej Akademii Nauk Stosowanych w Przemyślu, obecnemu użytkownikowi Pałacu Lubomirskich w Bakończycach[8].
Dzieci[edytuj | edytuj kod]
Córka Karolina Emilia Lubomirska, syn Jerzy Lubomirski[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Sejm Wielki [online], Sejm wielki [dostęp 2024-03-22].
- ↑ Turystyczny szlak gniazd rodowych Lubomirskich - Stalowa Wola - Kompas Turystyczny [online], web.archive.org, 26 kwietnia 2012 [dostęp 2024-03-23] [zarchiwizowane z adresu 2012-04-26].
- ↑ a b Turystyczny Szlak Lubomirskich [online], Urząd Miasta Przeworska [dostęp 2024-03-23] (pol.).
- ↑ a b c Tajemnice rodu Lubomirskich [online], www.muzeum.stalowawola.pl [dostęp 2024-03-22].
- ↑ Państwowa Akademia Nauk Stosowanych w Przemyślu [online], Państwowa Akademia Nauk Stosowanych w Przemyślu [dostęp 2024-03-22] (pol.).
- ↑ Cmentarze Przemyśl - Lokalizacja osoby zmarłej [online], www.cmentarzeprzemysl.pl [dostęp 2024-03-22].
- ↑ Wyniki wyszukiwania [online], www.cmentarzeprzemysl.pl [dostęp 2024-03-22].
- ↑ Skarby, Pamięć zachowana [online] [dostęp 2024-03-22].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Marek Minakowski. Elita krakowska poselska. Seria Elita Rzeczypospolitej, tom VII
- ks. Wilhelm Gaj - Piotrowski. Lubomirscy rodowej linii rzeszowsko- rozwadowskiej. Wyd. Muzeum Regionalne w Stalowej Woli ,2002. ISBN 83-911733-2-1, 83-911733-8-0